به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در کتب مرجع ژنتیک، DNA مارپیچ دو رشته‌ای توصیف شده است که نقشه ژنتیکی را حمل می‌کند و RNA تک رشته ای است و پیام‌ها را از DNA حمل می‌کند، اما همیشه به این صورت نیست چرا که نه تنها برخی از ویروس‌ها به طور کلی فاقد DNA می‌باشند و فقط از RNA استفاده می‌کنند، بلکه در واقع، خود RNA همیشه تک رشته‌ای نیست. برخی از ویروس‌ها مانند روتاویروس‌ها، کد‌های ژنتکی خود را به ‌صورت RNA دو رشته‌ای یا dsRNA حمل می‌کنند. ازآنجاییکه سیستم ایمنی dsRNA را یک ویروس بزرگ و چشمک زن تلقی می‌کند dsRNA، بدن را تحریک می‌کند تا مواد شیمیایی محافظتی به نام اینترفرون (IFN ) آزاد کند و این یک فرصت منحصر به فرد  برای دفاع کردن از بدن می‌باشد.

 به تازگی دانشمندان به دنبال راهی برای استفاده از dsRNA ها به عنوان یک پاسخ ضد ویروسی هستند، هرچند‌ که خطرات این امر باید به درستی بررسی شود، چراکه اگر سیستم ایمنی بیش از حد فعال شود، پاسخ آن می‌تواند خطرناکتر از خود پاتوژن شود. در حال حاضر، محققان موسسه مهندسی زیستی وایس وابسته به هاروارد کلاس جدیدی از dsRNA را کشف کرده‌اند که در عین به حداقل رساندن التهاب، می‌تواند انواع مناسب از اینترفرون‌ها (IFN-I و IFN-III) را مورد استفاده قرار ‌دهد.

براساس پژوهشی که توسط این موسسه و با آزمایش در موش‌ها صورت گرفته، نشان داده شد که dsRNA توانایی مبارزه با طیف گسترده‌ای از ویروس ها از جمله: سارس - کووید -۱۹، سارس کلاسیک و آنفلوآنزا را دارا می‌باشد.

به گفته دون اینگبر، مدیر موسسه و نویسنده این مطالعه  امید می‌رود که این فن آوری درمانی RNA، که ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی آن را به راحتی در مقیاس‌های بزرگ قابل تولید می‌کند، به روشی گسترده برای مبارزه با بیماری‌های همه گیر در آینده تبدیل شود.

 در مطالعات قبلی  که در مورد نحوه مبارزه سیستم ایمنی با آنفولانزا صورت گرفته بود، محققان به صورت  تصادفی به چیزی برخوردند که تصور می‌شد ممکن است نوع جدیدی ازdsRNA ها باشد که راه جدیدی را برای تحریک اینترفرون‌ها فعال می‌کند. این تیم برای پی بردن به چگونگی بروز این فرایند، بیش از ۲۰۰ نسخه از dsRNA را ایجاد و آزمایش کردند. سپس برای سنجش  پتانسیل ضد ویروسی dsRNA ‌ها، آن‌ها را در برابر پاتوژن های متعدد در اندام تراشه‌های مخصوصی قرار دادند که برای تکرار سیستم‌های پیچیده ریه و در موش ها طراحی شده بودند. هنگامی که dsRNA به اندام تراشه‌های سالم داده شد، تولید اینترفرون تایپ 1 را 12 تا 40 برابر افزایش داد. هنگامیکه آنفولانزای تایپ A به تراشه‌ها اضافه شد، dsRNA عفونت را 80 تا 90 درصد سرکوب کرد.

پس از شروع همه‌گیری کرونا، محققان dsRNA‌ها ضد ویروسی مدنظر خود را با کروناویروس‌ها، از جمله ویروس‌های کووید-19، سارس، مرس، و سرماخوردگی معمولی به چالش کشیدند. در رده‌های سلولی مشتق شده از میمون‌ها dsRNA‌، توانست باعث سرکوب  بیش از 90 درصد  ویروس مرس و ویروس سرماخوردگی شود و در برابر سارس حتی بهترعمل کرد و در نهایت در رده های سلولی انسانی علیه SARS-CoV-2، عفونت را تا 99.9٪ مهار کرد.

برای آزمایش نهایی، این تیم به همراه تیمی در دانشگاه تنسی به یک مدل موشی برای کووید-19روی آوردند. هنگامیکه‌ موش‌ها با dsRNA مد نظر تحت درمان قرار گرفتند، در مقایسه با موش‌های کنترل که تنها یک توالی RNA دو رشته ای دریافت کردند، بار ویروسی موجود در ریه‌های آن‌ها تا هزار برابر کاهش یافت.

به گفته هایکینگ بای، نویسنده اول این مقاله: «این dsRNA‌های جدید یک گزینه درمانی جذاب برای کووید-19هستند زیرا عفونت سارس- کووید-19یک پاسخ ایمنی نامتعادل ایجاد می‌کند که در آن واکنش محافظتی اینترفرون‌ها سرکوب می‌شود در حالی‌که واکنش التهابی بالا می‌رود، dsRNA‌ها پتانسیل اصلاح این عدم تعادل را دارد و می‌تواند برای درمان بسیاری از بیماری‌های ویروسی دیگر نیز استفاده شود».

علاوه بر کمک به مبارزه با ویروس‌های مختلف دیگر، این تیم معتقد است که توانایی ایمنی زایی dsRNA می‌تواند به درمان عفونت‌های سایر پاتوژن‌ها، مانند انگل‌ها و باکتری‌ها، و حتی شرایط دیگر مانند سرطان و بیماری‌های خودایمنی کمک شایانی کند. هرچند‌که قبل از رسیدین به آن نقطه  کارهایی زیادی باید انجام شود ازجمله: تعیین زمان مناسب برای دریافت dsRNA بسیار مهم خواهد بود، از آنجایی‌که دریافت خیلی دیر می‌تواند باعث واکنش‌های ایمنی خارج از کنترل شود که امید می‌رود از آن اجتناب شود، اگر همه این‌ها جواب دهند، داشتن یک درمان ضد ویروسی با طیف وسیع می‌تواند یک ابزار بهداشت عمومی بسیار مهم باشد. اینگبر گفت: «همه‌گیری کووید-19 به‌طور دردناکی روشن کرده است که ما به طیف گسترده‌ای از درمان‌ها نیاز داریم که قادر به کاهش عفونت توسط طیف وسیعی از ویروس‌ها باشند. »

پایان مطلب/