به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، براساس نتایج یک مطالعه که در دانشگاه بن صورت گرفته است، در برخی از سلول‌های ایمنی پس از تماس با آنتی ژن‌ها، تعداد سانتریول‌ها (که در سازماندهی دوک تقسیم و تکمیل سیتوکینز نقش دارند) افزایش می‌یابد. این امر منجر می‌شود که سلول‌های ایمنی مسیر خود را حفظ کرده و در نتیجه سریع تر به غدد لنفاوی مهاجرت کنند و در آنجا سلول‌های ایمنی دیگر را نیز فعال می‌کنند.  

سیستم ایمنی نیز همانند پلیس به تقسیم کار وابسته است. در خط اول، سلول‌های دندریتیک وجود دارند. آن‌ها به طور شبانه روزی بافت‌های بدن را در یافتن ردی از مزاحمان مشکوک، به نام آنتی ژن‌ها جستجو می‌کنند و اگر موفق به یافتن آن‌ها شوند، به سمت رگ‌های لنفاوی و از آنجا به سمت غدد لنفاوی حرکت می‌کنند و در آنجا یافته‌های خود را به یک تیم جستجوی قدرتمند، که همان سلول‌های تی (T cell) هستند، عرضه می‌کنند. سپس این سیستم پیشرفته قادر به مقابله و حذف این دشمن می‌باشد. این مقابله باید قبل از این‌که مهاجمان آسیب عمده‌ای وارد کنند یا بیش از حد تکثیر شوند، رخ دهد. بنابراین مهم است که سلول‌های دندریتیک هر چه سریع تر به غدد لنفاوی مهاجرت کنند. پروفسور اواکیرمایر از موسسه لیمس در دانشگاه بن توضیح می‌دهد: "ما مکانیسمی را کشف کرده‌ایم که به آن‌ها در انجام این کار کمک می‌کند. آن‌ها برای انجام این کار ساختارهای خاصی به نام سنتروزوم‌ها را تشکیل می‌دهند که به آن‌ها کمک می‌کند تا جهت خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنند و در نتیجه سریع تر به عروق لنفاوی برسند."

 سنتروزوم‌ها به اندامک‌ها تعلق دارند و کمپلکس‌های مولکولی هستند که مسئول وظایف خاص در سلول‌ها هستند، درست مانند اندام‌های بدن. به طور معمول، در هر سلول انسانی دقیقا یک سانتروزوم وجود دارد. کمی قبل از تقسیم سلول، سنتروزوم‌ها دوبرابر می‌شوند و هر یک نسخه از آن‌ها، هر کدام به دو قطب مخالف سلول مهاجرت می‌کنند و یک دسته فیبر بین آن‌ها (که همان میکروتوبول‌ها) هستند کشیده می‌شود. آن‌ها با این کار کروموزوم‌ها (که در طول تقسیم دو برابر شده اند) را از هم جدا می‌کنند. بنابراین هر یک از سلول‌های دختر حاصل مجموعه کاملی از مواد ژنتیکی و همچنین یکی از دو سنتروزوم‌ها را دریافت می‌نمایند. همچنین سنتروزوم‌ها مسئول سازماندهی اسکلت سلولی (منظور پروتئین‌های ساختاری فیبر مانندی است که به سلول شکل می‌دهند و پایداری آن را فراهم می‌کنند) در طول مهاجرت سلولی هستند.

 کیرمایر افزود: "ما اکنون توانسته ایم نشان دهیم که سلول‌های دندریتیک به محض تماس با یک آنتی ژن، چندین سنتروزوم‌ تشکیل می‌دهند. ولی مشکلی که وجود دارد این است که سلول‌های دندریتیک نمی‌دانند رگ لنفاوی بعدی که از طریق آن می‌توانند به گره لنفاوی برسند کجاست، آن‌ها در جستجوی خود براساس استراتژی "فرسایش و خطا" پیش می‌روند، برای مدتی کوتاه در یک جهت حرکت می‌کنند و سپس اگر در این فرآیند با رگ لنفاویی مواجه نشوند مسیر خود را تغییر می‌دهند. "

به گفته میرکا هومریچ دیگر پژوهشگر این تیم: "هرچه تعداد سنتروزوم‌ها بیشتر باشند، سلول‌های دندریتیک مدت زمان بیشتری در مسیر خود باقی می‌مانند تا به جستجو در جهت های مختلف ادامه دهند. ما توانستیم در شبیه سازی های کامپیوتری نشان دهیم که این به آن‌ها اجازه می‌دهد تا رگ‌های لنفاوی را بسیار سریع تر از حالت عادی پیدا کنند. در این فرآیند، تکثیر سنتروزوم‌ها قدرت ماندگاری آن‌ها را به درستی تنظیم می‌کند تا آن‌ها خیلی سرسختانه به مسیر خود نچسبند."

مکانیسم شناسایی شده در این مطالعه قبلا در سلول‌های سالم کاملا ناشناخته بود. فرض بر این بود که سلول‌های سرطانی از آن برای تشکیل متاستاز استفاده می‌کنند. با این حال، سنتروزوم‌ها تکثیر شده نباید آزادانه در داخل سلول‌ها توزیع شوند. در غیر این صورت، به شدت عملکردهایی مانند تقسیم سلولی را مختل خواهند کرد. در هر دو سلول توموری و دندریتیک، اندامک‌ها در یک محل مشخص تجمع می‌یابند.

کیرمایر می‌گوید: " امروزه موادی وجود دارند که این خوشه‌بندی سنتروزوم‌ها را مختل می‌کنند، در نتیجه سلول‌های سرطانی دیگر نمی‌توانند به درستی تقسیم شوند، بلکه می‌میرند با این حال، این احتمال نیز وجود دارد که این مواد با سیستم ایمنی نیز تداخل داشته باشند. ما چندین مورد از این مواد را در کشت‌های سلولی آزمایش کرده‌ایم. ما در واقع به شواهدی دست یافته‌ایم که می‌تواند به طور قابل توجهی اثربخشی دفاع ایمنی را مختل کند. اگر این موضوع در کارآزمایی‌های بالینی تایید شود، خبر بدی خواهد بود زیرا اگر از  این مواد فعال در درمان سرطان استفاده شود، ممکن است عوارض جانبی قابل توجهی وجود داشته باشد."

پایان مطلب./