به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سلول هایی که نورون­های بینابینی نامیده می شوند، فعالیت درون مناطق مغزی را مهار می­کنند اما این عملکرد مهاری یا کنترل کنندگی در بیماری شیزوفرنی مختل می شود. در نتیجه، گروهی از سلول های عصبی که سیستم دوپامینی نامیده می شوند دچار فعالیت بیش از حد می شوند. شاخه های مختلف سیستم دوپامینی در شناخت، حرکت و احساسات دخیل هستند. دکتر Lodge می گوید: از آن جایی که این سلول ها به طور مناسب عمل نمی کنند، ایده ارائه شده جایگزینی این سلول هاست.

تیم  تحقیقاتی دکتر Lodge، از بافت جنین های رت نمونه برداری کردند، سپس سلول ها را جداسازی کرده و به ناحیه مرکزی مغز یعنی هیپوکامپ تزریق کردند. هیپوکامپ سیستم دوپامینی را تنظیم می کند و در یادگیری، حافظه و عملکردهای اجرایی مانند تصمیم گیری نقش دارد. رت هایی که با پیوند سلولی درمان شده بودند عملکرد هیپوکامپ و دوپامین شان بازیابی شده بود. سلول های بنیادی قادر هستند به انواع مختلف سلول ها تبدیل شوند که در این جا به نورون های بینابینی تمایز یافته بودند. این تیم سلول های زیادی را مورد استفاده قرار دادند که همه آن ها زنده نماندند اما بخش مهمی از آن ها زنده مانده و هیپوکامپ و  عملکرد دوپامینی را به صورت طبیعی بازیابی کردند.

برخلاف روش های مرسوم در درمان شیزوفرنی، برخی از داروها، تحریکات عمقی مغز و پیوند نورون های بینابینی به صورت بالقوه می توانند یک راه حل دائمی را ایجاد کنند. دکتر Lodge در ادامه می گوید: شما به این طریق می توانید لزوما مشکل را حل کنید و در نهایت آن را برای انسان هم بکار ببرید. اما هدف نهایی ما برنامه ریزی مجدد(reprogram) سلول های خود فرد بیمار و استفاده از آن هاست.