به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، آبله میمونی بیش از ۷۷،۰۰۰ نفر را در بیش از ۱۰۰ کشور جهان مبتلا کرده است و مشابه با کووید -۱۹ جهش‌های رخ داده در این ویروس آنرا قادر ساخته‌اند تا قوی تر و هوشمندتر شود و از داروها و واکسن‌های ضد ویروسی در ماموریت خود برای آلوده کردن افراد بیشتر طفره برود. اکنون، تیمی از محققان دانشگاه میسوری جهش‌های خاصی را در ویروس آبله میمون شناسایی کرده‌اند که به ادامه عفونت آن کمک می‌کند. این یافته‌ها می‌تواند به چندین نتیجه منجر شود: نسخه‌های اصلاح‌شده داروهای موجود که برای درمان افراد مبتلا به آبله میمون استفاده می‌شوند و یا توسعه داروهای جدیدی که جهش‌های فعلی را برای افزایش اثربخشی آن‌ها در کاهش علائم و گسترش ویروس در نظر می‌گیرند. کاملندرا سینگ، استاد دانشکده پزشکی ام-یو و محقق اصلی مرکز علوم زیستی کریستوفر اس باند به همراه همکارش ساچدوف شری لخاکا برای تجزیه و تحلیل توالی DNA بیش از ۲۰۰ سویه ویروس آبله میمون از سال 1965، زمانی که ویروس برای اولین بار گسترش یافت، تا شیوع در اوایل دهه 2000 و نیز در سال2022 که ویروس مجدداً شروع به شیوع و انتشار کرد، همکاری کردند. ساچدوف گفت:" با انجام یک تجزیه و تحلیل زمانی، ما توانستیم ببینیم که ویروس چگونه در طول زمان تکامل یافته است، و یک یافته کلیدی این بود که ویروس در حال حاضر جهش‌هایی را به طور خاص در جایی که داروها و آنتی‌بادی‌های واکسن‌ها متصل می‌شوند، ایجاد می‌کند. بنابراین، ویروس در حال هوشمندتر شدن است و می‌تواند از هدف قرار گرفتن توسط داروها یا آنتی بادی‌های ایجاد شده توسط سیستم ایمنی بدن جلوگیری کند و به گسترش خود به افراد بیشتری ادامه دهد."

 سینگ نزدیک به ۳۰ سال است که ویروس شناسی و تکثیر ژنوم DNA را مطالعه می‌کند. او گفت که هومولوژی یا ساختار ویروس آبله میمون بسیار شبیه ویروس واکسینیا است که به عنوان واکسنی برای درمان آبله مورد استفاده قرار گرفته است. این امر سینگ و همکارانش را قادر ساخت تا یک مدل کامپیوتری دقیق از پروتئین‌های ویروس آبله میمون ایجاد کنند و همچنین محل جهش‌های خاص و عملکرد آن‌ها را  نیز شناسایی کنند. سینگ گفت: «تمرکز ما روی بررسی ژن‌های خاصی است که در کپی کردن ژنوم ویروس نقش دارند و آبله میمون یک ویروس بزرگ با حدود ۲۰۰ هزار باز DNA در ژنوم است. ژنوم DNA آبله میمون تقریبا به 200 پروتئین تبدیل می‌شود، بنابراین با تمام پروتئین‌هایی که برای تکثیر نیاز دارد، تقسیم می‌شود و به آلوده کردن دیگران ادامه می‌دهد. ویروس‌ها میلیاردها نسخه از خود می‌سازند و فقط قوی‌ترین آن‌ها زنده می‌مانند. جهش‌ها به آن‌ها کمک می‌کنند تا سازگار شوند و به گسترش خود ادامه دهند." سینگ و همکارانش پنج پروتئین خاص را هنگام تجزیه و تحلیل سویه‌های ویروس آبله میمون بررسی کردند: DNA پلیمراز، DNA هلیکاز، پروتئین پل زدنی A22R، DNA گلیکوزیلاز و G9R. سینک افزود:" هنگامی‌که آن‌ها داده‌ها را برای من ارسال کردند، دیدم که جهش‌ها در نقاط حساسی رخ می‌هند که بر اتصال ژنوم DNA تاثیر می‌گذارند و همچنین جایی که قرار است داروها و آنتی بادی‌های ناشی از واکسن بهم متصل شوند. این عوامل مطمئناً به افزایش عفونت ویروس کمک می کنند.

محققان همچنان به این پرسش ادامه می دهند که ویروس آبله میمون در طول زمان چگونه تکامل یافته است. اثربخشی داروهای فعلی تایید شده توسط CDC برای درمان آبله میمون کمتر از حد مطلوب بوده است، احتمالاً به این دلیل که آن‌ها در ابتدا برای درمان HIV و تبخال ساخته شده بودند، اما از آن زمان مجوز استفاده اضطراری را در تلاش برای کنترل شیوع اخیر آبله میمون دریافت کردند.

پایان مطلب./