به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، رویاهای ناراحت کننده در افراد میانسال و مسن با افزایش خطر ابتلا به اختلالات شناختی (از جمله زوال عقل) و بیماری پارکینسون (PD) مرتبط است. اینکه آیا رویاهای ناراحت کننده در افراد جوانتر ممکن است با افزایش خطر ابتلا به این شرایط مرتبط باشد، ناشناخته است. سوال مهم تر اینجاست که آیا رویاهای کودکان می‌تواند رویدادهایی را پیش بینی کند که تقریباً 40 سال بعد اتفاق می‌افتد؟ بله، بر اساس نتایج این مطالعه که در مجله The Lancet’s eClinicalMedicine منتشر شده است، گزارش شده است که کودکانی که بین سنین 7 تا 11 سالگی خواب‌های بد و کابوس‌های معمولی را تجربه می‌کنند، ممکن است تا سن 50 سالگی تقریباً دو برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال شناختی (ویژگی اصلی زوال عقل) باشند، احتمال ابتلا به پارکینسون در این افراد نیز تا سن 50 سالگی تا هفت برابر بیشتر از بقیه است.

گزارش شواهد قبل از آغاز مطالعه

برای پیشینه این یافته‌های شگفت‌انگیز، در سال 2022 متوجه شدم که افراد میانسال و مسن‌تر که خواب‌های بد و کابوس‌های مکرر را تجربه می‌کنند، بیش از دو برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل یا پارکینسون در آینده هستند. با توجه به اینکه بخش بزرگی از افرادی که در بزرگسالی کابوس‌های معمولی را تجربه می‌کنند، گزارش می‌دهند که در دوران کودکی نیز کابوس‌های منظم دیده‌اند، این موضوع باعث شد به این فکر کنیم که آیا دیدن خواب‌های بد زیاد در دوران کودکی ممکن است پیش‌بینی‌کننده ابتلا به زوال عقل یا بیماری پارکینسون در آینده باشد. این مطالعه ارتباط بین رویاهای ناراحت کننده در دوران کودکی و خطر ابتلا به اختلال شناختی یا PD در سن 50 سالگی را بررسی کرد.

روش ارزیابی مطالعه

برای یافتن این موضوع، از داده‌های مطالعه کوهورت تولد در سال 1958 در بریتانیا استفاده شده است، زیرا زندگی همه کودکان متولد شده در انگلستان، اسکاتلند و ولز را در هفته 3 تا 9 مارس 1958 دنبال می‌کند. هنگامی که کودکان هفت (1965) و 11 (1969) ساله بودند، مادران آنها به طیف وسیعی از سؤالات در مورد سلامت آنها پاسخ دادند، از جمله اینکه آیا آنها در سه ماه گذشته خوابهای بدی را دیده بودند (بله / خیر).  این مطالعه 6991 کودک را بر اساس میزان مرتب خواب‌های بد در سنین 7 و 11 سالگی گروه‌بندی کرده است: «هرگز»، «گهگاهی» یا «مداوم». سپس از نرم‌افزار آماری استفاده کردیم تا مشخص کنیم کودکانی که خواب‌های بد منظم‌تری دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلال شناختی یا پارکینسون تا زمانی که به سن 50 سالگی می‌رسند (2008) هستند یا خیر.

زوال عقل

زوال عقل خود به تنهایی یک بیماری نیست بلکه مجموعه ای از علائم است که در نتیجه آسیب به مغز ناشی از بیماری‌های مختلف مانند پارکینسون و آلزایمر ایجاد می‌شود. این علائم بسته به قسمتی از مغز که آسیب دیده متفاوت است. بیماری پارکینسون وضعیتی است که در آن بخش‌هایی از مغز به تدریج در طی سال‌ها آسیب می‌بینند. اکثر افراد مبتلا به پارکینسون زمانی که بیش از 50 سال دارند شروع به بروز علائم می کنند، اگرچه برخی از افراد مبتلا به این بیماری اولین علائم را در زیر 40 سالگی تجربه می کنند. مردان اندکی بیشتر از زنان در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون هستند. برای بیماری پارکینسون در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، اما درمان هایی برای کمک به کاهش علائم اصلی و حفظ کیفیت زندگی تا زمانی که ممکن است در دسترس هستند. با پیشرفت بیماری، علائم بیماری پارکینسون بدتر می شود و انجام فعالیت‌های روزمره بدون کمک به طور فزاینده ای دشوار می‌شود. بسیاری از مردم به درمان پاسخ خوبی می‌دهند و فقط ناتوانی خفیف تا متوسط را تجربه می‌کنند، در حالی که اقلیت ممکن است به خوبی پاسخ ندهند و به مرور زمان به شدت ناتوان شوند. بیماری پارکینسون مستقیماً باعث مرگ افراد نمی‌شود، اما این بیماری می‌تواند فشار زیادی بر بدن وارد کند و حتی می‌تواند برخی از افراد را در برابر عفونت‌های جدی و تهدید کننده زندگی آسیب پذیرتر کند. اما با پیشرفت در درمان، اکثر افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اکنون امید به زندگی طبیعی یا تقریباً طبیعی دارند.

نتایج کسب شده از مطالعه

نتایج بدست آمده بسیار واضح بود، هر چه کودکان خواب‌های بد را مرتب‌تر ببینند، احتمال ابتلا به اختلالات شناختی یا تشخیص بیماری پارکینسون در آنها بیشتر می‌شود. شایان ذکر است، در مقایسه با کودکانی که هرگز خواب‌های بد نمی‌دیدند، افرادی که خواب‌های بد مداوم می‌دیدند، ۷۶ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال شناختی و ۶۴۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون بودند. این الگو برای پسران و دختران مشابه بود. این نتایج نشان می‌دهد که دیدن خواب‌های بد و کابوس‌های منظم در دوران کودکی ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مغزی پیشرونده مانند زوال عقل یا بیماری پارکینسون را در آینده افزایش دهد. آنها همچنین این احتمال جالب را مطرح می‌کنند که کاهش تکرار رویاهای بد در اوایل زندگی می‌تواند فرصتی اولیه برای جلوگیری از هر دو حالت باشد. ولی در مجموع برای تأیید اینکه آیا خواب‌های بد و کابوس‌ها واقعاً باعث ایجاد این شرایط می‌شوند، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

ارتباط میان ژنتیک و افزایش خطر کابوس‌های منظم در خواب

فرکانس تجربه کابوس در کودکی تا حد زیادی توسط ژنتیک ما تعیین می‌شود. و یکی از ژن‌هایی که خطر کابوس‌های منظم را افزایش می‌دهد (PTPRJ) است که با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در سنین بالا نیز مرتبط است. بنابراین ممکن است کابوس‌ها و بیماری‌های مغزی پیشرونده هر دو توسط مجموعه‌ای از ژن‌های مشترک ایجاد شوند. تصور من این است که هر دو نظریه می‌توانند درست باشند. به این معنا که کابوس‌ها و بیماری‌های مغزی پیشرونده با ژنتیک مشترک و همچنین از طریق کابوس‌ها که مستقیماً باعث بیماری‌های مغزی می‌شوند با اختلال در عناصر بازسازی‌کننده خواب مرتبط هستند.

نگران نباشید

اگرچه این یافته‌ها نگران‌کننده به نظر می‌رسند، اما نباید نگران شوید. زیرا از حدود 7000 کودکی که در مطالعه من شرکت کردند، تنها 268 (4٪) به گفته مادرانشان خواب‌های بد مداوم داشتند. در میان این کودکان، تنها 17 نفر در سن 50 سالگی دچار اختلال شناختی یا بیماری پارکینسون شده بودند (6%). بنابراین این احتمال وجود دارد که اکثریت قریب به اتفاق افرادی که در دوران کودکی رویاهای بد مداوم می بینند، به زوال عقل یا پارکینسون زودرس مبتلا نخواهند شد.

جلوگیری از کابوس برای کاهش خطرات آینده

 با این حال، خطر ابتلا به بیماری‌های مغزی پیشرونده در سنین بالا به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. آگاهی از این موضوع که رویاهای بد در دوران کودکی ممکن است نشان دهنده خطر بالاتر زوال عقل یا پارکینسون در مراحل بعدی زندگی باشد، نشان می‌دهد که فرصتی برای اجرای استراتژی‌های ساده برای کاهش این خطرات وجود دارد و برای جوانانی که رویاهای ناراحت کننده مکرر دارند و در طول زمان ادامه می‌یابند، کمک گرفتن برای کاهش این کابوس‌ها می‌تواند یکی از این راهبردها باشد.

قدم بعدی تحقیق

قدم بعدی برای تحقیق من استفاده از الکتروانسفالوگرافی (تکنیکی برای اندازه گیری امواج مغزی) برای بررسی دلایل بیولوژیکی رویاهای بد و کابوس در کودکان است. در درازمدت، هدف استفاده از این دانش برای ایجاد درمان‌های جدید برای همه افرادی است که از رویاهای بد و کابوس‌های شبانه رنج می‌برند. هدف نهایی بهبود کیفیت خواب و سلامت روان آنها و کاهش احتمال ابتلا به زوال عقل یا بیماری پارکینسون در آینده است.

پایان مطلب/.