به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سلول‌های سرطانی پوست ملانوما از ژنی استفاده می‌کنند که معمولاً توسط اعصاب در حال رشد برای فرار از ناحیه نزدیک خود و انتشار در بافت‌ها استفاده می‌شود. دانشمندان دریافتند که سلول‌های ملانوما از ژن ARHGEF9  برای ایجاد «دریل‌های مولکولی» استفاده می‌کنند که به آن‌ها کمک می‌کند به سلول‌ها و ساختارهای اطراف بچسبند و آن‌ها را سوراخ کنند. این مته‌های مولکولی که فیلوپودیا نیز نامیده می‌شوند، در رشد و توسعه اعصاب جدید نیز نقش دارند.
این مطالعه برای اولین بار نشان می‌دهد که سلول‌های ملانوما نیز از ژن ARHGEF9 برای ایجاد فیلوپودیا و تهاجمی‌تر شدن استفاده می‌کنند. دانشمندان امیدوارند که در آینده، ARHGEF9  برای جلوگیری از تشکیل این مته‌های مولکولی استفاده شود و گسترش سلول‌های سرطانی را مسدود کنند. دانشمندان مؤسسه تحقیقات سرطان لندن، سلول‌ها را در یک ماتریکس سلولی سه بعدی مهندسی شده زیستی رشد دادند و صدها ژن را در یک زمان کاهش دادند. آن‌ها با استفاده از میکروسکوپ روباتیک و تجزیه و تحلیل تصویر پیچیده، شناسایی کردند که کدام ژن برای شکل سلول سرطانی مهم است. محققان بر این باورند که هدف قرار دادن ARHGEF9 می‌تواند منجر به درمان‌هایی شود که از گسترش سرطان جلوگیری می‌کند. مطالعه حاضر در مجله iScience منتشر شد. هنگامی که سرطان ملانوما در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شود، معمولاً می‌توان به طور موثر با جراحی آن را درمان کرد. اما زمانی که سرطان تهاجمی‌تر شود، شروع به حرکت در بافت‌ها کرده و به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد درمان آن بسیار دشوارتر می‌شود. ARHGEF9  معمولاً در ایجاد ارتباط بین اعصاب در طول رشد سیستم عصبی نقش دارد. هنگامی که ARHGEF9 به درستی در سیستم عصبی کار نمی‌کند، می‌تواند منجر به صرع و اختلالات رشد عصبی مانند بیش فعالی، اضطراب و ویژگی‌های اوتیسم شود.
محققان می‌گویند این ژن احتمالاً در رشد و گسترش سایر انواع سرطان به ویژه نوروبلاستوما، نوعی سرطان که از بافت عصبی منشأ می‌گیرد و بیشتر کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، دخیل است. کار حاضر نشان می‌دهد که سلول‌های  ملانوما از ARHGEF9 سلول‌های عصبی برای تغییر شکل، انشعاب و حمله به بافت‌های جدید استفاده می‌کنند. اکثر مرگ و میرهای ناشی از سرطان به این دلیل اتفاق می‌افتد که سرطان از تومور اصلی به سایر قسمت‌های بدن سرایت کرده است و بیماری را بسیار سخت‌تر می‌کند. این تحقیق یک کشف اساسی در مورد چگونگی دستکاری سلول‌های ملانوما بوده که شکل خود را برای تبدیل شدن به فرم تهاجمی تغییر داده است. اگرچه این تحقیقات اولیه است و کارهای بیشتری باید انجام شود، با درک بیشتر در مورد چگونگی گسترش سرطان پوست، می‌توان راه‌های جدیدی را برای توسعه درمان‌هایی که سرطان را در مسیر خود متوقف می‌کنند، باز کرد.
با درک چگونگی تکامل و گسترش سرطان، می‌توان یاد گرفت که چگونه آن را متوقف کرد. این یافته‌ها به تحقیقات آینده اجازه می‌دهد تا بر نقش این هدف در ملانوما تمرکز کنند، و اینکه آیا می‌تواند به دانشمندان در غلبه بر برخی سرطان‌هایی که کودکان و جوانان را مبتلا می‌کنند نیز کمک کند. درک بیشتر درباره بیولوژی این بیماری منجر به آزمایش‌ها و درمان‌های جدیدی برای افراد مبتلا به ملانوما خواهد شد.
پایان مطلب/