به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پلی فنول‌ها گروه شناخته شده‌ای از مواد شیمیایی گیاهی هستند که اساساً از حلقه‌های فنلی تشکیل شده‌اند. اینها محصولات گیاهی موجود در میوه‌ها و سبزیجات مختلف هستند. این متابولیت‌های ثانویه عملکرد محافظتی در گیاهان در برابر تنش‌های محیطی و بیولوژیکی دارند. هنگامی که به عنوان رژیم غذایی انسان مصرف شود، از بیماری‌های مرتبط با سن جلوگیری می‌کند. پلی فنول‌ها دارای خواص آنتی اکسیدانی هستند و در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کنند. 
پلی فنول‌ها و استرس اکسیداتیو
پلی فنول‌ها  ترکیباتی هستند که دارای خواص آنتی اکسیدانی هستند و به عنوان محافظت از سلول‌ها در برابر استرس اکسیداتیو و در نتیجه کاهش احتمال بروز بیماری‌های مرتبط با آن شناخته شده‌اند. نابرابری در تولید گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) و مکانیسم آنتی‌اکسیدانی برای خنثی‌سازی آن‌ها به عنوان استرس اکسیداتیو نامیده می‌شود. این عدم تعادل منجر به آسیب اجزای مولکولی مانند اسید نوکلئیک، لیپیدها و پروتئین‌ها می‌شود. پلی فنول‌ها با گونه‌های نیتروژن فعال برهم‌کنش می‌کنند و گونه‌های فعال اکسیژن می‌توانند واکنش زنجیره‌ای را قبل از اینکه حیات سلولی به شدت تحت تأثیر قرار گیرد، خاتمه دهند. ROS شامل رادیکال‌های هیدروکسیل (OH-)، پراکسید هیدروژن (H2O2)، آنیون سوپراکسید (O2-)، و اکسید نیتریک (NO)  است. اینها رادیکال‌های آزاد هستند که حاوی اکسیژن هستند و به دلیل الکترون‌های جفت نشده بسیار ناپایدار و واکنش پذیر هستند. اینها برای هموستاز و حفظ عملکردهای سلولی مهم هستند و در سلول‌ها در غلظت‌های کمتر برای عملکرد طبیعی آن‌ها تولید می‌شوند.
پلی فنول‌ها  را بر اساس ساختار شیمیایی خود می‌توان به دو دسته فلاونوئیدها و غیر فلاونوئیدها طبقه بندی کرد. فلاونوئیدها شامل فلاون‌ها، ایزوفلاون‌ها، فلاونول‌ها، چالکون‌ها، آنتوسیانیدین‌ها و غیر فلاونوئیدها از جمله اسیدهای فنولیک، آمیدهای فنولیک و استیل بنوئیدها هستند. اینها از چندین حلقه معطر با بخشهای هیدروکسیل تشکیل شده اند. پلی فنول‌ها  در پیشگیری از بیماری‌های عصبی، بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و دیابت نوع 2 نقش دارند.
کوئرستین
کوئرستین (3،3،4،5،7-پنتاهیدروکسی فلاون)، یکی از متابولیت‌های ثانویه به طور گسترده در سویه Plantae است. این یک عنصر رایج از رژیم غذایی روزانه انسان است. کوئرستین متعلق به یکی از اعضای گروه فلاونول است و به عنوان پلی فنول در طبیعت به وفور یافت می‌شود. کوئرستین معمولاً به صورت گلیکوزیدها وجود دارد، یعنی به صورت کونژوگه با باقی مانده‌های قند یافت می‌شود. این ترکیب به راحتی در لیپیدها و الکل حل می‌شود، در آب سرد نامحلول است و در آب گرم حلالیت کمی دارد. این ترکیب در مارچوبه و به مقدار کم در فلفل، کلم بروکلی، نخود فرنگی و گوجه فرنگی وجود دارد. همچنین در مرکبات، دانه‌ها و مغزها و انگور قرمز وجود دارد. پیاز دارای بالاترین مقدار کورستین است. 
کوئرستین به عنوان یک آنتی اکسیدان
با توجه به گروه هیدروکسیل فنولیک و وجود یک پیوند دوگانه، کورستین مدیون فعالیت‌های آنتی اکسیدانی بالقوه است. خواص آنتی اکسیدانی کورستین با پیشگیری و درمان سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. کوئرستین یک پاک کننده قوی برای رادیکال‌های آزاد در گروه فلاونوئیدها است. گروه هیدروکسیل در ساختار کوئرستین به عنوان یک پاک کننده رادیکال‌های آزاد عمل می‌کند. گروه هیدروکسیل مولکول، رادیکال‌های آزاد را با ارائه هیدروژن فعال غیرفعال می‌کند و در نتیجه این رادیکال‌های آزاد را اکسید می‌کند و آن‌ها را بسیار پایدار می‌کند و بنابراین از اکسیداسیون اسیدهای چرب غیراشباع جلوگیری می‌کند. کوئرستین به عنوان یک آنتی اکسیدان ROS و RNS را از بین می‌برد. 
کوئرستین و نقش آن در بیماری‌های مرتبط با سن
اختلالات نورودژنراتیو
ثابت شده است که فلاونوئیدها در پیشگیری از بیماری‌های عصبی مفید هستند و ممکن است روند تخریب عصبی را به تاخیر بیندازند. مطالعات عملکردهای محافظت کننده عصبی کورستین را ثابت می‌کند. فرآیند التهاب عصبی توسط کوئرستین سرکوب می‌شود زیرا سیتوکین‌های پیش التهابی که شامل iNOS و NF-kB هستند را کاهش می‌دهد و در نتیجه بازسازی نورون‌ها را تحریک می‌کند. کوئرستین پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش می‌دهد و از این رو از آسیب اکسیداتیو نورون‌ها جلوگیری می‌کند. سلول‌های عصبی هنگامی که با غلظت‌های کمتر به‌عنوان 5 میکرومولار و 10 میکرومولار درمان شوند، کوئرستین به عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند و در غلظت‌های بالاتر 20 میکرومولار و 40 میکرومولار سمی می‌شود.
دیابت
مواد طبیعی ارزان هستند و به راحتی قابل تهیه هستند و بنابراین می‌توان از آن‌ها به عنوان جایگزینی برای درمان دیابت و سایر آسیب شناسی‌ها استفاده کرد. کوئرستین به دلیل فعالیت‌های آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، کاهش قند خون و کاهش چربی خون در درمان دیابت نوع 2 نقش دارد. کوئرستین غلظت سطح گلوکز خون را کاهش می‌دهد، عملکرد سلول‌های جزایر، تعداد سلول‌های β را در موش‌های صحرایی مدل و موش‌های مبتلا به دیابت حفظ می‌کند. آزمایشات نشان می‌دهد که مصرف کورستین تأثیر مثبتی در پیشگیری و درمان بروز دیابت دارد. کوئرستین اثر استرس اکسیداتیو را کاهش می‌دهد و همچنین آسیب سلول‌های β سلول‌های پانکراس را کاهش می‌دهد. گزارش شده است که مصرف این ترکیب آسیب سلول‌های کبدی کاهش استرس اکسیداتیو را کاهش می‌دهد و آنزیم‌های آنتی اکسیدانی مانند کاتالاز و هم اکسیژناز را افزایش می‌دهد. 
سرطان
کوئرستین یک فلاونوئید قوی است که به دلیل فعالیت‌های محافظت کننده شیمیایی در مدل‌های مختلف in vivo و in vitro شناخته شده است. خواص ضد سرطانی مختلف مانند کاهش تکثیر، توانایی القای آپوپتوز، مهار رویدادهای میتوزی، ایجاد توقف چرخه سلولی، آن را به یک مولکول قابل اعتماد در درمان سرطان تبدیل می‌کند. کوئرستین را می‌توان به عنوان یک داروی درمانی قوی استفاده کرد اما حلالیت ضعیف، نفوذپذیری ضعیف و فراهمی زیستی پایینی دارد. یکی از اشکالات اصلی کورستین بی ثباتی آن است که استفاده از آن را به عنوان درمانی برای سرطان محدود می‌کند. این مولکول در آب نامحلول و در الکل بسیار کمتر محلول است. مطالعات روی کوئرستین با حل کردن آن در یک حلال آلی انجام شد. برای افزایش استفاده بالینی کورستین در درمان سرطان، این مولکول در غلظت‌های بالاتر استفاده شد و به طور مکرر تجویز شد. بنابراین، جایگزین‌های دیگری برای استفاده بالینی کورستین ایجاد شد و از این رو، فرمول‌های نانوذراتی برای غلبه بر معایب ذکر شده در بالا ساخته شد. فرمول‌های نانوذرات کورستین در سیستم‌های بیولوژیکی در درمان سرطان به‌طور مؤثرتری مورد استفاده قرار گرفتند. هنگامی که کورستین با یک سیستم نانوذرات PGLA)  پلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید) محصور شد، و آن را به عنوان یک عامل ضد سرطان کلی بهبود بخشید. مطالعه شده است که در لوسمی در مورد انسان، کورستین چرخه سلولی را در G2 متوقف می‌کند. کوئرستین همچنین برای تنظیم مسیرهای مربوط به p53 در سلول‌های سرطانی شناخته شده است. 
ضد التهاب
مطالعات مختلف در سلول‌های مدل‌های انسانی و حیوانی نشان می‌دهد که کورستین دارای فعالیت‌های ضد التهابی است. مطالعات آزمایشگاهی در سلول‌های اپیتلیال خوکچه هندی نشان می‌دهد که کورستین فعالیت سیکلواکسیژناز و لیپوکسیژناز را مهار می‌کند. کوئرستین برای سرکوب فعالیت انتقال NF-kB، فسفوریلاسیون I-kB، AP-1 و رونویسی ژن گزارشگر شناخته شده است و از این رو با التهاب مبارزه می‌کند. همچنین فعالیت مسیرهای سیگنالینگ NF-kB، JNK و AP-1 را تعدیل می‌کند. فعالیت TNF-α نیز هنگام درمان با کورستین کاهش یافت.
فیتوکمیکال‌ها محصول گیاهی هستند که در میوه‌ها و سبزیجات مختلف وجود دارند. این فیتوکمیکال‌ها حاوی گروه‌های فنلی در ساختار خود هستند. این متابولیت‌های ثانویه گیاهی نقش پیشگیرانه‌ای در برابر اختلالات قلبی عروقی، نورودژنراتیو، سرطان و ضد التهاب ایفا می‌کنند. این ترکیب همچنین به عنوان آنتی اکسیدان عمل می‌کند و نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن دارد. استرس اکسیداتیو عدم تعادل بین گونه‌های فعال اکسیژن و مکانیسم آنتی اکسیدانی در برابر عوامل محیطی و بیولوژیکی است. پلی فنول‌ها به طور کلی از سلول در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کنند.
پایان مطلب/