یادداشت
ارتباط میکروب‌های روده با مصرف بالای غذاهای شیرین
محققان در مطالعه‌ای بر روی موش‌ها نشان دادند که میکروب‌های روده بر پرخوری و مصرف بالای غذاهای شیرین تأثیر می‌گذارد.
امتیاز:
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تنظیم رفتارهای تغذیه‌ای برای سلامتی بدن حیاتی است، تاکنون مطالعات زیادی نیز نشان داده‌اند که کنترل رفتارهای تغذیه‌ای به عوامل درونی و بیرونی از جمله ژنتیک، خوش طعم بودن غذا و محیط بستگی دارد اما در جدید ترین مطالعات مشاهده شده است که میکروبیوم روده یکی از عوامل اصلی محیطی در فیزیولوژی میزبان است که بر رفتار تغذیه ای تأثیر بسزایی دارد. تحقیقات جدید روی موش‌ها نشان می‌دهد که باکتری‌های خاص روده ممکن است رفتار پرخوری را سرکوب کنند. برخی دسرها نمونه‌هایی از به اصطلاح "غذاهای خوش طعم" هستند، که تنها برای لذت بردن مصرف می‌شوند، نه صرفاً به دلیل گرسنگی یا نیاز غذایی. در مطالعه‌ای دیده شده که موش‌ها نیز دوست دارند همانند انسان‌ها دسر بخورند و حتی دوست دارند زمانی که تازه غذا خورده‌اند، در صورت وجود، باز هم تنقلات شیرین مصرف کنند، بنابراین این نوع از لذت گرایی علاوه بر انسان‌ها به خیلی از جانوران نیز دیده می‌شود.
میکروبیوم روده تأثیرات مهمی بر رفتار تغذیه‌ای دارد
مطالعه جدید Caltech نشان می‌دهد که عدم وجود برخی باکتری‌های روده باعث می‌شود که موش‌ها غذاهای خوش‌خوراک بخورند. زیرا هنگامی که میکروبیوت‌های برخی از موش‌ها از طریق مصرف آنتی بیوتیک سرکوب شد، این موش‌ها نسبت به موش‌های کنترل، بیشتر از پنجاه درصد دوست داشتند که شیرینی‌جات مصرف کنند. ولی بعد از برگردادن میکروبیوم به آنها، رفتار تغذیه طبیعی آنها به حالت عادی خود بازگشت. علاوه بر این، باید گفت که همه باکتری‌های روده قادر به سرکوب تغذیه لذت‌بخش نیستند، اما به نظر می‌رسد گونه‌های خاصی این رفتار را تغییر می‌دهند، نکته دیگری که مشاهده شد این بود که موش‌های با یا بدون میکروبیوم روده، هر دو به یک میزان از رژیم غذایی معمول خود می‌خورند و پرخوری وابسته به میکروبیوم، تنها در مورد غذاهای خوش طعم اتفاق می‌افتد. بنابراین این یافته‌ها نشان می‌دهد که میکروبیوم روده تأثیرات مهمی بر رفتار تغذیه‌ای دارد، زیرا این تأثیرات را می‌توان با دستکاری میکروبیوم تعدیل کرد. این مطالعه توسط دانشجوی فارغ التحصیل James Ousey در آزمایشگاه Sarkis Mazmanian, ، Luis B. و پروفسور میکروبیولوژی Nelly Soux انجام شد، مقاله حاصل از این مطالعه، در 29 نوامبر در مجله Current Biology منتشر شده است.
ارتباط میان میکروبیوم با بیماری‌های مختلف
محقق این مطالعه می‌گوید: در این بررسی نشان داده شده است که میکروبیوم روده بر بسیاری از رفتارها و حالات بیماری در مدل‌های موش تأثیر می‌گذارد، از جامعه پذیری و استرس گرفته تا بیماری پارکینسون. بنابراین با این مطالعه، دانش ما مبنی بر اینکه تمامی رفتارهای تغذیه‌ای، تابع ترکیب میکروبیوم روده است، کامل شد. زیرا میکروبیوم نه تنها برای چاقی، دیابت و سایر شرایط متابولیک، بلکه احتمالاً به استفاده بیش از حد از الکل، نیکوتین یا مواد غیرقانونی که باعث لذت می‌شوند، نیز پیامدهایی را به دنبال دارد.
روش بررسی شده بر روی مدل‌های حیوانی
برای بررسی اینکه چگونه میکروبیوتای روده بر رفتارهای تغذیه‌ای تاثیر می‌گذارد، James Ousey به مدت چهار هفته به گروهی از موش‌ها آنتی بیوتیک داد و باکتری‌های روده حیوانات را از بین برد. سپس رفتار تغذیه آنها را با موش‌های معمولی دارای میکروبیوم سالم روده مقایسه کرد. این دو گروه تقریباً به همان میزان از رژیم غذایی استاندارد موش خود به نام چو خوردند. اما تفاوت واقعی این بود که موش‌ها چقدر غذای خوش طعم یا دسر مانند مصرف می‌کردند. زمانی که به موش‌های تحت درمان با آنتی‌بیوتیک، قرص‌هایی با ساکارز بالا ارائه کردند، مشاهده شد که این موش‌ها در طول دو ساعت پس از مصرف قرص‌های ارئه شده، در فواصل زمانی طولانی‌تری غذای بیشتری نسبت به موش‌های سالم خوردند. سپس اوسی قصد داشت تعیین کند که موش‌های تیمارشده چقدر تلاش می‌کنند تا تنقلات شیرین را به دست آورند. بنابراین در مجموعه‌ای دیگر از آزمایش‌ها، به‌جای قرار دادن خوراکی‌ها در قفس موش‌ها، کاری کردند تا موش‌ها مجبور شوند برای بدست آوردن گلوله غذا دکمه‌ای را فشار دهند. این درصورتی بود که لازم بود موش‌ها برای دریافت گلوله غدایی بیشتر، دکمه ای را بیشتر و بیشتر فشار دهند. نتایج نشان داد که موش‌هایی که تحت درمان نبودند، در برخی مواقع علاقه‌ای به فشار دادن دکمه نداشتند. با این حال، موش‌هایی که آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی دریافت کرده بودند، تلاش بسیار بیشتری برای به دست آوردن قند بیشتر و بیشتر انجام دادند و دکمه را به طور مکرر فشار دادند که گویی به شدت هوس یک میان وعده داشتند.
نتایج کسب شده از مشاهدات
نکته مهم دریافت شده این بود که این رفتار پرخوری برگشت پذیر است، بنابراین محققان می‌توانند به سادگی با بازگرداندن میکروبیوم موش از طریق افزودن آنتی‌بیوتیک به غذای موش، موش‌ها را به رفتار طبیعی تغذیه‌ای خودشان برگردانند. ولی مشاهده شد که همین موش‌های ترمیم‌شده با آنتی‌بیوتیک نیز، در صورت موجود بودن شکر همچنان شکر را مصرف می‌کردند، اما رفتار پرخوری قبلی را از خود نشان ندادند ولی باید دانست که میکروبیوم روده حاوی صدها گونه باکتری است که نتایج این تیم تحقیقاتی نشان داد که تنها برخی از آنها در ایجاد رفتار پرخوری موثرتر از بقیه بوده‌اند.
رفتار پرخوری ناشی از حساسیت به آمپی سیلین یا وانکومایسین
Ousey توضیح می‌دهد: «برای اینکه بفهمم کدام میکروب‌های خاص ممکن است درگیر باشند، به گروه‌های مختلف موش‌ها به‌صورت جداگانه آنتی‌بیوتیک‌های مختلف دادم». آنتی‌بیوتیک‌های مختلف باکتری‌های مختلف را هدف قرار می‌دهند. آنچه من مشاهده کردم این بود که موش‌هایی که به آنها آمپی‌سیلین یا وانکومایسین داده‌شد و نئومایسین یا مترونیدازول داده نشد، در مقایسه با گروه کنترل، قرص‌های با ساکارز بالا را بیشتر مصرف می‌کردند. بنابراین حساسیت به آمپی سیلین یا وانکومایسین است که مسئول کنترل پاسخ طبیعی به غذاهای بسیار خوش طعم و شیرین است.
سرکوب پرخوری با مصرف باکتری از خانواده S24-7
در ادامه این تیم به این دانش پی‌بردند که اگر سطح باکتری از خانواده S24-7 (نوعی باکتری مخصوص موش‌های آزمایشگاهی) و از جنس لاکتوباسیلوس را افزایش دهند، سبب کاهش بیش از حد میزان مصرف موش‌ها می‌شوند. بنابراین وقتی تنها این گونه‌های باکتریایی به موش‌های تحت درمان با آنتی‌بیوتیک داده شد، تغذیه لذت‌بخش سرکوب شد.
اگرچه این مطالعه فقط در مورد میکروبیوم موش به این نتایج رسیده است، اما مسیرهای مطالعه جدیدی را برای درک اینکه چگونه و چرا و چه چیزهایی باعث می‌شود که ما نیز به سمت مصرف بیش از حد شکر سوق داده شویم باز می‌کند.
پایان مطلب./