به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بیماری لایم (Lyme disease) نوعی عفونت اسپیروکتی چندسیستمی است. این بیماری بوسیله نیش نوعی کنه منتقل می‌شوند. آهو و موش در چرخه این بیماری، با اهمیت هستند. مهمترین علائم بیماری تب، سردرد، خستگی، افسردگی و خارش پوستی هستند.

بیماری لایم شایع ترین بیماری قابل انتقال ایالات متحده است. بیماری لایم توسط باکتری Borrelia burgdorferi و به ندرت Borrelia mayonii ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق نیش کنه‌های سیاه پا آلوده به انسان منتقل می‌شود. علائم معمولی شامل تب، سردرد، خستگی و یک بثورات پوستی مشخصه به نام اریتم مهاجر است. در صورت عدم درمان، عفونت می‌تواند به مفاصل، قلب و سیستم عصبی سرایت کند. بیماری لایم بر اساس علائم، یافته‌های فیزیکی (به عنوان مثال، راش) و احتمال قرار گرفتن در معرض کنه‌های عفونی تشخیص داده می‌شود. تست آزمایشگاهی در صورتی مفید است که به درستی استفاده شود و با روش‌های معتبر انجام شود. اکثر موارد بیماری لایم را می‌توان با چند هفته آنتی بیوتیک با موفقیت درمان کرد. مراحل پیشگیری از بیماری لایم شامل استفاده از دافع حشرات، حذف سریع کنه‌ها، استفاده از آفت‌کش‌ها و کاهش زیستگاه کنه‌ها است. کنه‌هایی که بیماری لایم را منتقل می‌کنند می‌توانند گاهی اوقات سایر بیماری‌های منتقله از کنه را نیز منتقل کنند.

مقدمه

تشخیص بیماری لایم ممکن است دشوار باشد زیرا علائم می‌توانند اختلالات دیگر را تقلید کنند. در صورت عدم درمان یا تشخیص اشتباه، عفونت می‌تواند سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد. به همین علت اگر فرد در معرض احتمالی قرار گرفت، برای آزمایش غربالگری لایم به پزشک مراقبت‌های اولیه باید مراجعه کند.

عامل بیماری

 برخی بیماران از درد مفاصل، درد سر و عضله، بی خوابی، ضربان قلب، حساسیت به بوها، حالت تهوع و خستگی مداوم، افت قند خون، تشنج و وسواس در مورد بیماری ناشناخته رنج می‌برند. با این حال، از نظر ظاهری، بیماران ممکن است عادی به نظر برسند.

باکتری که باعث بیماری لایم می‌شود، اسپیروکت (همان نوع باکتری که باعث سیفلیس می‌شود) نامیده می‌شود. جالب اینجاست که قبلاً سیفلیس را «مقلد بزرگ» می‌نامیدند، درست مانند بیماری لایم، زیرا علائم آن شبیه بسیاری از بیماری‌های دیگر است. کنه‌های آهو باکتری‌ها را منتقل می‌کنند. باکتری‌های بیماری لایم می‌توانند طیف گسترده ای از علائم را ایجاد کنند. معمولاً با یک ضایعه کلاسیک بولسی همراه است. با این حال، اکثر افرادی که تحت تاثیر قرار گرفته اند، گزیده شدن توسط کنه را به خاطر نمی آورند.

مدت کوتاهی پس از عفونت اولیه، مرحله دوم بیماری لایم اولیه آغاز می‌شود. این باکتری از طریق جریان خون پخش می‌شود و اندام‌های دور را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در طول این مرحله، علائم مختلفی شروع می‌شود و تصویر بالینی بیماری‌های مختلف را تقلید می‌کند که منجر به تشخیص اشتباه احتمالی می‌شود. گاهی اوقات جوش‌https://Van Hout, Marie Claire. (2018). The Controversies, Challenges and Complexities of Lyme Disease: A Narrative Review. J Pharm Sci 21, 429 - 436,های صورت رخ می‌دهد. این در ترکیب با علائم دیگری مانند تب، لرز، سردرد و درد مفاصل و عضلانی، اغلب منجر به سوء ظن یک اختلال خود ایمنی می‌شود.

در صورت عدم درمان یا تشخیص اشتباه، عفونت می‌تواند بر سیستم عصبی و همچنین قلب تأثیر بگذارد. سابقه تشنج، گیجی و در نهایت توهم تان را به یاد بیاورید. بیماری لایم در مراحل پایانی می‌تواند باعث آرتریت بی‌وقفه و در موارد نادر، وضعیت پوستی ناخوشایند شود. از آنجایی که علائم بسیار متنوع هستند و ممکن است بدتر یا بهبود یابند، به راحتی می‌توان درک کرد که چرا بیمارانی که این تشخیص را دارند اغلب بد یا اشتباه تشخیص داده می‌شوند. این امر به ویژه اگر ضایعه هدف کلاسیک پیدا نشود یا بیمار در منطقه ای که به عنوان کانون عفونت لایم شناخته می‌شود، زندگی نمی‌کند، صادق است. عفونت با باکتری در مراحلی اتفاق می‌افتد. بسته به زمانی که یک فرد به یک مرکز درمانی مراجعه می‌کند، تاریخچه و شرایط ممکن است بسیار متفاوت به نظر برسد و به سردرگمی بیمار و متخصص پزشکی منجر شود.

تشخیص بیماری لایم

در دهه 1990، مرکز کنترل بیماری یک استراتژی دو لایه را برای آزمایش اتخاذ کرد. این امر مستلزم سفارش آزمایشی به نام الایزا است. در صورت منفی بودن این آزمایشات، آزمایش بیشتری توصیه نمی‌شود. اگر نتیجه آزمایش مبهم یا مثبت باشد، باید آزمایش دومی به نام وسترن بلات تجویز شود. اگر قرار گرفتن در معرض عامل بیماری نزدیک باشد و نتیجه IgM یا IgG مثبت تشخیص داده شود، شواهد خوبی وجود دارد که عفونت اخیر رخ داده است. اگر عفونت بیشتر از چهار هفته باشد و نتیجه IgG مثبت وجود داشته باشد، این شواهد خوبی از عفونت فعلی یا قبلی است. از آنجایی که تست‌های IgM نسبت به تست‌های مبتنی بر IgG اختصاصی‌تر هستند، CDC توصیه می‌کند در صورتی که عفونت بیش از چهار هفته باشد، فقط از نتایج IgG استفاده شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و درمان آنتی بیوتیکی مناسب بیماری لایم مهم است و می‌تواند به پیشگیری از بیماری دیررس لایم کمک کند. رژیم‌های درمانی زیر از جدیدترین داده‌ها برای چهار تظاهرات مهم بیماری لایم می‌باشد. این رژیم‌ها با راهنمای خارجی که توسط انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا، آکادمی نورولوژی آمریکا و کالج روماتولوژی آمریکا منتشر شده است، مطابقت دارند.

1. اریتم مهاجر
2. بیماری نورولوژیک لایم
3. کاردیت لایم
4. آرتریت لایم

برخی از بیماران علائم مداوم درد، خستگی یا مشکل در تفکر را حتی پس از درمان بیماری لایم گزارش می‌کنند. وضعیت مربوط به علائم پایدار مرتبط با بیماری لایم محدود، نوظهور و نابسامان است. برای درک بهتر نحوه درمان، مدیریت و حمایت از افرادی که علائم مداوم مرتبط با بیماری لایم دارند، به تحقیقات بیشتری نیاز است. با توجه به این شکاف‌های تحقیقاتی، توصیه‌هایی برای درمان علائم پایدار در افرادی که قبلاً برای بیماری لایم درمان شده اند، هنوز ارائه نشده است.

زمان بیماری

تابستان فصل پررونق سال برای جمعیت کنه‌ها در سراسر مناطق گرمسیری است و گزش کنه رایج است. برخی از افراد در ابتدا از نیش کنه بی اطلاع هستند. به همین علت نیاز است که افراد حتماً خود و فرزندان را اغلب بررسی کنند، به خصوص در طول تابستان که جمعیت کنه‌ها افزایش می‌یابد. کنه‌ها به ویژه جذب نواحی گرم و مرطوب پوست مانند زیر بغل، کشاله ران یا مو می‌شوند. هنگامی که شما را نیش می‌زنند، یک کنه ممکن است به اطراف بچسبد و تا 10 روز خون شما را مصرف کند. هر چه زودتر باید کنه را تشخیص داده و برداشته شود. برای آزمایش غربالگری لایم نیاز است که به پزشک مراقبت‌های اولیه مراجعه شود. این بهترین روش برای جلوگیری از علائم طولانی مدتی است که ممکن است به عنوان عوارض ثانویه به عفونت قبلی شناخته نشوند.

پایان مطلب/