به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دانشمندان موسسه فرانسیس کریک گروهی از سلول‌های بنیادی نهفته را شناسایی کرده‌اند که به آسیب سیستم عصبی مرکزی موش پاسخ می‌دهند. اگر نوع مشابه‌ی از سلول در انسان وجود داشته باشد، آن‌ها می‌توانند یک رویکرد درمانی جدید برای درمان آسیب‌های مغزی و نخاعی ارائه دهند. پس از بیماری یا آسیب، سلول‌های بنیادی با جایگزینی سلول‌های مرده به ترمیم آسیب کمک می‌کنند. در برخی از اندام‌ها، مانند پوست و روده، این سلول‌های بنیادی دائماً فعال هستند، در حالی که در برخی دیگر، به اصطلاح «سلول‌های بنیادی نهفته» در انتظار آسیب هستند تا وارد عمل شوند.
در مطالعه که در ژورنال Developmental Cell منتشر شد، محققان گروهی از سلول‌های بنیادی نهفته را در سیستم عصبی مرکزی موش‌ها شناسایی کردند. اینها بخشی از سلول‌های اپاندیمی هستند که دیواره‌های محفظه‌های مغز و نخاع را می‌پوشانند و مایع مغزی نخاعی را نگه می‌دارد. زمانی که تیم تحقیقاتی از ابزار فلورسانس برای جستجوی سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های دندریتیک در مغز استفاده کردند، این سلول‌ها به طور تصادفی شناسایی شدند. این سلول‌ها از سلول‌های پیش‌ساز جنینی ناشی می‌شوند که پروتئین مشابه‌ای با سلول‌های دندریتیک روی سطح خود دارند، که آن‌ها را به دانشمندان نشان داد.
آن‌ها با همکاری محققان عصب‌شناس در موسسه فرانسیس کریک و زیست‌شناسان رشدی در موسسه پزشکی مولکولی لیسبون دریافتند که در موش‌های سالم، این سلول‌ها ثابت می‌مانند و موهای کوچکی روی سطح خود می‌چرخانند تا به جریان مایع مغزی نخاعی کمک کنند. با این حال، در نخاع موش آسیب دیده، این سلول‌ها با تقسیم، مهاجرت به ناحیه آسیب دیده رفته و با تمایز به آستروسیت‌ها، یکی از انواع سلول‌های  اصلی سیستم عصبی، پاسخ دادند. این تیم همچنین این سلول‌ها را در آزمایشگاه با جزئیات بررسی کردند و دریافتند که علائم کلیدی رفتار سلول‌های بنیادی را نشان می‌دهند. به طور مداوم در یک دوره زمانی طولانی تقسیم شدند و همچنین توانستند به هر سه نوع سلول اصلی سیستم عصبی مرکزی – نورون‌ها، آستروسیت‌ها و الیگودندروسیت‌ها تمایز پیدا کنند.
محققین اصلی مطالعه ابراز داشتند، در حالی که ما نمی‌دانیم این سلول‌ها در انسان وجود دارند یا خیر، در صورت وجود، جالب است که ببینیم آیا آن‌ها نیز به طور پیش فرض این قابلیت تبدیل آستروسیت‌ها به جای نورون‌ها در پاسخ به آسیب را دارند یا نه؟. این موضوع ممکن است توضیح دهد که چرا سیستم عصبی مرکزی پستانداران توانایی قوی برای ترمیم خود پس از آسیب ندارد. اگر بتوانیم راهی برای غلبه بر موانعی که تمایز به نورون‌ها و الیگودندروسیت‌ها را پس از آسیب نخاعی متوقف می‌کنند، پیدا کنیم، می‌توانیم راه جدیدی از درمان‌ها را برای درمان آسیب‌های نخاعی ارائه کنیم.
محققان پیشنهاد می‌کنند که باز کردن پتانسیل این سلول‌ها می‌تواند به بدن کمک کند تا نورون‌های جدیدی تولید کند که مسئول دریافت و ارسال سیگنال‌های کلیدی برای حرکت پس از آسیب ستون فقرات هستند. در مورد اینکه آیا سلول‌های اپاندیمی می‌توانند قابلیت‌های سلول‌های بنیادی عصبی داشته باشند یا خیر، تردید وجود دارد، اما این مطالعه بر پتانسیل آن‌ها تأکید می‌کند.
پایان مطلب/