به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، افراد مبتلا به بیماری سلول داسی (SCD) ممکن است بعد از پیوند سلول‌های بنیادی‌، سلامت جسمی‌، روحی و اجتماعی خود را بهتر کنند و این ممکن است به آن‌ها کمک کند تا اهداف زندگی شخصی خود را دنبال کنند. محققان در این مطالعه ابراز داشتند که سلامت جسمی‌، روانی و اجتماعی بیماران بزرگسال مبتلا به بیماری سلول داسی پس از پیوند سلول‌های بنیادی خونساز آلوژنیک می‌تواند بهبود یابد. 
محققان گفتند که این مسئله را مورد بررسی قرار می‌دهند و پزشکان باید قبل از پیوند‌، انتظارات واقع بینانه را ایجاد کنند و مراقبت‌های روانی را به موقع ارائه دهند. افراد مبتلا به SCD دارای گلبول‌های قرمز غیر طبیعی هستند که ممکن است چسبناک تر شده و آن‌ها را مستعد مسدود کردن جریان خون در بدن کنند. این می‌تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم شود‌، که از قسمت‌های دردناک گرفته تا عفونت‌های مکرر و کم خونی، که در صورت وجود سلول‌های قرمز خون به اندازه کافی برای حمل اکسیژن به بافت‌ها رخ می‌دهد.
تنها راه درمان پیوند سلول‌های بنیادی است‌، روشی که سلول‌های مغز استخوان بیمار را از بین می‌برد تا جایی برای سلول‌های بنیادی برداشت شده از یک اهدا کننده سالم ایجاد کند. سلول‌های بنیادی می‌توانند انواع مختلفی از سلول‌های خونی را ایجاد کنند، به این معنی که گلبول‌های قرمز با شکل غیرمعمول می‌توانند با سلول‌های سالم جایگزین شوند. محققان نوشتند: در حالی که پیوند سلول‌های بنیادی ممکن است کیفیت بهتری از زندگی ایجاد کند. انتظارات قبلی از زندگی سالم ممکن است بر درک موفقیت یا عدم موفقیت در درمان تأثیر بگذارد. درک کامل از سلامت جسمی‌، روحی و اجتماعی قبل و بعد از درمان برای تأمین نیازهای این گروه در حال رشد بیماران ضروری است.
محققان در هلند دیدگاه‌های بیماران SCD بزرگسالان را در مورد تغییراتی که پس از پیوند سلول‌های بنیادی درمانی تجربه کرده اند‌، مورد مطالعه قرار دادند. آن‌ها با 10 نفر ، 19 تا 49 ساله ، مصاحبه کردند که دارای یک پیوند سلول بنیادی با 2.7 سال قبل در مراکز پزشکی دانشگاه آمستردام‌، هلند بودند. در زمان مطالعه فقط یک نفر هنوز در درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی بود. یک یا دو محقق برای میانگین مدت زمان 48 دقیقه (30 تا 70 دقیقه) با هر بیمار‌، رو در رو و یا از طریق ویدئو کنفرانس مصاحبه کردند. این مصاحبه‌ها از هفت زمینه از زندگی بیماران از قبل‌، حین و بعد از پیوند‌، انجام شده است. این موارد شامل درد‌، بهزیستی جسمی و روحی‌، چشم انداز‌، آموزش یا کار‌، خانواده و دوستان و شرکت در فعالیت‌ها بود.
در زمان مطالعه‌، دو بیمار از استئونکروز آواسکولار درد داشتند‌، که در هنگام مرگ بافت استخوان به دلیل عدم خونریزی رخ می‌دهد. سه نفر دیگر علی رغم داشتن تعداد طبیعی گلبول قرمز‌، همچنان خستگی داشتند. در حالی که برخی شاهد بهبود سلامت روانی خود بودند‌، برخی دیگر با چالش عاطفی روبرو بودند و نیاز به کمک روانی داشتند. پیوند همچنین به بیماران این فرصت را داد تا اهداف زندگی شخصی خود را دنبال کنند‌، از گرفتن ورزش گرفته تا دریافت گواهینامه یا شغل راننده‌، خرید ماشین یا خانه یا حتی مسافرت.
به طور کلی‌، بیماران پس از پیوند سلول های بنیادی‌، سلامت جسمی‌، روحی و اجتماعی بهتری داشتند. با این حال‌، محققان گفتند که بیماران باید از موضوعاتی که ممکن است پس از یک روش بوجود بیایند آگاه باشند. پزشکان می توانند از بینش‌های به دست آمده از مطالعات حاضر و سایر مطالعات استفاده کنند تا نیازهای بیماران SCD تحت درمان با روش جاری را تشخیص دهند‌ و انتظارات خود را از قبل مدیریت کرده و مراقبت‌های روانشناختی قبل و بعد از پیوند را مدیریت کنند.

 پایان مطلب/