به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ما بیش از 80 سال است که درباره تلومرها می‌دانیم، اما این ساختارهای کوچک و محافظ در انتهای کروموزوم‌ها رازهایی از جمله امکان داشتن عملکردهای شگفت‌انگیز را برای ما فاش می‌کنند. به نظر می رسد که این گره‌های بیولوژیکی کلیدی می‌توانند پروتئین تولید کنند، چیزی که قبلاً به دلیل سادگی آن‌ها غیرممکن تصور می‌شد. اگرچه هنوز مشخص نیست که این پروتئین‌ها ممکن است چه کاری انجام دهند، اما این حقیقت که آن‌ها اصلا وجود دارند قابل توجه است. تلومرها اطلاعات ژنتیکی ما را حمل می‌کنند و نقش مهمی در بدن ما ایفا می‌کنند. با افزایش سن، تلومرها خاصیت حفاظتی خود را از دست می‌دهند و منجر به مرگ و آسیب سلولی می‌شوند. اینکه این ساختارهای بسیار حیاتی به گونه‌ای عمل می‌کنند که ما قبلاً در مورد آن نمی‌دانستیم به این معنی است که انواع احتمالات بالقوه وجود دارد.

این کشف از طریق شناسایی یک مولکول RNA مرتبط با بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) به دست آمد. RNA به تولید پروتئین‌هایی کمک می‌کند که عملکردهای بدن را هدایت می‌کنند و در اینجا محققان خاطرنشان کردند که این مولکول RNA مربوط به ALS بسیار شبیه به مولکول تولید شده توسط تلومرها بود. این موضوع محققان را به فکر فرو برد: آیا همان مکانیسم تولید پروتئین می‌تواند در مولکول RNA تلومرها و مولکول RNA مرتبط با ALS وجود داشته باشد؟ پس از بررسی بیشتر، نتیجه آن‌ها مثبت بود.
جک گریفیث، زیست شناس مولکولی از دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل می‌گوید: " گاهی اوقات، دانشمندان نتوانسته‌اند مشاهدات خود را از دو میدان بسیار دور در کنار هم قرار دهند و این همان کاری است که ما انجام دادیم. کشف اینکه تلومرها دو پروتئین سیگنال دهنده جدید را رمزگذاری می‌کنند، درک ما از سرطان، پیری و نحوه ارتباط سلول‌ها با سلول‌های دیگر را تغییر خواهد داد." این تیم از طریق یک مجموعه آزمایش، نشان داد که DNA تلومر می‌تواند به سلول‌ها دستور دهد دو پروتئین سیگنال‌دهنده به نام ‌های VR(والین-آرژنین) و GL (گلیسین-لوسین) تولید کنند. سپس این پروتئین‌ها می‌توانند پیام‌هایی را برای عملکردهای بیولوژیکی ارسال کنند که بر سلامت بدن تأثیر می‌گذارد. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که VR در سطوح بالاتری در برخی از سلول‌های سرطانی انسان و در سلول‌های افراد مبتلا به بیماری‌های مربوط به تلومرهای معیوب، مانند بیماری التهابی روده (IBD) یافت می‌شود. این نشان دهنده اثراتی است که این پروتئین‌ها ممکن است داشته باشند و متخصصان نیز می‌توانند از آن‌ها برای ارزیابی سلامت سلول‌ها استفاده کنند. تاگور الترکی، زیست شناس مولکولی و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: " ما فکر می‌کنیم ممکن است با افزایش سن، میزان VR و GL در خون ما به طور پیوسته افزایش خواهد یافت و به طور بالقوه یک نشانگر زیستی جدیدی را برای سن بیولوژیکی در مقایسه با سن تقویمی فراهم خواهد کرد. همچنین ما متصوریم که التهاب ممکن است تولید این پروتئین‌ها را نیز تحریک کند."
مطالعات بیشتری برای درک چگونگی عملکرد این پروتئین ها از نظر متابولیسم سلولی و پاسخ های احتمالی التهابی مورد نیاز است. با این حال، این یک زمینه تحقیقاتی جدید و جذاب برای کشف‌های آتی است. گریفیث می‌گوید: " بسیاری از سؤالات باقی مانده است که باید پاسخ داده شوند، اما بزرگترین اولویت ما در حال حاضر ایجاد یک آزمایش خون ساده برای ردیابی این پروتئین‌ها است. این آزمایش می‌تواند ما را از سن بیولوژیکی افراد مطلع کند و همچنین هشدارهایی را در مورد مسائلی مانند سرطان یا التهاب ارائه دهد."
پایان مطلب./