به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که به اندام‌ها حمله می‌کند و می‌تواند کشنده باشد. تاکنون هیچ درمانی برای آن ارائه نشده است، بنابراین هدف از درمان‌های فعلی محدود کردن آسیب و بهبود علائم است. در برخی از این درمان‌ها باید دارویی تزریق شود، برخی نیز عوارض جانبی جدی دارند و بسیاری از آنها چندان موثر نیستند. اما اکنون، دانشمندان گزارش دادند که فاز 2 کارآزمایی بالینی را با قرصی ترکیبی آغاز کرده‌اند که در موش‌ها نه تنها از علائم مشابه لوپوس جلوگیری می‌کند، بلکه علائم اندام آسیب دیده ناشی از این بیماری را نیز معکوس می‌کند و از مرگ جلوگیری می‌کند. محققان نتایج خود را در نشست پاییزی انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه خواهند کرد. ACS پاییز 2022 ، یک جلسه ترکیبی است که به صورت مجازی و حضوری از 21 تا 25 اوت برگزار می‌شود، دسترسی به این سایت، بر اساس تقاضا از 26 اوت تا سپتامبر در دسترس است. در این نشست نزدیک به 11000 ارائه در مورد طیف گسترده‌ای از موضوعات علمی برگزار می‌شود.

علایم و دلایل ایجاد بیماری لوپوس

دکتر آلریک دایکمن می‌گوید: «تاکنون درمان‌های جدید کمی، موفق به درمان این بیماری شده‌اند ، اما ما معتقدیم که این قرص ترکیبی ما می‌تواند یک درمان موثر برای لوپوس باشد. بر اساس گزارش بنیاد لوپوس آمریکا، این بیماری 5 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم شامل بثورات، خستگی مفرط، درد، التهاب و زوال اندام‌هایی مانند کلیه‌ها و قلب است که می‌تواند منجر به مرگ شود. لوپوس زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی به بافت‌های بدن حمله می‌کند. سال‌ها پیش، محققان فرضیه دادند که این فرآیند شامل نقص در عملکرد گیرنده‌های 7و8 TLR است، این گیرنده‌ها، پروتئین‌های سلولی هستند که وقتی به اشتباه RNA بدن خود را شناسایی می‌کنند، آنها را به عنوان یک تهدید شناسایی کرده و در نتیجه سیستم ایمنی را برای مقابله با آن فعال می‌کنند.

داده‌های ژنتیکی و ارزیابی درمان‌های تزریقی نشان می‌دهد که 7و8 TLR می‌توانند اهداف دارویی جدیدی برای لوپوس باشند. دایکمن می‌گوید تاکنون درمانی مبتنی بر توانایی مسدود کردن مستقیم این گیرنده‌ها با مولکول‌های کوچکی که بتوان آنها را به صورت خوراکی مصرف کرد، وجود نداشته است، بنابراین در سال 2010، او و دیگر دانشمندان در  Bristol Myers Squibb (BMS) برای توسعه چنین ترکیباتی اقدام کردند.

درمان‌های به کار رفته برای درمان بیماری لوپوس

 بسیاری از بیماران به طور کامل به داروهای فعلی پاسخ نمی‌دهند. ولی به تازگی دو ماده درمانی تایید شده است که به طور ویژه برای لوپوس ایجاد شده‌اند، زیرا فعالیت اجزای خاصی از سیستم ایمنی را کاهش می‌دهند: anifrolumab متعلق به  AstraZeneca ، گیرنده پروتئین اینترفرون را مسدود می‌کند، در حالی که  belimumab متعلق به GlaxoSmithKline ، بقای گلبول‌های سفید خون موسوم به سلول‌های B را کاهش می‌دهد. درمان‌های دیگر شامل استروئیدها و سایر سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی عمومی ، ضد مالاریا، ضد التهاب و ضد انعقاد هستند، با این حال،  anifrolumab و  belimumab باید از طریق تزریق به بیمار انتقال داده شوند.

دو عملکرد کلیدی داروی ترکیبی جدید

 دایکمن خاطرنشان می‌کند، استروئیدها و سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی عمومی با نگرانی‌های ایمنی مرتبط هستند زیرا در ابتدا برای درمان لوپوس طراحی نشده بودند، بنابراین محققان BMS با غربالگری مجموعه ترکیبات مولکولی این شرکت که می‌توانستند سیگنال‌دهی TLR7/8 را مسدود کنند، توانستند به این ترکیب دارویی بدون جایگزین برسند. در واقع ترکیب حاصل،  یعنی "afimetoran" با اتصال به گیرنده‌های TLR، از عملکرد آنها برای دستیابی به فعالیت مفید جلوگیری می‌کند. به عنوان مثال این دارو دارای دو عملکرد است، هم می‌تواند مانند anifrolumab ، با اینترفرون مداخله ‌کند و هم مانندbelimumab  ، مانع فعال شدن و آسیب  به سلول‌های B شود، همچنین از تولید سیتوکین‌های پیش التهابی متعددی که باعث آسیب بافتی زیادی در لوپوس می‌شوند، جلوگیری می‌کند. دایکمن می‌گوید: «با afimetoran نه تنها می‌توانیم از ایجاد علائم مشابه لوپوس در موش‌ها قبل از شروع بیماری جلوگیری کنیم، بلکه می‌توانیم در واقع علائم را معکوس کنیم و از مرگ حیواناتی که روزها یا هفته‌ها تا تسلیم بیماری فاصله داشتند، جلوگیری کنیم.» . ما تاکنون معکوس شدن علایم بیماری را با مکانیسم‌های دیگری که ارزیابی کرده بودیم ندیده بودیم، بنابراین به طور ‌ویژه از این یافته هیجان‌زده شدیم.»

مصرف خوراکی afimetoran با درمان‌های کورتیکواستروئیدی تداخلی ندارد

دایکمن می‌گوید که او معتقد است، پتانسیل اثرات ترکیبی afimetoran در کنترل بیماری لوپوس بهتر از درمان‌های موجود است، زیرا این دارو از طریق مصرف خوراکی اعمال اثر می‌کند و دیگر نیازی به تزریق نیست. این تیم همچنین دریافت که afimetoran به خوبی با درمان‌های کورتیکواستروئیدی در موش‌ها ترکیب می‌شود. این بدان معناست که بیماران ممکن است بتوانند از دوزهای پایین‌تر استروئیدها، که اصلی ترین درمان لوپوس است، نیز استفاده کنند. بنابراین باید بدانیم که مصرف دوزهای پایین‌تر استروئیدها مفیدتر است، زیرا استروئیدها دارای عوارض جانبی مانند افزایش وزن، نازک شدن استخوان‌ها، فشار خون بالا و دیابت و همچنین افزایش خطر عفونت هستند.

نتایج کارآزمایی بالینی afimetoran

اکنون نتایج فاز 1 کارآزمایی بالینی afimetoran برای ارزیابی ایمنی در افراد سالم و فهمیدن نحوه رفتار این ترکیب در بدن کامل شده است. نتایج کارآزمایی‌ها نشان دادند که دوز خوراکی کم و یک بار در روز می‌تواند تقریباً به طور کامل سیگنال دهی را از طریق TLR7/8 مسدود کند. و اکنون، فاز 2 این کار برای آزمایش اثربخشی آن در بیماران لوپوس در حال انجام است. دایکمن می‌گوید این دارو به دلیل نحوه عملکردش، ممکن است در سایر اختلالات خودایمنی مانند پسوریازیس یا آرتریت نیز موثر باشد.

برنامه درمانی آینده محققان  پیشرو در این زمینه

BMS در حال آزمایش کردن اثرات ترکیبات دیگری علیه لوپوس است، مانند deucravacitinib، یک مهارکننده خوراکی انتخابی تیروزین کیناز 2 (TYK2) که در حال حرکت به سمت مطالعات فاز 3 است. شرکت‌های دیگر نیز در حال پیشرفت هستند. به عنوان مثال، Merck در کارآزمایی فاز 2، در حال ارزیابی مسدودکننده خوراکی TLR7/8 خود، Enpatoran است. دایکمن در این خصوص گفت، اما تاکنون علی‌رغم تلاش‌های فشرده برای توسعه روش‌های درمانی جدید در چند دهه گذشته، تعداد کمی  از این شرکت‌ها موفق بوده‌اند.

 او می‌گوید: برای رسیدن به گل« زدن ضربات زیاد به دروازه مهم است. همچنین، لوپوس یک بیماری ناهمگن است، بنابراین بعید است که یک رویکرد واحد، برای همه بیماران تسکین دهنده باشد.

پایان مطلب/.