به گزارش پایگاه اطللاع رسانی بنیان، میلیون‌ها نفر در دنیا به دلیل حساسیت به عوامل فصلی مانند درختان، علف‌ها یا گرده‌های ابروسیا، هر زمانی را به عطسه و خرناس می‌گذرانند. همچنین برای زیرمجموعه‌ای از افرادی که به محرک‌های خانگی در تمام طول سال مانند کنه‌های گرد و غبار، کپک‌ها و سوسک‌ها حساسیت دارند، هر فصلی می‌تواند به فصل آلرژی تبدیل شود. علائم آلرژی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن شما ماده نسبتاً خوش‌خیم را به عنوان یک تهدید شناسایی می‌کند. عوامل سیستم ایمنی که در فرآیند آلرژی نقش دارند شامل اجزای پاسخ‌های ایمنی ذاتی و اکتسابی ​​مانند سلول‌های لنفوئید ذاتی نوع 2 (ILC2s)، ماست سل‌ها (MCs)، ائوزینوفیل‌ها و بازوفیل‌ها و همچنین سلول‌های کمکی CD4+ T نوع 2  (Th2) و سلول‌های B تولید کننده IgE می‌باشد .طبق گفته متخصصان آلرژی و ایمونولوژی شدت علائم و دشواری درمان آلرژی می‌تواند بسته به ژن‌، تعداد موادی که به آن‌ها حساسیت داریم و سطح قرار گرفتن در معرض آن متفاوت باشد. برای بسیاری از افراد با علائم خفیف، آلرژی‌های فصلی یا محیطی را می‌توان با داروهای بدون نسخه کاهش داد. همچنین برخی از مبتلایان به آلرژی واقعاً به درمان پاسخ نمی‌دهند و محققان هنوز در حال بررسی علت این امر هستند. اما دیگران ممکن است بتوانند با درمان مناسب تسکین پیدا کنند.

آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها

برای بسیاری از افراد، آنتی هیستامین‌ها (که اثرات یک ماده شیمیایی ایجاد شده توسط سیستم ایمنی بدن شما را مسدود می‌کنند) و یا کورتیکواستروئیدها (داروهای ضد‌التهابی) برای کنترل آلرژی کافی هستند. این داروها را می‌توان به صورت خوراکی یا از طریق اسپری‌های بینی تجویز کرد و معمولاً به شکل‌های بدون نسخه در دسترس هستند. طبق توصیه پزشکان، داروها را چند هفته قبل از اوج فصل آلرژی برای کاهش علائم قبل از شروع آنها باید شروع به مصرف کرد. همچنین مهم است که این داروها دقیقاً طبق دستور مصرف شود. در مواقعی برخی از اسپری‌ها حدود یک هفته طول می‌کشد تا عمل کنند. اگر نتیجه پاسخ دارو، موثر نباشد، ممکن است از داروی مناسب استفاده نشده باشد. بطور مثال آنتی‌هیستامین‌ها برای علائمی مانند خارش چشم عالی هستند، اما کورتیکواستروئیدها برای احتقان بهتر هستند.

کنترل محیطی

افراد به چیزی که وجود ندارد حساسیت ندارند، بنابراین کاهش قرار گرفتن در معرض آلرژن گاهی اوقات بهترین راه برای کاهش علائم است (اگرچه اغلب گفتن آن آسان تر از انجام دادن است).  یک راه حل برای دور ماندن از آلرژن‌ها برای افرادی که به گرد و غبار حساسیت دارند می‌تواند محفظه‌های ضد کنه باشد، و جایگزینی فرش با کاشی یا چوب سخت می‌تواند مکان‌های اختفای مواد حساسیت‌زا را از بین ببرد. همچنین سیستم‌های فیلتر هوای HEPA نیز می‌توانند تا حدی کمک کننده باشند.آلرژی به حیوانات خانگی می‌تواند سخت‌ترین راه برای کنترل از طریق کنترل منبع باشد، زیرا صاحبان حیوانات خانگی اغلب از بازگرداندن حیوانات خود حتی اگر به آنها حساسیت دارند، امتناع می‌کنند. چندی پیش یک مرکز تحقیقاتی و مراقب از حیوانات خانگی تلاش کرد تا حساسیت گربه‌ها را با شستن آنها کاهش دهد، چیزی که خیلی مؤثر نبود و هم مردم و هم گربه‌ها از آن متنفر بودند. این تلاش به نتیجه نرسید، اما این تیم اخیراً یک غذای ویژه را آزمایش کردند که آلرژن‌های موجود در بزاق گربه را خنثی می‌کند که در حین تمیز کردن خود به گربه‌ها سرایت می‌کند و دریافتند که این ماده غذایی مؤثر است. همچنین دور نگه داشتن حیوانات خانگی از اتاق خواب می تواند علائم را کاهش دهد.

ایمونوتراپی

افراد مبتلا به آلرژی‌های مزمن محیطی ممکن است بخواهند ایمونوتراپی را امتحان کنند، که به تدریج بدن را از طریق یک سری تزریق با آلرژن‌ها سازگار می‌کند. اما ایمونوتراپی راه حل سریع و آسانی نیست. مطالعات نشان می‌دهد که حدود 85 درصد از افراد حداقل از طریق ایمونوتراپی تسکین می یابند، اما برخی از بیماران در نهایت عود می‌کنند و برخی دیگر اصلاً پاسخ نمی‌دهند. محققان کاملاً مطمئن نیستند، اما عدم پاسخ به ایمنوتراپی احتمالاً تا حدی به این دلیل است که هیچ آزمایش تجاری در دسترس برای تعیین اینکه دقیقاً کدام پروتئین موجود در یک آلرژن باعث علائم فردی می‌شود وجود ندارد. بطور مثال حتی اگر 10 نفر وجود داشته باشند که همگی به گرد و غبار آلرژی دارند، ممکن است آلرژی آنها بسیار متفاوت باشد. اما چنین آزمایش‌هایی در حال توسعه هستند، ولی مشخص نیست که چه زمانی از آنها به صورت بالینی استفاده می‌شود. ایمونوتراپی با استفاده از قرص‌هایی که به جای تزریق در زیر زبان حل می‌شوند، اکنون برای آلرژی‌های گرد و غبار و علف در دسترس است و مطالعات نشان داده است که این روش می‌تواند موثر باشد. نقص و مشکل این درمان این است که افرادی که به چیزهای زیادی حساسیت دارند ممکن است همچنان علائمی را تجربه کنند، زیرا این قرص‌ها مخصوص گرد و غبار یا علف هستند. تحقیقات همچنین نشان داده است که تزریق مواد حساسیت زا به طور مستقیم به غدد لنفاوی می تواند موثر باشد.

بازیگران کلیدی درگیر در آلرژی و استفاده از آنها برای سلول درمانی:

لنفوسیت B  و ایمنوگلوبولین E 

لنفوسیت‌های B با تمایز نهایی خود به سلول‌های پلاسمایی ترشح‌کننده ایمونوگلوبولین اختصاصی آلرژن (Ig)E نقش اساسی در آلرژی دارند. IgE آنتی بادی مسئول واکنش‌های آلرژیک است. پس از تماس با آلرژن، سلول‌های T پاسخ‌دهنده  با سلول‌های B ارتباط برقرار کرده و آن‌ها را برای تولید آنتی‌بادی IgE آماده می‌کنند. به طور تجربی ثابت شده است که قرار گرفتن در معرض مزمن با آلرژن‌ها ممکن است باعث تجمع سلول‌های پلاسمایی IgE با عمر طولانی در مغز استخوان شود که حافظه آلرژیک را در طول زمان حفظ می‌کند.

ماستوسیت

پس از اینکه افراد به یک آلرژن حساس شدند، IgEهای خاص آلرژن در گردش از طریق گیرنده‌های IgE با میل ترکیبی بالا روی سطح سلول، به ماست سل‌ها (MC) متصل می‌شوند. اتصال IgE با آزادسازی واسطه‌های از پیش ساخته شده فعال بیولوژیکی که در پاسخ التهابی موضعی یا سیستمیک به آلرژن‌ها دخیل هستند، باعث دگرانولاسیون MC می شود.Omalizumab که برای اولین بار توسط ایالات متحده در سال 2003 تایید شد، یک آنتی بادی مونوکلونال انسانی است که IgE سرم را متصل می‌کند و واکنش‌های مرحله اولیه و اواخر به چالش آلرژن را مسدود می‌کند.

دندرتیک سل (DC)

DC تخصصی‌ترین سلول‌های ارائه دهنده آنتی ژن (APC) هستند و نقطه اتصال بین ایمنی ذاتی و تطبیقی ​​در نظر گرفته می شوند.  DCها از سلول‌های پیش ساز مغز استخوان ایجاد می‌شوند و تمایز خود را در محیط کامل می‌کنند، زیرا در پوست، غشاهای مخاطی و پارانشیم بافتی وجود دارند. در واکنش‌های آلرژیک، استفاده از سلول‌های دندریتیک تحمل‌زا که به‌طور طبیعی رخ می‌دهند یا ایجاد می‌شوند، ممکن است یک گزینه پیشگیرانه و درمانی برای کنترل پاسخ‌های ایمنی تشدید شده باشد. مطالعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد DC های مشتق از مغز استخوان که در شرایط آزمایشگاهی در معرض IL-10 قرار می‌گیرند و به موش‌های آلرژیک ناشی از اووالبومین منتقل می‌شوند، واکنش بیش از حد راه هوایی، ائوزینوفیلی و انتشار سیتوکین Th2 را کاهش می‌دهند.

پایان مطلب./