براساس پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پنهان شدن از یک پشه ماده غیرممکن است، او با ردیابی بازدم CO2، گرمای بدن و بوی بدن ما، هر عضوی از گونه انسان را شکار می‌کند. اما برخی از ما «آهن‌ربای‌های پشه‌ای» متمایز هستیم که بیشتر از سهم عادلانه‌مان نیش می‌گیریم. گروه خونی، سطح قند خون، مصرف سیر یا موز، زن بودن و کودک بودن، همگی تئوری‌های رایجی هستند که نشان می‌دهد چرا ممکن است یک نفرخاص بیشتر برای پشه ترجیح داده شود. Vosshall، رئیس آزمایشگاه نوروژنتیک و رفتار دانشگاه راکفلر می‌گوید، با این حال، برای اکثراین عوامل، داده‌های معتبر کمی وجود دارد. ولی همه خوب می‌دانیم که به ندرت پیش می‌آید که در هوای گرم در یک مهمانی در فضای باز شرکت کنید بدون اینکه صدای شکایت مردم از پشه‌ها را نشنوید. افراد برای رهایی از آنها ممکن است کنار دود آتش بنشینند، یا با پتو خود را بپوشانند ولی در نهایت تسلیم می‌شوند و به داخل خانه می‌روند. در سوی دیگر طیفی از افراد زیادی وجود دارند که به نظر می‌رسد پشه‌ها کوچک‌ترین آزارشان هم نمی‌دهد.

 به همین دلیل است که Vosshall و ماریا النا Obaldía، یک فوق دکترای سابق در آزمایشگاه او، تصمیم گرفتند تا یک نظریه اصلی را برای توضیح جذابیت‌های مختلف پشه بررسی کنند: تغییرات بو مرتبط با میکروبیوتای پوست را بررسی کنند. آنها اخیراً از طریق یک مطالعه نشان دادند که اسیدهای چرب ساطع شده از پوست ممکن است عطری ایجاد کند که پشه‌ها نمی‌توانند در برابر آن مقاومت کنند. آنها نتایج خود را در Cell منتشر کردند.

پشه‌ها می‌توانند به صورت بصری حرکت را تشخیص دهند

بیشتر گونه‌های پشه، همراه با تعداد زیادی از بندپایان دیگر، از جمله کنه، کک، ساس، مگس سیاه، مگس اسبی و پشه گزنده، برای ایجاد دسته‌ای از تخم‌ها به پروتئین موجود در خون نیاز دارند. فقط پشه ماده از خون تغذیه می‌کند. نرها از شهد گیاهان تغذیه می‌کنند تا آن را به انرژی برای پرواز تبدیل کنند. تغذیه با خون بخش فوق العاده مهمی از چرخه تولید مثل پشه ماده است. به همین دلیل، فشار تکاملی عظیمی بر پشه‌های ماده وارد شده است تا منابع بالقوه خون را شناسایی کنند. پشه‌های فعال در طول روز و در سحر و غروب نیز از سیگنال‌های بصری برای شناسایی میزبان استفاده می‌کنند. پشه‌ها معمولا نزدیک زمین پرواز می‌کنند. بنابراین نحوه لباس پوشیدن افراد تعداد پشه‌هایی را که جذب می‌کنند تعیین می‌کند. استفاده از رنگ‌های روشن نه تنها ممکن است به شما کمک کند تا شما را خنک نگه دارید، بلکه به شما کمک می‌کند که از توجه پشه دور شوید.

استفاده از یک بویایی سنج برای میزان جذب حشرات

Vosshall، پروفسور Robin Chemers Neustein در دانشگاه راکفلر و مدیر ارشد علمی مؤسسه پزشکی هاوارد هیوز می‌گوید: «ارتباط بسیار بسیار قوی بین داشتن مقادیر زیادی از این اسیدهای چرب روی پوست و مغناطیس پشه بودن وجود دارد». در این مطالعه سه ساله، از هشت شرکت‌کننده خواسته شد تا شش ساعت در روز جوراب‌های نایلونی روی ساعد خود بپوشند. آنها این روند را چند روز تکرار کردند. در طی چند سال آینده، محققان نایلون‌ها را در تمام جفت‌های ممکن از طریق یک "تورنمنت" به سبک دور رابین روی یکدیگر آزمایش کردند. آنها از یک روش بویایی سنج دو گزینه‌ای استفاده کردند که De Obaldia ساخته بود، این بویایی سنج شامل یک محفظه پلکسی گلاس بود که به دو لوله تقسیم می‌شد و هر لوله نیز به جعبه‌ای ختم می‌شد که یک جوراب ساق بلند را در خود جای می‌داد. آنها پشه‌های Aedes Aegypti ( گونه‌های ناقل اولیه زیکا، تب دنگی، تب زرد و chikungunya ) را در اتاقک اصلی قرار دادند و مشاهده کردند که حشرات در لوله‌ها به سمت یک نایلون یا نایلون دیگر پرواز می‌کنند.

قانع‌کننده‌ترین هدف برای Aedes aegypti، فرد شماره 33 بود که برای پشه‌ها چهار برابر جذاب‌تر از جذاب‌ترین شرکت‌کننده بعدی مطالعه بود و 100 برابر جذاب‌تر از فرد شماره 19 بود. ولی نمونه‌ها در آزمایش‌ها شناسایی نشدند، بنابراین آزمایش‌کنندگان نمی‌دانستند کدام شرکت‌کننده کدام نایلون را پوشیده است. با این حال، آنها متوجه ‌شوند که در هر آزمایشی با فرد شماره 33 چیزی غیرعادی در جریان است، زیرا حشرات به سمت آن نمونه ازدحام می‌کنند. دی اوبالدیا می‌گوید: «این در عرض چند ثانیه پس از شروع آزمایش مشخص می‌شود. این چیزی است که من را به عنوان یک دانشمند واقعاً هیجان زده می‌کند.

طراحی آزمایش بر روی شرکت کنندگان

محققان شرکت کنندگان را به دو دسته پرجذبه و کم جذبه دسته بندی کردند و سپس از آنها پرسیدند که چه چیزی آنها را متمایز می‌کند. آنها از تکنیک‌های آنالیز شیمیایی برای شناسایی 50 ترکیب مولکولی استفاده کردند که مشاهده شد این ترکیبات در سبوم پوست (یک سد مرطوب کننده روی پوست) شرکت کنندگان با جذابیت بالا افزایش یافته بود. از آنجا، آنها دریافتند که آهنرباهای پشه، اسیدهای کربوکسیلیک را در سطوح بسیار بالاتری نسبت به داوطلبان کمتر جذاب تولید می‌کنند. این مواد در سبوم هستند و توسط باکتری‌های روی پوست ما برای تولید بوی منحصر به فرد بدن انسان استفاده می‌شوند. برای تایید یافته‌های خود، تیم ووشال 56 نفر دیگر را برای یک مطالعه اعتبار سنجی ثبت نام کردند. یک بار دیگر، فرد شماره 33 جذاب ترین بود، و در طول زمان همچنان همینطور باقی ماند. Obaldía می‌گوید: «برخی از افراد برای چندین سال تحت مطالعه بودند و ما دیدیم که اگر آنها قبلا یک آهن‌ربای پشه بودند، همچنان یک آهنربای پشه باقی می‌ماندند. این اتفاق خیلی هیجان انگیز بود زیرا در طول زمان چیزهای زیادی در مورد رفتارهای آن فرد می‌توانست تغییر کند، اما این ویژگی تغییر ناپذیر یک ویژگی بسیار پایدار در ان شخص بود.

عوامل روانشناسی

همچنین یک مؤلفه روانی در فعالیت پشه وجود دارد. برخی افراد خیلی کم متوجه پشه‌های اطراف خود می‌شوند. ولی در برخی دیگر از افراد، پرواز یک پشه در اطراف آنها واکنش شدیدی را به دنبال خواهد داشت، احتمالاً فردی را دیده‌اید که دیوانه شده و سعی می‌کند برای پایان دادن به زندگی این خون‌خور کوچک اورا ردیابی کند. اما افرادی هستند که اصلا اذیت نمی‌شوند و متوجه پشه‌هایی که جذب آنها می‌شوند، نمی‌شوند، حتی زمانی که حشرات با خون آنها جشن می‌گیرند. برخی از پشه‌ها در تغذیه از قسمت‌هایی از بدن تخصص ویژه‌ای  دارند. به عنوان مثال، Aedes aegypti یک گونه پشه است که ترجیح می‌دهد از انسان، بیشتر در اطراف مچ پا، تغذیه کند.

پشه‌ها دارای دو مجموعه متفاوت از گیرنده‌های بویایی Orco و IRهستند

انسان‌ها عمدتاً دو دسته از بوها را تولید می‌کنند که پشه‌ها با دو مجموعه متفاوت از گیرنده‌های بو تشخیص می‌دهند: گیرنده‌های Orco و IR. محققان برای بررسی اینکه آیا می‌توانند پشه‌هایی را مهندسی کنند که قادر به تشخیص انسان نیستند، جهش‌یافته‌هایی ایجاد کردند که یک یا هر دو گیرنده را نداشتند. ولی مشاهده شد علیرغم وجود جهش در حشرات Orco ، این حشرات همچنان به سمت انسان جذب می‌شوند و می‌توانند بین افراد پر جذبه و کم جذبه تمایز قائل شوند، در حالی که جهش یافته‌های IR به درجات مختلفی جاذبه خود را برای انسان از دست دادند، اما همچنان توانایی یافتن بو را حفظ کردند.

بنابراین این‌ها نتایجی نبود که دانشمندان به آن امیدوار باشند. ووشال می‌گوید: «هدف تولید پشه‌ای بود که تمام خواص جذابیت بو را برای مردم از دست می‌داد، یا پشه‌ای بود که قدرت جاذبه ضعیفی برای بو در همه افراد داشته باشد به گونه ای که نتواند فرد19 را ازفرد 33 متمایز کند. بنابراین کسب این نتیجه فوق‌العاده خواهد بود، زیرا می‌تواند در نهایت منجر به توسعه داروهای موثرتر دافع پشه باشد. این نتایج تکمیل کننده یکی از مطالعات اخیر ووشال است که در Cell نیز منتشر شده است، که در آن سیستم بویایی بسیار پیچیده Aedes aegypti را آشکار می‌کند. این خطری است که پشه ماده برای زندگی و تولید مثل به آن متکی است. بدون خون، او نمی‌تواند هر دو را انجام دهد. به همین دلیل است که "او یک طرح پشتیبان دارد و با این تفاوت‌ها در شیمی پوست افرادی که دنبال می‌کند هماهنگ است." برای حل این مشکل، یک راه بالقوه دستکاری میکروبیوم‌های پوست ما است. این امکان وجود دارد که پوست فرد پرجذبه را با ایجاد لکه‌های از سبوم و باکتری‌های پوست فردی کم جذبه مانند سوژه 19 ترکیب کردتا از این طریق بتوان واکنش پشه را بررسی کرد و در نهایت بتوان تجویزهای متفاوتی را برای افراد مختلف داشته باشیم.

او و همکارانش امیدوارند که این مقاله محققان را برای آزمایش سایر گونه‌های پشه، از جمله در جنس آنوفل، که مالاریا را منتشر می‌کند، ترغیب کند.

پایان مطلب/.