به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دانستن اینکه آیا تومور ممکن است رشد کند یا به سایر قسمت‌های بدن بیمار گسترش یابد، می‌تواند کلید بقا باشد. و اکنون دانشمندان یک قدم به کشف توانایی پیش‌بینی درست آن نزدیک‌تر شده‌اند. محققان مستقر در موسسه فرانسیس کریک و دانشگاه کالج لندن (UCL) توضیح دادند که چگونه تغییرات در DNA سلول‌های سرطانی آنها را قادر به پیش‌بینی چگونگی شناخت سلول‌هایی می‌کند که در آینده رفتار خواهد کرد. این شامل مکان و زمان گسترش سرطان به سایر قسمت‌های بدن در فرآیندی به نام متاستاز است که مسئول اکثر مرگ‌ ‌و میرهای سرطان در سراسر جهان است. این یافته‌ها می‌تواند روزی به پزشکان اجازه دهد تا از یک آزمایش خون برای پیش‌بینی چگونگی رشد و گسترش سرطان بیمار استفاده کنند و آنها را قادر می‌سازد آن را ردیابی کنند و به سرعت درمان را در زمان واقعی تطبیق دهند. همچنین یک مسیر ممکن را ارائه می‌دهد که از طریق آن پزشکان می‌توانند خطر بازگشت بیماری را پس از جراحی تجزیه و تحلیل کنند. در حالی که این تحقیق بر روی بیماران مبتلا به سرطان ریه انجام شد، دانشمندان نشان داند که یافته‌های آنها می‌تواند در مورد انواع دیگر سرطان مانند سرطان پوست یا سرطان کلیه نیز اعمال شود. این مطالعات اولین تحقیق طولانی مدت در مورد چگونگی تکامل سرطان ریه TRACERx بوده و یک تلاش تحقیقاتی در سراسر کشور است که شامل بیش از 800 بیمار در آزمایش‌های بالینی و جامعه 250 محققی است که در 13 بیمارستان در سراسر بریتانیا مستقر هستند. طبق گفته پروفسور چارلز سوانتون، محقق اصلی در موسسه فرانسیس کریک در لندن، UCL و پزشک ارشد تحقیقات سرطان بریتانیا، TRACERx    تشخیص می‌دهد که سرطان ثابت نیست و روشی که ما با بیماران رفتار می‌کنیم نیز نباید باشد. چیزی که پروژه TRACERx را به ویژه قدرتمند می‌کند این است که تومورها را به عنوان اکوسیستم‌های دائمی در حال تغییر متشکل از جمعیت‌های مختلف سلول‌های سرطانی در نظر می‌گیرد. با نگاه‌کردن به تومور به طور کامل،  می‌توان نحوه تعامل و حتی رقابت این جمعیت‌های سلولی با یکدیگر را مشاهده کرد که به محققان کمک می‌کند تا بینش‌های ارزشمندی در مورد احتمال بازگشت تومور و زمان وقوع آن به دست آورند و اینکه چگونه تومور احتمالاً در طول زمان تکامل می‌یابد، گسترش می‌یابد و به درمان پاسخ می‌دهد و به میلیون‌ها بیمار در آینده امید می‌دهد. در این هفت مطالعه، محققان در Crick و UCL 421 نفر از 842 شرکت‌کننده TRACERx را از زمانی که تشخیص داده شد برای نظارت بر تغییر تومور در طول زمان پیگیری کردند. بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC)، شایع ترین نوع سرطان ریه بودند.

یافته‌های محققان طی هفت مقاله اخیر

تومورها می‌توانند از جمعیت‌های مختلفی از سلول‌های سرطانی تشکیل شوند که حامل مجموعه‌ای از ژن‌ها هستند که دائماً در حال تغییر هستند. هرچه تنوع این تومورها بیشتر باشد، احتمال بازگشت سرطان بیمار در عرض یک سال پس از درمان بیشتر می‌شود. برخی از الگوهای تغییرات DNA هنگامی که در تومور بیمار مشاهده می‌شود، نشان می‌دهد که سرطان در مرحله بعدی چه می‌کند. این الگوها می‌توانند به پزشکان نشان دهند که کدام قسمت‌های تومور ممکن است در آینده رشد کرده و به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد. آزمایش خون می‌تواند برای نظارت بر این تغییرات در DNA تومور در زمان واقعی مورد استفاده قرار گیرد و به پزشکان کمک کند علائم اولیه بازگشت سرطان یا عدم پاسخ به درمان را تشخیص دهند.

تغییرات مداوم در سلول‌ها به تومورها اجازه رشد می‌دهد

تومورها از جمعیت‌های مختلف سلول‌های سرطانی تشکیل شده‌اند که همگی حامل جهش‌های ژنتیکی متفاوتی هستند. هرچه این جهش‌ها متنوع‌تر باشند، تومورها بیشتر می‌توانند تکامل یابند و نسبت به درمان‌ها مقاومت پیدا کنند. محققان دریافتند که الگوهای خاصی از جهش‌های ژنتیکی در جمعیت‌های سلولی، سرطان را قادر می‌سازد تا سریع‌تر در عرض یک سال پس از جراحی، در بیمار عود کند. این الگوهای جهش همچنین نشان می‌دهد که آیا تومور به احتمال زیاد به سایر نواحی بدن فراتر از ریه‌ها و قفسه سینه گسترش می‌یابد یا خیر. پزشکان با داشتن این اطلاعات روزی می‌توانند پیش‌بینی کنند که آیا فرد مبتلا به سرطان در مراحل اولیه، که باید با جراحی با موفقیت درمان شود، ممکن است در نهایت شاهد بازگشت سرطان خود باشد یا خیر. در کشف دیگری، محققان دریافتند که تنوع ژنتیکی جمعیت‌های سلولی درون تومور نه تنها از تغییرات ژنتیکی ناشی می‌شود، بلکه از نحوه بیان ژن‌ها نیز ناشی می‌شود. تغییرات در بیان ژن می‌تواند بر جنبه‌های مهم بیولوژی سرطان، از جمله اینکه آیا تومور پس از جراحی بازمی‌گردد یا خیر، تأثیر بگذارد. در این مثال، محققان پیشنهاد می‌کنند که پزشکانی که بیماران سرطان ریه را درمان می‌کنند، می‌توانند با شناسایی افرادی که سرطان آن‌ها بیشتر در معرض خطر بازگشت پس از جراحی است و پیگیری درمان بیشتر برای بیماران مداخله کنند تا از عود سرطان جلوگیری شود.

شناسایی عواملی که باعث گسترش سرطان می‌شود

محققان همچنین نحوه گسترش سرطان ریه در شرکت کنندگان TRACERx را با دقت بیشتری بررسی کردند. آنها شناسایی کردند که کدام سلول‌ها در یک تومور به احتمال زیاد مسئول گسترش سرطان (متاستاز) در آینده هستند، زیرا این سلول‌ها به احتمال زیاد تغییرات خاصی در ژن‌های خود دارند. اینها نشان می‌دهد که سلول شانس بیشتری برای ترک تومور و حرکت به سایر قسمت‌های بدن دارد، جایی که سپس به یک تومور جدید تبدیل می‌شود. متاستاز مسئول اکثر مرگ و میرهای سرطانی است، بنابراین درک اینکه کدام بخش از تومور مسئول شروع این فرآیند است می‌تواند به محققان اجازه دهد تا درمان‌هایی را به طور خاص برای جلوگیری از گسترش سرطان هدف قرار دهند.

تغییر نحوه ردیابی سرطان افراد

دانشمندان TRACERx همچنین بررسی کردند که آیا می‌توانند تغییرات تومور و ویژگی‌های تنوع ژنتیکی آن را بدون نیاز به جراحی یا بیوپسی ردیابی کنند، نوعی روش پزشکی تهاجمی که شامل گرفتن نمونه کوچکی از بافت و بررسی آن در آزمایشگاه است. با تجزیه و تحلیل DNA آزاد شده در جریان خون از سلول‌های تومور، که به عنوان DNA تومور در گردش (ctDNA) شناخته می‌شود، دریافتند که وجود ctDNA در خون قبل یا بعد از عمل جراحی نشان می‌دهد که احتمال بازگشت سرطان بیمار در آینده بسیار زیاد است. وجود DNA تومور در خون تنها نشانه گسترش یا عود سرطان نیست. محققان دریافتند که الگوهای میکروسکوپی ایجاد شده توسط چینش سلول‌های تومور با خطر بازگشت سرطان مرتبط است. دکتر ایین فولکز، مدیر اجرایی تحقیقات سرطان بریتانیا، می‌گوید: «یک آزمایش خون که ctDNA را می‌خواند می‌تواند به پزشکان اجازه دهد سرطان افراد را در زمان واقعی ردیابی کنند و به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا درمان‌های آن بیمار را شخصی‌سازی کنند. در حال حاضر، بهترین گزینه‌ای که ما برای نظارت بر تومور بیمار داریم، استخراج بافت از طریق بیوپسی یا در حین جراحی است. هر دو گزینه‌های تهاجمی و وقت گیر هستند که تصویری محدود از نحوه رفتار آن تومور در یک نقطه مشخص را به ما می‌دهند. زمان. تجزیه و تحلیل ctDNA به ما تصویر کامل‌تری از چگونگی تغییر تومور در طول بیماری بیمار با استفاده از آزمایش‌های خون کم تهاجمی ارائه می‌دهد. به پزشکان این امکان را می‌دهد تا افراد را فعالانه‌تر درمان کنند و اقدامات سریع‌تری برای تغییر یک برنامه درمانی که کار نمی‌کند انجام دهند.  TRACERx قبلاً وارد فاز بعدی خود شده است که به نام TRACERx EVO شناخته می‌شود، که در طول هفت سال آینده فقط کمتر از 15 میلیون پوند‌ بودجه اضافی دریافت می‌کند تا درک ما از تکامل تومور را بیشتر کند و از این دانش برای تغییر نحوه درمان بیماران مبتلا به سرطان استفاده کند.

پایان مطلب./