به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک عفونت بسیار شایع است که اغلب از طریق فعالیت جنسی منتقل می‌شود. اگرچه بیش از 200 گونه از این ویروس وجود دارد، اما حدود 40 مورد از آن‌ها می‌توانند باعث زگیل تناسلی یا سرطان در انسان شوند.
بررسی اجمالی HPV
HPV  عفونتی است که می‌تواند از طریق تماس پوست به پوست، اغلب در حین رابطه جنسی گسترش یابد. برخی از عفونت‌های HPV  هیچ علامتی ندارند و ممکن است طی دو سال خود به خود از بین بروند. برخی دیگر ممکن است منجر به علائم شوند و به عفونت‌های طولانی مدت تبدیل شوند. دو نوع عفونت HPV وجود دارد؛ نوع کم خطر و پرخطر. نوع کم خطر می‌تواند باعث زگیل تناسلی شود. عفونت‌های پرخطر HPV می‌تواند منجر به تغییرات سلولی پیش سرطانی (به نام دیسپلازی) شود که منجر به انواع خاصی از سرطان مانند سرطان مقعد، دهانه رحم، واژن، گلو و آلت تناسلی می‌شود.
HPV  چقدر شایع است؟
HPV  شایع‌ترین عفونت مقاربتی (STI) در ایالات متحده است. جدیدترین داده‌ها بیان می‌کند که شیوع عفونت HPV باعث بروز چند عفونت جدید یا موجود در یک زمان معین می‌شود و تخمین زده شده که تنها در ایالات متحده حدود 42 میلیون نفر به این ویروس مبتلا هستند. در حال حاضر تخمین زده می‌شود که حدود 80 درصد از زنان و 90 درصد از مردان در مقطعی از زندگی خود به عفونت HPV مبتلا خواهند شد. با این حال، از زمان معرفی واکسن  HPV، میزان عفونت HPV کاهش یافته است.
HPV  بر اساس نژاد و قومیت
میزان شیوع عفونت HPV بر اساس نژاد و قومیت متفاوت است. کمترین میزان عفونت HPV در میان جمعیت‌های آسیایی غیر اسپانیایی و بالاترین میزان در میان سیاه‌پوستان غیر اسپانیایی است.

 
HPV بر اساس سن و جنس
تفاوت‌هایی در میزان عفونت HPV در بین افراد با جنس‌های مختلف وجود دارد. مردان به طور کلی دارای میزان بالاتری از HPV هستند، اگرچه بسته به گروه سنی آن‌ها بین جنس‌ها تفاوت‌هایی وجود دارد. تعداد شرکای جنسی در طول زندگی بزرگترین عامل مؤثر بر نرخ بالاتر در مردان بود. 
 
میزان شیوع HPV نیز بر اساس سن در میان افرادی که قبلا رابطه جنسی داشته‌اند متفاوت است. به عنوان مثال، از نظر سن و جنس، بالاترین میزان HPV تناسلی برای زنان/دختران در اوایل دهه 20 زندگی آن‌ها است. برای مردان، بالاترین میزان در اواخر دهه 20 سالگی آن‌ها مشاهده می‌شود.
علل HPV و عوامل خطر
HPV توسط ویروسی ایجاد می‌شود که از طریق تماس پوست به پوست پخش می‌شود. این نوع تماس اغلب در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی رخ می‌دهد. گفته می‌شود، ویروس می‌تواند از طریق لمس اندام تناسلی نیز گسترش یابد. از آنجایی که HPV بسیار شایع است، بیشتر افرادی که رابطه جنسی دارند در معرض خطر عفونت HPV هستند (و در برخی مواقع نیز خواهند داشت). 
عوامل مرتبط با افزایش خطر عفونت HPV عبارتند از:
داشتن رابطه جنسی برای اولین بار در سنین پایین (قبل از 18 سالگی)
داشتن شرکای جنسی متعدد
داشتن یک شریک جنسی که چندین شریک جنسی دارد یا دارای عفونت HPV است
میزان مرگ و میر HPV چقدر است؟
بسیاری از عفونت‌های HPV بدون درمان خود به خود از بین می‌روند. آن‌هایی که باقی می‌مانند ممکن است علائم یا سرطان ایجاد کنند. عفونت‌های کم خطر HPV  که می‌تواند باعث زگیل تناسلی شود، کشنده نیستند. میزان مرگ و میر در سرطان‌های پرخطر مرتبط با HPV گزارش شده است که می‌تواند کشنده باشد. با این حال، اگر به موقع تشخیص داده شود، بسیاری از آن‌ها قابل درمان هستند. هر دو سرطان واژن و سیستم تناسلی اغلب توسط HPV ایجاد می‌شوند (به ترتیب 75% و 60%)، اگرچه هر دو نادر هستند.

درک نرخ بقا
نرخ بقا راهی برای تخمین این است که چگونه یک فرد معمولی که به بیماری یا بیماری خاصی مانند سرطان تشخیص داده می‌شود، در مدت زمان معینی زنده می‌ماند. اغلب، میزان بقا به صورت افزایشی یک ساله، دو ساله یا پنج ساله ارائه می‌شود. 
غربالگری و تشخیص زودهنگام
برای افرادی که دهانه رحم دارند، غربالگری و تشخیص عفونت HPV ممکن است در طول یک معاینه منظم زنان انجام شود. یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی از یک اسپکولوم برای باز کردن دیواره‌های واژن استفاده می‌کند و یک معاینه بصری برای بررسی هر گونه زگیل تناسلی، از جمله داخل واژن و روی دهانه رحم، انجام می‌دهد. آزمایش HPV ممکن است عفونت‌های پرخطر HPV را تشخیص دهد. در طول آزمایش، یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی با استفاده از یک برس یا سواب، نمونه‌ای از سلول‌ها را از دهانه رحم جمع آوری می‌کند. این ممکن است همزمان با انجام تست پاپ رخ دهد. توصیه می‌شود افراد دارای اختلالات دهانه رحم در سنین 26 تا 65 سال حداقل هر پنج سال یکبار آزمایش HPV انجام دهند. اگرچه افراد مبتلا به اختلالات تناسلی ظاهری را با معاینه بصری تشخیص داد ولی افرادی که به زگیل تناسلی مبتلا هستند، هیچ آزمایش روتین HPV برای این جمعیت وجود ندارد. با این حال، برخی از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است آزمایش HPV را برای افرادی که در معرض خطر بیشتری برای سرطان مقعد هستند انجام دهند.
تشخیص زودهنگام عفونت HPV می‌تواند به درمان موثر کمک کند. سلول‌های پیش سرطانی و سرطان‌های ناشی از HPV اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شوند، قابل درمان هستند. واکسن‌های HPV می‌توانند خطر ابتلا به زگیل تناسلی و برخی سرطان‌های ناشی از این ویروس را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
HPV شایع‌ترین STI در ایالات متحده است. بسیاری از افرادی که HPV دارند هیچ علامتی ندارند و بسیاری از این عفونت‌ها بدون درمان در عرض دو سال از بین می‌روند. دو نوع عفونت HPV وجود دارد که ممکن است باقی بماند: کم خطر و پرخطر. عفونت‌های کم خطر ممکن است باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند. عفونت‌های پرخطر توسط سویه‌های HPV ایجاد می‌شوند که ممکن است منجر به انواع خاصی از سرطان‌های مقعد، واژن، دهانه رحم، آلت تناسلی و دهان شوند.
میزان شیوع عفونت‌های HPV بر اساس نژاد، قومیت، سن و جنس متفاوت است. عفونت‌های کم خطر HPV کشنده نیستند. عفونت‌های پرخطر HPV که باعث تغییرات سلولی پیش سرطانی می‌شوند، اگر به موقع درمان نشوند، می‌توانند منجر به سرطان شوند و کشنده باشند. تست‌های HPV برای افرادی که مشکلات جدی تناسلی دارند معمول است، اما برای افرادی که این اختلالات را ندارند معمولا انجام نمی شود. برای هر کسی که عفونت HPV تشخیص داده شود، درمان با تشخیص زودهنگام موثرتر است.

پایان مطلب/