به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ما مرتباً خود را در مغازه‌ها یا رستوران‌های جدید می‌یابیم، در فرودگاه‌هایی که نمی‌شناسیم فرود می‌آییم یا کار جدیدی را شروع می‌کنیم. در چنین شرایطی، انعطاف پذیری چشمگیر در رفتار انسان آشکار می‌شود. حتی در موقعیت‌های جدید، ما اغلب می‌توانیم عواقب اعمال خود را پیش بینی کنیم و در نتیجه تصمیمات مناسب بگیریم. اما سوال اینجاست که چگونه مغز در موقعیت‌هایی که قبلاً تجربه نکرده‌ایم، تصمیمات کافی اتخاذ می‌کند؟ یک فرض این است که در چنین موقعیت‌هایی مغز از تجربیاتی استفاده می‌کند که ما در موقعیت‌های مشابه در گذشته داشته ایم. برای مثال، تجربیات در رستوران‌های دیگر، ما را به خوبی برای آنچه در یک پیتزا فروشی جدید انتظار داریم، آماده کرده است. این امر مستلزم سازماندهی معنادار این دانش تجربی در مغز و همچنین دسترسی انعطاف پذیر به این دانش در موقعیت‌های تصمیم گیری جدید است.

Mona Garvert و Christian Doeller از MPI CBS، همراه با همکاران ماکس پلانک از MPI اکنون در مطالعه‌ای که اخیراً در Nature Neuroscience منتشر شده است، بررسی کرده‌اند که مغز در موقعیت‌های تصمیم گیری جدید از مکانیسمی برای با استفاده از ذخیره دانش قبلی ثبت شده استفاده می‌کند

روش مطالعه شده

در این مطالعه ابتدا هیولاهای کوچک در مکان‌های خاصی ظاهر شدند - با گذشت زمان، شرکت کنندگان یاد گرفتند که کدام هیولا در کدام مکان "نشسته" هستند. به این ترتیب، دانشمندان فرض کردند، مغز یک "نقشه دانش" ذهنی درباره دنیای هیولاهای مجازی تولید می‌کند.

شواهد بدست آمده

Mona Garvert  و همکارانش توانستند مشاهده کنند که مسیر شرکت کنندگان در مطالعه در فضای مجازی بسیار متفاوت است - برخی همیشه در امتداد لبه راه می‌رفتند، برخی دیگر به طور منظم‌تر از بالا به پایین، برخی ستاره‌دارتر بودند. این بدان معناست که ترتیب دیده شدن هیولاها بین افراد متفاوت است. به عنوان مثال، شرکت‌کنندگانی که به شکل ستاره می‌دویدند، هیولاها را در فواصل زمانی بسیار متفاوت با شرکت‌کنندگانی که به‌طور سیستماتیک اتاق را از بالا به پایین می‌رفتند، دیدند.». بعداً، شرکت کنندگان در مطالعه مجبور شدند بین دو هیولا یکی را انتخاب کنند. هیولاهایی که در اتاق مجازی به هم نزدیک بودند، امتیاز مشابهی کسب کردند. بنابراین کسانی که باهوش بودند از دانش قبلی خود در مورد مکان هیولاها استفاده کردند و هیولاهایی را انتخاب کردند که تا حد امکان به هیولایی که قبلاً امتیازات زیادی را به همراه داشته است نزدیک باشد. شرکت کنندگان در مطالعه دقیقاً این کار را انجام دادندو به ما نشان دادند که از دانش ذخیره شده خود برای این کار استفاده کردند. جالب اینجاست که آنها از دانش خود در مورد روابط مکانی و زمانی که در ارتباط با هیولاها آموخته بودند برای تصمیم گیری استفاده کردند.

شواهد ثبت شده

در اسکنر MRI، می‌توانیم ببینیم کسانی که بازنمایی فضایی قوی‌تری از هیولاها در مغزشان داشتند، در رفتار تصمیم‌گیری‌شان نیز بیشتر تحت تأثیر روابط فضایی قرار گرفتند. در کسانی که بازنمایی زمانی قوی‌تری داشتند، تأثیر روابط زمانی قوی‌تر بود. دانشمندان فرض کردند که مغز یک "نقشه دانش" ذهنی در مورد دنیای هیولاهای مجازی ایجاد می‌کند.  بنابراین ما توانستیم نشان دهیم که مغز از نقشه‌های دانش مکانی و زمانی برای تصمیم‌گیری استفاده می‌کند و همچنین زمانی که از طریق پاداش یاد می‌گیرد، آنها را تطبیق می‌دهد.

پیامدهای حاصل از این شواهد

Christian Doeller، مدیر MPI CBS، می‌افزاید: «در مجموع، ما در این مطالعه نشان داده‌ایم که چگونه نقشه‌های شناختی مغز به طور انعطاف‌پذیری برای استدلال استفاده و به‌روزرسانی می‌شوند. اگر در موقعیتی قرار گرفتیم که قبلاً هرگز تجربه نکرده بودیم، از دانش نقشه برداری شده در هیپوکامپ خود استفاده می‌کنیم تا در موقعیت جدید به درستی عمل کنیم. مونا گارورت فرض می‌کند که این نتایج می‌تواند پیامدهایی برای درک ما از بیماری روانی نیز داشته باشد. به عنوان مثال، بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی اغلب تجربیات منفی را به موقعیت‌های خنثی منتقل می‌کنند. این می‌تواند به نحوه سازماندهی دانش در نقشه‌های ذهنی آنها مرتبط باشد. بنابراین مطالعات بیشتر می‌تواند در اینجا برای رمزگشایی مکانیسم در مغز در یک زمینه بد هم مفید باشد.

پایان مطلب/.