به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، اگرچه میگرن‌ها بیماری‌های شایعی هستند و می‌توانند اثرات به شدت ناتوان کننده‌ای داشته باشند، اما علت دقیق آن‌ها هنوز یک راز باقی مانده است. به تازگی یک مطالعه با استفاده از یک فناوری پیشرفته تصویربرداری راهی برای به دست آوردن چشم انداز جدیدی در مورد ساختارهای مغز که فضاهای بزرگ شده اطراف رگ‌های خونی را در افرادی که از این بیماری رنج می برند، آشکار کرده است.

MRI 7T  

تصویربرداری از مغز ویژگی‌های مشخصی را در مغز مبتلایان به میگرن نشان می‌دهد. تمرکز این تحقیقات بر روی فضاهای عروقی است که در واقع فضاهای در اطراف رگ‌های خونی شناخته می‌شوند، که به پاک سازی مایعات از مغز کمک می‌کنند. گسترش این فضاها قبلا با بیماری عروق کوچک مرتبط بود و مواردی مانند التهاب و ناهنجاری در سد خونی - مغزی می‌تواند بر شکل و اندازه آن‌ها تاثیر بگذارد. نویسندگان مطالعه جدید به دنبال کشف رابطه بین فضاهای عروقی بزرگ شده و میگرن بودند. این تیم برای انجام این کار از پنج کنترل کننده سالم، ۱۰ فرد مبتلا به میگرن مزمن و ۱۰ فرد مبتلا به میگرن دوره‌ایی بدون هاله، که دارای میگرن بدون سوزش و اختلالات بینایی هستند، استفاده کردند. سپس از یک فن آوری تصویربرداری پیشرفته به نام MRI 7T  برای مقایسه تفاوت‌های کوچک در مغز آن‌ها استفاده شد. میگرن مزمن با سردردهایی شناخته می‌شود که در ۱۵ روز یا بیشتر در هر ماه و بیش از سه ماه تکرار می‌شود و دارای ویژگی‌های سردرد میگرنی در حداقل ۸ روز در هر ماه باشد. این بیماری ممکن است با هاله همراه باشد یا نباشد و معمولاً به داروها و رفتارهای پیشگیرانه برای کنترل نیاز دارد و معمولاً ناتوان ‌کننده است. میگرن بدون هاله نیز رایج‌ترین شکل میگرن است. علائم آن شامل سردرد نبض‌زننده‌ی متوسط تا شدید است که بدون هشدار، آغاز و معمولاً در یک طرف سر احساس می‌شود. این سردرد با حالت تهوع، گیجی، تاری دید، تغییرات خلق، خستگی و حساسیت فزاینده به نور، صداها یا بوها همراه است. حملات آن معمولاً بین ۴ تا ۷۲ ساعت طول می‌کشد و چندین بار در سال تا چندین بار در هفته تکرار می‎شود. حرکت کردن معمولاً حمله را شدیدتر می‌کند. ویلسون ژو، یکی از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس آنجلس گفت: " تا جایی که ما می‌دانیم، این اولین مطالعه‌ای است که با استفاده از ام آر آی اولتراسونیک برای مطالعه تغییرات کوچک عروقی در مغز ناشی از میگرن، به ویژه در فضاهای عروقی انجام می‌شود. از آنجایی‌که MRI 7T  قادر به ایجاد تصاویری از مغز با وضوح و کیفیت بسیار بالاتر نسبت به سایر انواع MRI است، می‌توان از آن برای نشان دادن تغییرات بسیار کوچک تری که پس از میگرن در بافت مغز اتفاق می‌افتد، استفاده کرد."

نقش centrum semiovale

 از جمله این تغییرات می‌توان به خونریزی مغزی به همراه فضاهای عروقی بزرگ شده در ناحیه نیم پرده مرکزی مغز (centrum semiovale)، در مبتلایان به میگرن اشاره کرد. ژو افزود: " در افراد مبتلا به میگرن مزمن و میگرن دوره‌ایی بدون هاله، تغییرات قابل توجهی در فضاهای اطراف عروقی ناحیه‌ای از مغز که همان نیم پرده مرکزی (centrum semiovale) است، وجود دارد. این تغییرات قبلاً هرگز گزارش نشده بود.»  با این حال هنوز سوالات زیادی وجود دارد که دانشمندان باید به آن‌ها پاسخ دهند. یکی از آن‌ها این است که آیا این تغییرات در نتیجه میگرن رخ می‌دهد، یا این وضعیت باعث پیشرفت آن‌ها می‌شود. این تیم پیش‌بینی می‌کند که تفاوت‌ها در فضاهای اطراف عروقی ممکن است نشان‌دهنده اختلال در سیستم گلیمفاتیک باشد که با فضاهای اطراف عروقی برای پاک کردن مواد زائد از مغز کار می‌کند. همچنین سیستم گلیمفاتیک، که موازی با سرخرگ‌ها کار می‌کند، ضربان خون در گردش را سفت می‌کند تا به حرکت نگه داشتن مواد کمک کند. ​وقتی رگ‌های خونی به صورت ریتمیک منبسط می‌شوند، موجب تبادل ترکیبات بین فضای میان‌بافتی و مایع مغزی نخاعی می‌شوند. سیستم گلیمفاتیک در ناحیه‌ای به نام دورا (Dura ) با سیستم لنفاوی ارتباط برقرار می‌کند. دورا یک غشا ضخیم از بافت پیوندی است که مایع مغزی نخاعی را پوشش می‌دهد. پژوهشگران امیدوارند با مطالعات بیشتر روی گروه‌های متنوع تر، در بازه‌های زمانی طولانی‌تر، این معماها را حل کنند. ژو گفت: "نتایج مطالعه ما می‌تواند الهام بخش مطالعات آینده نگر در مقیاس بزرگ تر برای ادامه بررسی این موضوع باشد که چگونه تغییرات در رگ‌های میکروسکوپی مغز و تامین خون در انواع مختلف میگرن نقش دارند. این موضوع می‌تواند به ما در توسعه روش‌های جدید و شخصی سازی شده برای تشخیص و درمان میگرن کمک کند".

پایان مطلب./