به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مینای دندان سخت‌ترین بافت بدن انسان است، که بدن قادر به بازسازی آن نیست، بنابراین تولید این ماده برای مهندسان کار آسانی نیست، اما انجام این کار می‌تواند به معنای دستیابی به دستاوردی بزرگ در علم مواد و پزشکی بازساختی باشد. اکنون محققان با تغییر دادن ترکیب یک ماده معدنی طبیعی برای تقلید از ریزساختار مینای طبیعی در نوع جدیدی از پوشش دندانی، پیشرفتی در این زمینه گزارش کردند و این کار را به گونه‌ای انجام دادند که استحکام بیشتری ارائه می‌دهد.تولید این پوشش دندانی مهندسی شده که به تازگی توسط دانشمندان روسیه و مصر انجام شده است، از هیدروکسی آپاتیت به عنوان مواد اولیه استفاده می‌کند. ترکیب هیدروکسی آپاتیت به عنوان جزء اصلی بافت استخوان و بافت معدنی در انسان و حیوان است.

ترکیبات پوشش مهندسی شده

محققان هیدروکسی آپاتیت را با مجموعه‌ای از اسیدهای آمینه که به طور طبیعی به ترمیم ساختارهای استخوانی و عضلانی مانند لیزین و آرژنین کمک می‌کند، مخلوط کردند و در نتیجه یک لایه معدنی با خواصی شبیه به جزء اصلی مینای دندان طبیعی ایجاد کردند. سپس این ماده را روی دندان‌های سالم اعمال کردند، بنابراین مشاهده شد که این ترکیب، توانایی اتصال به بافت واقعی دندان را نیز دارد.

دانشمندان روکش دندانی جدید خود را روی مجموعه‌ای از دندان‌های سالم آزمایش کردند

دانشمندان روکش دندانی جدید خود را روی مجموعه‌ای از دندان‌های سالم آزمایش کردند. Pavel Seredin نویسنده این مطالعه توضیح داد: "ما یک لایه معدنی زیستی ایجاد کرده‌ایم که نانوکریستال‌های آن کاملا مشابه ساختار نانوبلورهای آپاتیت مینای دندان است."

مینای دندان و روش‌های بازسازی آن

مینای دندان به عنوان یک پوشش بسیار ظریف اما بسیار سخت، نقش مهمی در دفع حفره و پوسیدگی دارد، اما همچنین یکی از تنها بافت‌های بدن است که نمی‌تواند بازسازی شود. این بدان معناست که فرسایش آن در طول عمر می‌تواند منجر به مشکلات جدی دندانی شود، اما ما شاهد برخی از رویکردهای ابداعی برای بازسازی مینای دندان هستیم، مانند استفاده از لیزرهای کم توان برای تحریک سلول‌های بنیادی، یا تولید خمیر دندان مملو از پپتید.

ویژگی‌های منحصر به فرد ترکیب به کار رفته

 این تیم تصور می‌کند که فناوری جدید تولید این ترکیب می‌تواند به بازیابی مینای دندان که در اثر فرسایش یا ساییدگی، فرسوده شده است کمک کند. اما آنها همچنین امیدوارند که با بررسی نحوه استفاده از آن برای نقص‌های بزرگتر، مانند ترک‌ها و شکستگی‌ها، این ترکیب را بیشتر بهبود بخشند. داده‌های این تحقیق  که در دانشگاه فدرال اورال انجام شده است در مجله Engineering منتشر شده است.

پایان مطلب/.