به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سندرم میلودیسپلاستیک (Myelodysplastic Syndromes) یا بیماری ‌ام-دی-اس (MDS) گروهی از بیماری‌های خونی یا هماتولوژیک هستند که با کاهش سلول‌های خونی (سیتوپنی) به علت نارسایی مغز استخوان و خطر بالای ایجاد لوسمی میلوئید حاد (AML) مشخص می‌شوند. سندرم میلودیسپلاستیک اساسا بیماری افراد مسن است به طوری که متوسط سن شروع بیماری بیش از ۷۰ سال می‌باشد و در افراد مذكر اندکی بیشتر به چشم می‌خورد. میلودیسپلازی شکل نسبتا شایع نارسایی مغزاستخوان است که میزان بروز آن به ۳۵ تا بیش از ۱۰۰ نفر در یک میلیون نفر در کل جمعیت و ۱۲۰ تا بیش از ۵۰۰ نفر در یک میلیون نفر در افراد مسن می‌رسد. بیماران مبتلا به MDS اغلب علائمی مانند کم خونی، خستگی، تنگی نفس و افزایش آسیب پذیری در برابر عفونت را تجربه می‌کنند. به دلیل فراوانی کم خونی، اکثر بیماران نیاز به تزریق منظم گلبول‌های قرمز دارند. لوسپاترسپت (luspatercept) یک عامل جدید است که بلوغ گلبول‌های قرمز در مراحل پایانی را امکان پذیر می‌کند و با هدف قرار دادن مسیر سیگنالینگ TGF-β، لوسپاترسپت به بازیابی طبیعی گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند. در این مطالعه کارایی و ایمنی درمان خط اول با لوسپاترسپت که بلوغ سلول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد، در مقایسه با اپوتین آلفا (اریتروپوئتین)، درمانی که معمولا برای شمارش کم سلول‌های خونی استفاده می‌شود، در بیماران وابسته به انتقال خون که به دلیل MDS بسیار کم خطر تا متوسط دچار کم خونی هستند، مورد ارزیابی قرار گرفت. اریتروپوئتین(EPO) یک دارو تحریک کننده گلبول‌های قرمز خونی است که به تولید تعداد بیشتری از گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند. EPO در بدن بیشتر توسط کلیه‌ها و کمی توسط کبد تولید می‌شود. بیمارانی که مغز استخوان آن‌ها آسیب دیده است و قادر به ساخت سلول‌های خونی نیستند، همین طور بیماران مزمن کلیه چه دیالیزی باشند و چه نباشند نیاز به تزریق گلبول‌های قرمز خون دارند، بیماران ایدزی و در جراحی قلبی و مبتلایان به بسیاری بیماری‌های دیگر نیز نیاز به داروی اریتروپوئتین دارند. نتایج حاصل از آزمایش فاز III  بالینی این مطالعه، به رهبری محققان مرکز سرطان ام دی اندرسون دانشگاه تگزاس، در نشست سالانه انجمن سرطان شناسی بالینی آمریکا (ASCO ) در سال 2023 گزارش شد.

لوسپاترسپت

لوسپاترسپت یک عامل درجه اول بلوغ گلبول قرمز است که می تواند بلوغ دیررس گلبول‌های قرمز را تنظیم کند. در واقع لوسپاترسپت یک پروتئین فیوژن محلول است که از ادغام دامنه Fc IgG1 انسانی و دامنه خارج سلولی گیرنده Activin IIB (ActRIIB) تشکیل می‌شود. به عنوان یک تله لیگاند، می‌تواند بلوغ دیررس RBC را از طریق اتصال هدفمند تنظیم کند. لوسپاترسپت، فاکتور رشد (TGF)-β، را از طریق کاهش فعال شدن مسیر سیگنالینگ Smad2/3 کاهش می‌دهد،  و بدین ترتیب تولید RBC نامعتبر را بهبود می‌بخشد، بلوغ گلبول‌های قرمز خون دیررس و سطح هموگلوبین را نیز افزایش می‌دهد. درمان با لوسپاترسپت تعداد گلبول‌های قرمز خون و پاسخ‌های اریتروئیدی را در مقایسه با درمان با اپوئتین آلفا در بیماران مبتلا به سندرم‌های میلودیسپلاستیک (MDS) بهبود می‌بخشد و به اکثریت آن‌ها اجازه می‌دهد دیگر نیازی به تزریق خون منظم نداشته باشند. به گفته دکتر گیلرمو گارسیا مانرو، استاد سرطان خون و محقق اصلی این مطالعه "بیماران مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک اغلب کم خونی را تجربه می کنند که نیاز به تزریق مکرر گلبول قرمز دارد. در این مطالعه، ما شاهد بهبود قابل توجهی در تعداد گلبول‌های قرمز خون بیماران با لوسپاترسپت بودیم که نشان‌دهنده پیشرفت امیدوارکننده‌ای برای بهبود زندگی این بیماران است."

نتایج مطالعه

در این تجزیه و تحلیل ، 58.5٪ از بیمارانی که لوسپاترسپت دریافت کردند، در مقایسه با 31.2٪ از بیمارانی که اریتروپوئتین دریافت کردند، به نقطه پایانی اولیه استقلال از انتقال گلبول‌های قرمز دست یافتند. در 24 هفته اول پس از تزریق درمانی، 47.6 درصد از بیماران لوسپاترسپت در مقابل 29.2 درصد از بیماران دریافت کننده اریتروپوئتین، استقلال انتقال خون را به دست آوردند. علاوه بر این، 74.1٪ از بیمارانی که لوسپاترسپت دریافت کردند، در مقایسه با 51.3٪ از بیمارانی که اریتروپوئتین دریافت کردند، شاهد بهبود هماتولوژیک در پاسخ های اریتروئیدی بیش از هشت هفته بودند. این کارآزمایی 301 بیمار را در 226 سایت مورد مطالعه قرار داد. بیماران به طور تصادفی برای دریافت لوسپاترسپت زیر جلدی هر سه هفته یا اریتروپوئتین زیر جلدی هر هفته به مدت 24 هفته قرار گرفتند. ویژگی های بیمار در هر دو بازوی درمانی متعادل بود. عوارض جانبی مرتبط با درمان در تمام درجات در 30.3٪ از بیماران در گروه لوسپاترسپت و 17.6٪ در گروه اریتروپوئتین رخ داد. هشت بیمار (4.5%) که لوسپاترسپت را دریافت کرده بودند به دلیل عوارض جانبی مرتبط با درمان، درمان را قطع کردند. پیشرفت AML در چهار بیمار دریافت کننده لوسپاترسپت و پنج بیمار دریافت کننده اریتروپوئتین گزارش شد. مشخصات ایمنی با مطالعات قبلی این دارو مطابقت داشت. گارسیا مانرو گفت: " این نتایج، برای اولین بار، اثربخشی برتر یک درمان نوآورانه را نسبت به اپیتین آلفا نشان می‌دهد. گارسیا مانرو گفت: "این نتایج برای اولین بار اثربخشی برتر یک درمان نوآورانه را نسبت به اپوئتین آلفا نشان می‌دهد. من از این نتایج دلگرم شدم، زیرا لوسپاترسپت نشان دهنده یک درمان تحول آفرین است که می تواند به استاندارد جدیدی از مراقبت برای بیماران مبتلا به سندرم‌های میلودیسپلاستیک وابسته به انتقال خون تبدیل شود."

 بیماران در این مطالعه همچنان به صورت طولانی مدت دنبال می‌شوند تا بقای کلی، زمان استقلال از نیاز به انتقال خون و فراوانی پیشرفت به AML را تعیین کنند.

پایان مطلب./