به گزارش پایگاه اطللاع رسانی بنیان، ورزش، بدن و ذهن را سالم نگه می‌دارد اما اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه و کجا ورزش بر مغز ما تأثیر می‌گذارد، وجود دارد. محققان، به طور خاص داده‌های فعالیت بدنی 2550 فرد بین 30 تا 94 سال و همچنین تصاویر مغزی به دست آمده توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) را مورد بررسی قرار دادند. شرکت‌کنندگان در این تحقیق برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به فعالیت بدنی خود، به مدت هفت روز، یک شتاب‌سنج در قسمت بالای ران خود داشتند. اسکن‌های MRI، جزئیات جدیدی را به‌ویژه در مورد حجم مغز و ضخامت قشر مغز نشان داد. داده‌های مطالعه نشان داد که فعالیت بدنی تأثیر قابل توجهی بر تقریباً تمام مناطق مغزی مورد بررسی دارد. به طور کلی، می‌توان گفت که هر چه فعالیت بدنی بیشتر و شدیدتر باشد، مناطق مغز بزرگ‌تر هستند، چه از نظر حجم یا ضخامت قشر مغز. همچنین حجم‌های بزرگ‌تر مغز، محافظت بهتری در برابر تخریب عصبی نسبت به حجم‌های کوچکتر ایجاد می‌کنند. با این حال، اندازه مناطق مغز به صورت خطی با فعالیت بدنی افزایش نمی‌یابد. تیم تحقیقاتی با مقایسه شرکت کنندگان در مطالعه که کم تحرک بودند و افرادی که فعالیت بدنی متوسطی داشتند، بزرگترین افزایش حجم را کشف کردند.

این امر به ویژه در افراد مسن بالای 70 سال قابل توجه بود.طبق گفته سرپرست گروه تحقیقاتی، نتایج مطالعه نشان می‌دهد که حتی تغییرات کوچک رفتاری، مانند 15 دقیقه پیاده‌روی در روز یا رفتن از پله‌ها به جای آسانسور، ممکن است تأثیر مثبت قابل توجهی بر مغز داشته باشد و به طور بالقوه با از دست دادن مواد مغزی مرتبط با افزایش سن و توسعه بیماری‌های عصبی مقابله کند. افراد جوان و تا حدودی ورزشکار که معمولاً فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید داشتند، حجم مغز نسبتاً بالایی داشتند. با این حال، حتی در افراد فعال‌تر، این مناطق مغز کمی بزرگتر بودند.

برای مشخص کردن مناطق مغزی که بیشترین سود را از فعالیت بدنی دارند، تیم تحقیقاتی پایگاه های داده ژن هایی را جستجو کردند که به ویژه در این نواحی مغز فعال هستند. طبق گفته سرپرست این تیم تحقیقاتی، عمدتاً این‌ها، ژن‌هایی بودند که برای عملکرد میتوکندری، ضروری هستند. این بدان معنی است که تعداد زیادی میتوکندری در این مناطق مغز وجود دارد. میتوکندری انرژی بدن ما را تامین می‌کند که برای آن به اکسیژن زیادی نیاز دارد. در مقایسه با سایر مناطق مغز، این نیاز به افزایش جریان خون دارد. این امر به ویژه در طول فعالیت بدنی به خوبی تضمین می‌شود، که می‌تواند توضیح دهد که چرا این مناطق مغز از ورزش سود می‌برند. تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیک همچنین همپوشانی زیادی بین ژن‌هایی که بیان آنها تحت تأثیر فعالیت بدنی است و ژن‌هایی که تحت تأثیر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون یا هانتینگتون قرار دارند را نشان می‌دهد. برای ارتقای سلامت مغز و جلوگیری از بیماری‌های عصبی، حتی فعالیت بدنی متوسط ​​می‌تواند کمک کند. بنابراین، این فقط یک تلاش کوچک است اما با تأثیر بزرگ.

پایان مطلب./