به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تلومرها توالی‌های تکراری DNA هستند که پوشش حفاظتی را در انتهای کروموزوم‌های یک سلول تشکیل می‌دهند. هر بار که سلول تقسیم و تکثیر می‌شود، تلومرها کمی کوتاه‌تر می‌شوند و ویژگی‌های حفاظتی آن‌ها کاهش می‌یابد. در واقع تلومر‌ها مانند یک فیوز کوچک و کند سوز به انتهای همه کروموزوم‌های ما متصل هستند و با افزایش سن، هر کدام از سلول‌های ما بیشتر و بیشتر آن خط حیات‌بخش را از دست می‌دهند. محققان در کره جنوبی اکنون نشان داده‌اند که این فیوز در سلول‌های افراد مسنی که نسبتا سالم هستند اما متوجه علائم اولیه افسردگی و زوال شناختی مانند از دست دادن حافظه شده‌اند، به طور غیرمعمولی کوتاه است. تلومرها در اصل ساعت‌های مولکولی هستند که به صفر نهایی می‌رسند و به نظر می‌رسد شمارش معکوس آن‌ها با استرس مزمن و احتمالا افسردگی سرعت می‌گیرد. وقتی تلومرها بالاخره به انتهای خود می‌رسند، سلول از تقسیم شدن دست می‌کشد و وارد حالت زامبی گونه می‌شود.
بر اساس این فرضیه، اگر سیستم بازیافت بدن این سلول‌های زامبی مانند را از بین نبرد، آن‌ها می‌توانند یک ارتش تشکیل دهند که ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن به بیماری منجر شود. چه این فرضیه را بپذیریم یا نه، واضح است که تلومر در حال کوچک شدن ارتباط نزدیکی با پیری دارد، نه فقط برای سلول، بلکه برای کل ارگانیسم. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که طول تلومرها در افراد مسن با اختلال شناختی و افسردگی ارتباط نزدیکی دارد. عوارض فیزیکی که افسردگی مزمن می‌تواند داشته باشد یا ارتباط آن با التهاب برای توضیح اینکه چرا پیری در مغز و تلومرهای برخی از افراد مسن تر تسریع می‌شود، استفاده شده است. و تحقیقات جدید از کره جنوبی از این تفسیر حمایت می‌کند، حتی برای آنچه که می‌تواند افسردگی در مراحل اولیه آن باشد.
این آزمایش شامل ۱۳۷ داوطلب بین سنین ۶۰ تا ۷۹ سال بود. در نهایت، کسانی که علائم افسردگی را تجربه کرده و از مشکلات شناختی شکایت داشتند، با احتمال بیشتری تلومرهای کوتاه تری داشتند. این تلومرهای کوتاه تر همچنین با افزایش سطح اینترلوکین ۶ (IL-6) که می‌تواند به عنوان یک سیتوکین پیش التهابی و همچنین یک سیتوکین ضد التهابی در خون عمل کند، مرتبط بودند. میونگ هان، جراح مغز و اعصاب از بیمارستان گوری دانشگاه هانیانگ و همکارانش می نویسند: " با توجه به یافته‌های ما، ما معتقدیم که کوتاه شدن طول تلومر در سالمندان نه تنها با افسردگی پیشرفته بلکه با علائم افسردگی زودهنگام نیز همراه است. کوتاه شدن طول تلومر با افزایش سطح IL-6 در سالمندان مرتبط است، و ما حدس می‌زنیم که IL-6 ممکن است یک سیتوکین درگیر در افسردگی از مراحل اولیه تا افسردگی پیشرفته باشد." التهاب مزمن در سال‌های اخیر به یک مظنون اصلی در بسیاری از بیماری‌های مرتبط با سن از جمله آلزایمر تبدیل شده است. امروزه، افسردگی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهد و افزایش نشانگرهای التهابی مانند IL-6 با زوال عقل مرتبط است. این پژوهشگران می‌گویند: " مکانیسم دقیق زمینه ساز ارتباط تلومرها کوتاه تر با افسردگی، زوال شناختی و سیتوکین های التهابی هنوز مشخص نیست." اما این فقط یک همبستگی است و به دانشمندان نمی‌گوید علت و معلول به کدام سو می‌رود. هرچندکه به احتمال زیاد، این دو مانند خیابان‌های دو طرفه هستند. برای مثال، سلول‌هایی که تلومرها کوتاه‌تر دارند، با احتمال بیشتری سیتوکین‌های پیش التهابی مانند IL-6 ترشح می‌کنند. در عین حال، به نظر می‌رسد التهاب مزمن با درجه پایین، تلومرها را با سرعت بیشتری کوتاه می‌کند. محققان توضیح می‌دهند: " این فرآیند تکراری ممکن است باعث تغییرات ساختاری و عملکردی تجمعی در مغز شود که منجر به اختلال شناختی و اختلالات خلقی از جمله افسردگی می‌شود."
نتایج آزمایش تصادفی اخیر باید در میان گروه‌های بزرگ‌تر تکرار شود، اما نویسندگان امیدوارند که یافته‌های آن‌ها بتواند راهی برای کمک به پیش بینی افسردگی در افراد مسن پیش از اینکه بتواند عوارض خود را نشان دهد، پیدا کنند.
پایان مطلب./