به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ایمنی درمانی سرطان مانند درمان مهارکننده وارسی ایمنی(Checkpoint inhibitor) ، در سال‌های اخیر به عنوان روش‌های جدید برای درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته‌اند. با این حال، درمان مهارکننده وارسی ایمنی تنها در 20٪ تا 30٪ از بیماران سرطانی موثر است، بنابراین توسعه سیستم‌های دارورسانی بهتر برای القای ایمنی سلولی ضدسرطان ضروری است. مهارکننده وارسی ایمنی، نوعی از ایمنی‌درمانی سرطان است که وارسی ایمنی را هدف قرار می‌دهد که کارش تنظیم و کنترل دستگاه ایمنی است. برخی یاخته‌های سرطانی می‌توانند با تحریک این فرایند، خود را از حمله دستگاه ایمنی مصون کنند. درمان‌های معطوف به وارسی ایمنی، قادرند با مسدودکردن وارسی ایمنی مهاری، عملکرد دستگاه ایمنی را به حالت عادی درآورند.

یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه متروپولیتن اوساکا در حال توسعه یک حامل آنتی ژن است که از لیپوزوم‌هایی با پلی ساکاریدهای واکنش دهنده به pH در سطح خود برای حمل آنتی ژن‌های سرطانی به سلول‌های دندریتیک استفاده می‌کند. این گروه تحقیقاتی با ترکیب لیپیدهای کاتیونی با بار مثبت در لیپوزوم‌ها، اکنون با موفقیت سیستم دارورسانی جدید خود را برای فعال کردن قوی ایمنی سلولی با استفاده از یک دهم مقدار آنتی ژنی که قبلا مورد نیاز بود، توسعه داده‌اند. این نتایج توسط Elsevier در مجله Controlled Release در روز دوشنبه 31 اکتبر 2022 منتشر شد. برای افزایش کارایی این نانوواکسن‌های لیپوزومی، لازم است که ایمنی سلولی به طور موثرتری القا شود. بنابراین، این گروه تحقیقاتی روی لیپیدهای کاتیونی تمرکز کردند که به فعال کردن سلول‌های ایمنی معروف هستند. این گروه پژوهشی، لیپیدهای کاتیونی با بار مثبت را به لیپوزوم‌ها اضافه کردند سپس مقدار پلی ساکاریدهای واکنش دهنده به pH با بار منفی را که می‌توانند به سطح لیپوزوم‌ها اضافه شوند، افزایش دادند از آنجایی‌که سلول‌های دندریتیک که نوعی سلول ارائه‌دهنده آنتی‌ژن هستند، به راحتی ذرات با بار منفی را جذب می‌کنند، جذب این لیپوزوم‌های اصلاح‌شده توسط سلول‌های دندریتیک تقریباً پنج برابر افزایش یافته و منجر به افزایش تقریبا ۱۰۰ برابری در تولید سایتوکین‌ می‌شود.

 هنگامی که لیپوزوم‌های اصلاح شده به بافت سرطانی تزریق شدند، ماکروفاژهای نوع M1 که به پاسخ ایمنی ضد سرطان کمک می‌کنند افزایش یافتند، در حالی که ماکروفاژهای نوع M2 که می‌توانند رشد سرطان را افزایش دهند، کاهش یافتند. زمانی‌که واکسنی با استفاده از این لیپوزوم‌ها به موش‌هایی که با سلول‌های سرطانی تلقیح شده بودند، تجویز شد، یک پاسخ ایمنی قوی ضد سرطان ایجاد شد که رشد سرطان را سرکوب کرد، حتی اگر لیپوزوم‌ها فقط حاوی یک دهم مقدار آنتی ژن مورد نیاز در کار قبلی گروه بودند.

ایجی یوبا، دانشیار، دانشکده مهندسی، دانشگاه متروپولیتن اوزاکا گفت:" در آینده، ما به توسعه حامل‌های آنتی ژنی ادامه خواهیم داد که می‌توانند با ترکیب آن‌ها با آنتی ژن‌های عملی، در ایمنی درمانی سرطان و واکسن بیماری‌های عفونی مورد استفاده قرار گیرند."

 پایان مطلب./