به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سلول‌های بنیادی جنینی (ESC) می‌توانند جنبه‌های بسیاری از جنین‌زایی پستانداران را در شرایط آزمایشگاهی انجام دهند، اما پتانسیل رشد آن‌ها به طور قابل‌توجهی با برهمکنش با سلول‌های بنیادی خارج جنینی، از جمله سلول‌های بنیادی تروفوبلاست (TSCs)، سلول‌های بنیادی آندودرم خارج جنینی (XEN)  و القایی گسترش می‌یابد.

در این مطالعه، مدل جنینی حاضر چین‌های سر را با نواحی مشخص شده از مغز جلو و مغز میانی نشان می‌دهد و ساختاری شبیه قلب تپنده، تنه‌ای شامل لوله عصبی و سومیت‌ها، جوانه دم حاوی اجداد نورومزودرمال، لوله روده و سلول‌های زایای اولیه ایجاد می‌کند. این مدل کامل جنین در یک کیسه زرده خارج از جنین ایجاد می‌شود که شروع به توسعه جزیره خونی می‌کند. نکته مهم این است که محققین نشان دادند که مدل جنین مونتاژ شده از Pax6 حذفی-ESC جمع‌آوری شده با TSCها و iXENهای نوع وحشی، گسترش دامنه شکمی لوله عصبی را که در جنین‌های حذفی Pax6 طبیعی و همه جا حاضر رخ می‌دهد، خلاصه می‌کند. بنابراین، این جنین‌های کامل یک مدل قدرتمند در شرایط آزمایشگاهی برای تشریح نقش دودمان‌ها و ژن‌های مختلف در رشد هستند. نتایج حاضر توانایی خودسازماندهی سلول‌های بنیادی جنینی و دو نوع سلول‌های بنیادی خارج جنینی را برای بازسازی رشد پستانداران از طریق جاهای فراتر از گاسترولاسیون تا عصب‌سازی و اندام‌زایی اولیه نشان می‌دهد.
دانشمندان مدل جنین موش را تولید کرده‌اند که فراتر از تشکیل لوله عصبی (که سیستم عصبی مرکزی را ایجاد می‌کند) توسعه می یابد و 8.5 روز پس از لقاح، جنین‌های طبیعی موش را تولید می‌کند. این جنین‌های موش یک سیستم امیدوارکننده برای تحقیق در مورد عوامل مؤثر بر رشد و بیماری جنین پستانداران ارائه می‌دهند. 
برای جمع آوری جنین‌های موش، محققان سلول‌های بنیادی جنینی موش (ESCs) را با دو نوع سلول بنیادی خارج جنینی موش ترکیب کردند که کیسه زرده و جفت را ایجاد می‌کنند. این ترکیب، بر خلاف مدل‌های جنینی که از ESCها به تنهایی مشتق شده‌اند و فاقد بافت خارج جنینی هستند، باعث رشد تمام نواحی مغز می‌شود. جنین‌های موش به‌دست‌آمده همچنین یک لوله عصبی در کنار سومیت‌ها (سلول‌های پیش‌ساز که باعث ایجاد مهره‌ها، ماهیچه‌های اسکلتی، غضروف و سایر ساختارها می‌شوند) ایجاد کردند. جنین‌های موش دارای لوله روده و سلول‌های پیش ساز برای تشکیل اسپرم بودند. کل ساختار درون یک کیسه زرده ایجاد شد که جزایر خونی را تشکیل می‌داد، ساختارهایی که در آن سلول‌های خونی برای حمایت از جنین و کمک به سیستم گردش خون تشکیل می‌شوند.
علاوه بر این، لوله عصبی جنین‌های موش به چالش رشدی که بسیار شبیه لوله عصبی جنین‌های طبیعی موش بوده، پاسخ داد. دانشمندان اثرات کمبود Pax6، پروتئین مورد نیاز برای رشد مغز و چشم را ارزیابی کردند. لوله‌های عصبی جنین‌های موش مونتاژ شده با ESCهای موش فاقد Pax6 شبیه به آن‌هایی هستند که در جنین‌های طبیعی موش فاقد Pax6 ایجاد می‌شوند. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که جنین‌های موش می‌توانند به‌عنوان یک مدل تجربی برای تشریح عوامل ژنتیکی و اپی ژنتیکی که رشد را تنظیم می‌کنند و بررسی تأثیر مواد شیمیایی بر رشد جنین پستانداران عمل کنند.
پایان مطلب/