به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مهندسان زیست پزشکی در دانشگاه دوک موثرترین درمان سرطان لوزالمعده را که تاکنون در مدل‌های موش ثبت شده است، نشان داده‌اند. در حالی که اکثر آزمایش‌ها بر روی موش، توقف رشد تومور را موفقیت‌آمیز می‌دانند، درمان جدید تومورها را در 80 درصد موش‌ها در چندین نوع مدل، از جمله آن‌هایی که درمان آن‌ها سخت‌ترین تلقی می‌شوند، کاملاً از بین برد. این درمان به جای ارسال تابش از یک پرتو خارجی که از بافت سالم عبور می‌کند، ید-131 رادیواکتیو را مستقیماً در داخل تومور در یک انبار ژل مانند که از بافت سالم محافظت می‌کند می‌کارند و پس از محو شدن اشعه توسط بدن جذب می‌شود.
نتایج در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شد. سرطان لوزالمعده سومین علت مرگ ناشی از سرطان است، علیرغم اینکه تنها 3.2 درصد از کل موارد سرطان را تشکیل می‌دهد، و  درمان آن بسیار دشوار است زیرا تومورهای آن تمایل به ایجاد جهش‌های ژنتیکی تهاجمی دارند که آن را در برابر بسیاری از داروها مقاوم می‌کند و معمولاً، زمانی که قبلاً به سایر نقاط بدن گسترش یافته است تشخیص داده می‌شود.
درمان پیشرو کنونی ترکیبی از شیمی درمانی است که سلول‌ها را در مرحله تولید مثل برای مدت طولانی‌تری در برابر تشعشع آسیب‌پذیر نگه می‌دارد، با پرتوی از تشعشع که تومور را هدف قرار می‌دهد. با این حال، این رویکرد بی اثر است مگر اینکه آستانه مشخصی از تابش به تومور برسد و با وجود پیشرفت‌های اخیر در شکل‌دهی و هدف‌گیری پرتوهای تشعشعی، رسیدن به این آستانه بدون خطر عوارض جانبی شدید بسیار دشوار است.
روش دیگری که محققان امتحان کرده‌اند شامل کاشت یک نمونه رادیواکتیو محصور در تیتانیوم به طور مستقیم در داخل تومور است. اما از آنجایی که تیتانیوم تمام تشعشعات غیر از پرتوهای گاما را که در خارج از تومور حرکت می‌کنند، مسدود می‌کند، تنها می‌تواند برای مدت کوتاهی در بدن باقی بماند تا اینکه آسیب به بافت اطراف شروع به شکست هدف شود. برای کنار گذاشتن این مسائل، محققان تصمیم گرفتند روش کاشت مشابهی را با استفاده از ماده‌ای ساخته شده از پلی پپتیدهای شبه الاستین (ELPs) امتحان کند، که زنجیره‌های مصنوعی از اسیدهای آمینه هستند که به یکدیگر پیوند می‌خورند تا یک ماده ژل مانند با خواص مناسب را تشکیل دهند. 
ELPها در دمای اتاق در حالت مایع وجود دارند اما یک ماده ژل مانند پایدار در بدن انسان  تشکیل می‌دهند. هنگامی که ELP ها همراه با یک عنصر رادیواکتیو به تومور تزریق می‌شوند، یک انبار کوچک را تشکیل می‌دهند که اتم‌های رادیواکتیو را در بر می‌گیرد. در این مورد، محققان تصمیم گرفتند از ید-131، ایزوتوپ رادیواکتیو استفاده کنند، زیرا پزشکان چندین دهه است که از آن به طور گسترده در درمان‌های پزشکی استفاده می‌کنند و اثرات بیولوژیکی آن به خوبی شناخته شده است.
تابش بتا همچنین پایداری بیوژل ELP را بهبود می‌بخشد. این موضوع کمک می‌کند تا مدت بیشتری دوام بیاورد و تنها پس از صرف تشعشعات خراب شود. در مقاله جدید، محققان، درمان جدید را در هماهنگی با پاکلیتاکسل، یک داروی شیمی درمانی رایج، برای درمان مدل‌های مختلف سرطان پانکراس در موش آزمایش کردند. آن‌ها سرطان لوزالمعده را به دلیل درمان سختی که دارد انتخاب کردند، به این امید که نشان دهند کاشت تومور رادیواکتیو آن‌ها اثرات هم افزایی با شیمی درمانی ایجاد می‌کند که پرتودرمانی نسبتاً کوتاه مدت آن را ندارد.

پایان مطلب/