به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، نارسایی قلبی (HF)  یکی از علل مهم مرگ و میر در سراسر جهان است. بیومارکرهای در گردش که منعکس کننده مسیرهای پاتوفیزیولوژیک درگیر در توسعه و پیشرفت HF هستند ممکن است به پزشکان در تشخیص و مدیریت زودهنگام بیماران HF کمک کند. پپتیدهای ناتریورتیک (NPs) هورمون‌های محافظ قلبی هستند که توسط کاردیومیوسیت‌ها در پاسخ به فشار یا حجم اضافه آزاد می‌شوند. نقش NP نوع B (BNP) و N-ترمینال pro-B- نوع NP (NT-proBNP) برای تشخیص و طبقه بندی خطر در HF به طور گسترده نشان داده شده است، و این نشانگرهای زیستی ابزارهای نوظهوری برای غربالگری جمعیت و به عنوان راهنما هستند. 
BNP، NT-proBNP
BNP و NT-proBNP از یک پیش هورمون متشکل از 134 اسید آمینه، که توسط ژن NPPB کدگذاری شده‌اند، سنتز می‌شوند. پس از جدا شدن بقایای 26 اسید آمینه، BNP1-108 تولید می‌شود که توسط آنزیم‌های فورین یا کورین به BNP1-32، مولکول فعال بیولوژیکی، و NT-proBNP1-76، قطعه N- ترمینال غیرفعال آن تبدیل می‌شود. BNP عمدتاً توسط کاردیومیوسیت‌های بطنی در پاسخ به حجم یا فشار اضافه تولید می‌شود. سطح BNP و NT-proBNP در گردش به طور معمول بسیار پایین است، اما به طور قابل توجهی در بیماران HF به عنوان مکانیزمی برای بازگرداندن همودینامیک طبیعی افزایش می‌یابد. BNP باعث افزایش اتساع عروق شریانی، دیرز و ناتریورز می‌شود، اثرات ضد هیپرتروفیک و ضد فیبروتیک اعمال می‌کند و با فعال شدن RAAS، SNS و سیستم اندوتلین مقابله می‌کند. BNP به گیرنده NP A (NPR-A)  و NPR-B که دارای فعالیت گوانیلات سیکلاز هستند متصل می‌شود. حدود 25 درصد از BNP بدون تغییر توسط کلیه‌ها دفع می‌شود. قسمت باقی مانده پس از اتصال به گیرنده NPR-C یا از طریق تجزیه آنزیمی توسط نپری لیزین حذف می‌شود. 

بیومارکرهای فعال سازی عصبی هورمونی
نوراپی نفرین و کروموگرانین
در سال 1984، کوهن و همکاران گزارش داد که نوراپی نفرین پلاسما یک پیش بینی کننده پیامد خوب در HF بود. این موضوع در آزمایشات اولیه داروهای HF تأیید شد، در حالی که یک مطالعه جدیدتر نشان داد که نوراپی نفرین پیش بینی خطر را نسبت به مدلی از جمله مدل نارسایی قلبی سیاتل و BNP  اصلاح نمی‌کند. علاوه بر کاتکول آمین‌ها، گرانول‌های ترشحی سلول‌های عصبی غدد درون ریز حاوی کروموگرانین A و B هستند که تولید آن متناسب با شدت HF افزایش می‌یابد.
PRA
در مطالعه‌ای روی 996 بیمار مبتلا به HF مزمن، فعالیت رنین پلاسما  مرگ قلبی را مستقل از NT-proBNP و LVEF پیش‌بینی کرد. در مطالعه کارآزمایی Aliskiren در مورد پیامدهای نارسایی حاد قلبی (ASTRONAUT)، PRA پایه پایین مرگ و میر و بستری شدن در بیمارستان HF را پیش‌بینی کرد. در این مطالعه، کاهش PRA در طول درمان با آلیسکیرن، یک مهارکننده مستقیم رنین، نتیجه بهتری را پیش‌بینی نکرد.
ADM
آدرنومدولین (ADM) هورمونی است که تقریباً توسط تمام بافت‌ها، اما عمدتاً توسط قلب، ریه‌ها و کلیه‌ها در پاسخ به حجم یا فشار اضافه سنتز می‌شود. ADM دارای اثرات گشادکننده عروق، ناتریورتیک، اینوتروپیک و محافظت کننده قلبی است. ADM پلاسما در HF افزایش می‌یابد، اما دوز آن به دلیل نیمه عمر کوتاه و اتصال به پروتئین‌های حامل پیچیده است. بخشی از پیش ساز آن، pro-ADM میان منطقه‌ای (MR-proADM)، به راحتی بدست آمده و به عنوان یک نشانگر پیش آگهی HF آزمایش شده است.
کوپپتین
وازوپرسین هورمونی با فعالیت‌های ضد ادرار و منقبض کننده عروق است که توسط هیپوتالاموس در پاسخ به هیپراسمولاریته یا هیپوولمی ترشح می‌شود. در HF، وازوپرسین به طور نامتناسبی به دلیل افزایش تحریک گیرنده بارور به دلیل کاهش برون ده قلبی که حالت هیپوولمیک را شبیه سازی می‌کند، افزایش می‌یابد. قطعه C ترمینال پرووازوپرسین کوپپتین نام دارد و راحتتر از وازوپرسین ارزیابی می‌شود. 
ET-1
اندوتلین-1 (ET-1) توسط اندوتلیوم عروقی در پاسخ به استرس، تحریک عصبی و التهاب تولید می‌شود. ET-1 اثرات منقبض کننده عروق، پیش التهابی، پرواکسیداتیو دارد و بازسازی قلب را تقویت می‌کند. اندوتلیوم یک پیش‌ساز به نام ET-1 بزرگ آزاد می‌کند که قطعه C ترمینال آن بریده می‌شود. در یک تحلیل فرعی از مطالعه حاد اثربخشی بالینی Nesiritide در نارسایی غیر جبرانی قلب، خط پایه ET-1 با عوارض جانبی در طول بستری شدن در بیمارستان و مرگ 3 ماهه در بیماران بستری به دلیل HF حاد، با یک پیش آگهی افزایشی مرتبط بود. 
اوروکورتین-1
Urocortin-1 عضوی از خانواده فاکتورهای آزاد کننده کورتیکوتروپین است. این عمدتا در سیستم عصبی مرکزی، بلکه در قلب و سایر بافت‌ها تولید می‌شود. Urocortin-1 دارای اثرات گشادکننده عروق، اینوتروپیک و محافظت کننده قلبی است. اوروکورتین-1 پلاسما در HF افزایش می‌یابد، اما به نظر نمی‌رسد این نشانگر زیستی ارزش تشخیصی یا پیش آگهی اضافی برای NT-proBNP داشته باشد.

بیومارکرهای آسیب قلبی
تروپونین‌های قلبی
افزایش تروپونین‌های قلبی (TnT و (TnI  در اکثر بیماران مبتلا به HF حاد یا مزمن مشاهده می‌شود، به ویژه هنگامی که از طریق سنجش با حساسیت بالا اندازه گیری می‌شود. افزایش سطح تروپونین عمدتاً منعکس کننده مرگ تدریجی کاردیومیوسیت‌ها است، اما انتشار مزمن وزیکول‌های سیتوپلاسمی حاوی مواد سلولی نیز نشان داده شده است. مکانیسم‌های احتمالی عدم تعادل بین تقاضا و عرضه اکسیژن، به‌ویژه در لایه‌های زیر اندوکارد و آسیب مستقیم میوکارد ناشی از فعال‌سازی هورمون‌های عصبی، التهاب و استرس اکسیداتیو است.

بازسازی میوکارد، التهاب و استرس اکسیداتیو
sST2
سرکوب لیگاند تومورزایی-2 (ST2L)  یکی از اعضای خانواده گیرنده Toll مانند اتصال دهنده اینترلوکین 33 (IL-33)  است. محور IL-33/ST2L عمدتاً یک مکانیسم سیگنالینگ سیستم ایمنی است، اما همچنین دارای اثرات ضد آپوپتوز، ضد فیبروتیک و ضد هیپرتروفیک در قلب است. sST2 به عنوان یک گیرنده فریب برای IL-33 عمل می‌کند، بنابراین این اثرات مثبت را مسدود می‌کند. به عنوان یک نشانگر غیر اختصاصی قلبی، sST2 نمی‌تواند برای تشخیص HF استفاده شود، اما برای طبقه بندی خطر مفید است. 
sST2 نقش مهمی در طبقه بندی خطر بیماران HF مزمن دارد، همانطور که مطالعات متعدد نشان داده و در یک متاآنالیز تایید شده است. هنوز هیچ اجماع اتفاق نظری در مورد اینکه بهترین قطع پیش آگهی sST2 در HF مزمن چیست وجود ندارد. 
گالکتین-3
گالکتین-3 لکتینی است که توسط ماکروفاژهای درگیر در بازسازی بافت و فیبری تولید می‌شود. اگرچه گالکتین-3 در HF بیش از حد بیان می‌شود، اما برای تشخیص HF حاد مفید نیست. در عوض، گالکتین-3 پیش‌بینی‌کننده خوبی برای بستری مجدد برای HF در عرض 1 تا 4 ماه است، همانطور که توسط یک متاآنالیز بر روی 902 بیمار مبتلا به HF حاد نشان داده شد. عملکرد پیش آگهی گالکتین-3 در HFrEF و HFpEF کمتر از مولکول‌های دیگر مانند NT-proBNP یا sST2 است و تا حد زیادی تحت تأثیر عملکرد کلیه است.
GDF-15
فاکتور تمایز رشد 15 (GDF-15)  توسط انواع سلولی متعدد از جمله کاردیومیوسیت‌ها، سلول‌های عضلانی صاف و اندوتلیال، زمانی که در معرض چندین عامل استرس زا قرار می‌گیرند، بیان می‌شود. GDF-15 اثرات ضد التهابی و ضد آپوپتوتیک دارد. اگرچه این یک نشانگر اختصاصی قلب نیست، به نظر می‌رسد افزایش GDF-15 پلاسما نقش پیش آگهی در HF دارد. برخلاف NT-proBNP، GDF-15 تحت تأثیر فیبریلاسیون دهلیزی قرار نمی‌گیرد، بنابراین این نشانگر زیستی می‌تواند به ویژه در این بیماران مفید باشد.
BNP و NT-proBNP استاندارد طلایی در تشخیص پیش آگهی و طبقه بندی HF هستند و استفاده از آن‌ها توسط دستورالعمل‌های ESC و ACC/AHA توصیه می‌شود. اندازه گیری NP ممکن است به شناسایی بیماران مبتلا به اختلال عملکرد زیر بالینی LV اجازه دهد، بنابراین به اقدامات پیشگیرانه اجازه می‌دهد تا پیشرفت به HF بالینی را کاهش دهد. نقش NPs به عنوان راهنما برای درمان نامشخص است. BNP و NT-proBNP دارای برش‌های تشخیصی متفاوتی هستند و غلظت NP باید بر اساس عوامل بسیاری مانند سن، عملکرد کلیه، آریتمی و چاقی و غیره تفسیر شود. 
پایان مطلب/.