کرون  (Crohn disease ) بيماری التهابی مزمن و شایع گوارشی است که قسمت های مختلف دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را درگير می کند و باعث التهاب و زخم شديد مخاط روده می شود که گاه به انسداد کامل يا نسبی روده منجر مي شود و بیشتر بر روده های کوچک اثر منفی می گذارد. بیشترین افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند در رنج سنی 15 تا 30 سال قرار دارند . وراثت ، عوامل محيطی، اختلالات سيستم عصبی، باکتری های روده ای و رژيم غذايی با دريافت بالای پروتئين حيوانی می تواند در بروز اين بيماری موثر باشد. بيماری کرون در اکثر مواقع ماه ها يا حتی سال ها قبل از تشخيص در بدن فرد وجود دارد و شخص بی اطلاع از آن است اما تاخير در رشد کودکان می تواند يکی از نشانه های بيماری کرون باشد. کاهش وزن، تب متناوب، اسهال مزمن آبکی و دردهای شکمی از دیگرعلائم داخلی و مشکلات پوستی، درد مفاصل، التهاب چشم و شيوع اختلالات کبدی از علائم خارج روده ای آن محسوب می شوند. در اغلب موارد اين بيماری ناحيه انتهايی روده کوچک و بزرگ را درگير می کند و التهاب در اين منطقه می تواند باعث ايجاد فيستول، سوراخ شدن ديواره روده يا تنگ شدن دستگاه گوارش و انسداد شود که تشخيص آن براساس علائم بالينی، معاينه فيزيکی، تصوير برداری روده و تست های آزمايشگاهی صورت می گيرد.

 

 

برای این بیماری درمان قطعی وجود ندارد اما می توان با مصرف دارو، رعایت رژیم غذایی مناسب و در صورت لزوم انجام عمل جراحی، علائم ناخوشایند این بیماری را کنترل کرد. درمان‌های دارويی و جراحی به کنترل بيماری کمک می‌کند تا بيمار برای مدت طولانی بدون علائم زندگی کند و انتخاب دارو به ناحيه درگير در دستگاه گوارش و علائم موجود بستگی دارد. توصيه های تغذيه ای و رژيمی در مبتلايان به کرون شامل داشتن رژيم محدود از فيبر، حذف شير، لبنيات و محرک هايی همچون قهوه و ادويه، رژيم پر پروتئين و پرکالری زير نظر متخصص تغذيه و دوره متناوب استراحت در طول شبانه روز می تواند به بهبود بيمار کمک کند. ادویه ها، فیبر، لبنیات برای این افراد بسیار مضر است و مصرف انواع سس و غذاهای پرچرب مانند کره و خامه به هیچ وجه مناسب نیست اما آب، پتاسیم، امگا 3 و مکمل های ویتامینی برای این افراد بسیار ضروری است.. این بیماری باعث ابتلا به کم خونی نیز می شود و کم خونی به دنبال این بیماری باعث احساس خستگی، رنگ پریدگی، بی حوصلگی فرد باشد ،علاوه بر اینکه پوست خون و عملکرد غدد درون را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

 

 

جراحی به عنوان درمان محسوب نمی شود، بلکه در اصل یک روش محافظه کارانه است و با برداشتن قسمت محدودی از روده که درگیر بیماری کرون است سعی در حذف بیماری از بدن بیمار می شود. معمولا جراحی یک تسکین طولانی و موثر برای بهبود علائم بیماری کرون میباشد ، همچنین جراحی میتواند نشانه های بیماری کرون را از بین ببرد. از سوی دیگر عمل جراحی نیاز بیمار را به مصرف مداوم داروهای تجویزی محدود کرده و یا کاملا بیمار را از مصرف دارو بی نیاز می کند.

 

حدود 20% از بیماران دو سال پس از جراحی علائم را داشتند. حدود 30% از آنها پس از سه سال و حدود 50% درصد از ایشان بعد از گذشت پنج سال علائم عود مجدد بیماری کرون در آنها بروز کرده است. به طور متوسط زمان عود مجدد را حدود پنج سال میتوان در نظر گرفت اما استرس و اضطراب می تواند نقش بسزایی در عود بیماری داشته باشد.