به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تزریق منظم انسولین برای کنترل سطح قند خون یک واقعیت تلخ برای بسیاری از مبتلایان به دیابت است، اما پیشرفت مداوم به سمت جایگزین‌های خوراکی می‌تواند باعث خوش بینی در مبتلایان به دیابت شود. اخیرا دانشمندان در استرالیا با شناسایی مولکولی که گیرنده‌ها را به شیوه‌ای مشابه انسولین فعال می‌کند پایه‌های جدیدی برای کشف داروهای قابل هضم که اثرات آن را تقلید می‌کنند، ایجاد کرده‌اند. در حالی که ایده قرص انسولین ایده امیدوارکننده‌ای است، این نوع درمان برای دیابت به دلیل ناپایداری هورمون و ناتوانی آن در عبور از دستگاه گوارش بدون شکسته شدن، متوقف شده است. دانشمندان در این زمینه با تولید مولکول‌های دارویی کوچک که تجزیه نمی‌شوند و کپسول‌های خوراکی که انسولین را از طریق ریزسوزن‌ها تزریق می‌کنند، و با بسته‌بندی زیست‌سازگار انسولین که از آن در برابر آنزیم‌های گوارشی محافظت می‌کند، وارد عمل شده‌اند.

دانشمندان موسسه والتر و الیزا هال با استفاده از میکروسکوپ کرایو – الکترونی (EM) برای تجسم مولکول‌های پیچیده با جزئیات دقیق، زمینه‌های بیشتری را در این زمینه ایجاد کرده‌اند. این امر آن‌ها را قادر ساخت تا تصاویری سه بعدی از یک گیرنده انسولین با جزئیات اتمی بسازند و سپس نحوه تعامل مولکول‌های مختلف با آن را مشاهده کنند. دکتر نیکولاس کرک، نویسنده این مطالعه گفت: " اکنون می‌توانیم به طور مستقیم مقایسه کنیم که چگونه مولکول‌های مختلف از جمله انسولین، شکل گیرنده انسولین را تغییر می‌دهند. تعامل انسولین بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که پیش بینی می‌شد، انسولین و هم گیرنده آن با هم کاری یکدیگر شکل خود را به طور چشمگیری تغییر می‌دهند."

این تیم با بازسازی چندین پپتیدی که با گیرنده انسولین تعامل دارند و آن را باز و فعال نگه می دارند، شروع کرد. سپس آزمایش‌ها منجر به شناسایی یک پپتید شد که این کار را به روشی مشابه انسولین انجام می‌دهد. دکتر کرک افزود:" انسولین طوری تکامل یافته است که گیرنده را با دقت نگه می‌دارد، مانند دستی که یک جفت انبر را به هم نزدیک می‌کند. پپتیدهایی که ما استفاده کردیم به صورت جفت کار می کردند تا گیرنده انسولین را فعال کنند و مانند دو دست هستند که انبر را از بیرون نگه می‌دارند. دانشمندان هنوز هیچ تصوری در مورد اینکه چطور می‌توان از این یافته خود برای تولید یک قرص خوراکی برای دیابت استفاده کنند، ندارند، هرچند که آن‌ها می‌گویند که این یافته‌ها معمای طولانی مدت را در مورد این‌که آیا مولکول‌های نامرتبط می‌توانند نقش انسولین را تقلید کنند، حل می‌کند و بنابراین مسیرهای کشف نشده را برای کنترل سیگنال دهی گیرنده انسولین و همچنین فرصت هایی برای توسعه تقلید کننده‌های انسولین را روشن می‌کند. دکتر کرک گفت:" دانشمندان در جایگزینی این نوع مولکول‌های تقلیدی با داروهایی که می‌توانند به عنوان قرص مصرف شوند، موفق بوده‌اند. این راه طولانی است که به تحقیقات بیشتری نیاز دارد، اما جالب است بدانید که کشف ما راه را برای درمان‌های خوراکی دیابت نوع 1 باز می‌کند."

پایان مطلب./