به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، به طور دقیق مشخص نیست که چه تعداد از افراد دچار بی‌خوابی هستند، تخمین‌ها بین ۱۰ تا ۶۰ درصد از جمعیت را شامل می‌شود، اما اطمینان داریم که این مساله با چندین مشکل سلامتی طولانی مدت از جمله افسردگی و بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که چگونه بی‌خوابی ممکن است شرایط افراد را حتی خسته‌کننده‌تر کنند، بدین گونه که به نظر می‌رسد تماشای ساعت (که از نظر فنی به آن رفتار نظارت بر زمان یا TMB  می‌گویند)، می‌تواند بی‌خوابی را تشدید کند، ناامیدی را افزایش دهد و منجر به استفاده بیشتر از داروهای خواب آور شود.

پژوهشگران دریافتند که  TMB یک نوع حلقه بازخورد منفی است، بی‌خوابی و ناراحتی‌های مرتبط با آن را بدتر می‌کند و منجر به ساعت بیشتر بیدار ماندن و غیره می‌شود. اسپنسر داوسون، روانشناس بالینی از دانشگاه بلومینگتون، می‌گوید: "مردم نگران این هستند که به اندازه کافی نمی‌خوابند، سپس شروع به تخمین زدن می‌کنند که چقدر طول می‌کشد تا دوباره بخوابند و چه زمانی باید بیدار شوند. این نوع فعالیتی نیست که در تسهیل توانایی به خواب رفتن مفید باشد؛ هر چه استرس بیشتری داشته باشید، زمان سخت تری برای به خواب رفتن خواهید داشت." داوسون و همکارانش داده‌های مربوط به خواب ۴۸۸۶ بیمار را که پرسشنامه‌ای را در یک مرکز پزشکی خواب در آریزونا تکمیل کرده بودند، بررسی کردند، شدت بی خوابی آن‌ها، زمان صرف شده برای نظارت بر رفتار آن‌ها در حین تلاش برای خواب، و استفاده آن‌ها از داروهای خواب بیش از حد و تجویزی. سپس آن‌ها از تحلیل‌های میانجی استفاده کردند، که در آن متغیرها از نظر آماری با یکدیگر مقایسه می‌شوند تا یک رابطه پیدا کنند. در اینجا، بی خوابی علت است، مصرف داروهای خواب آور نتیجه است و تماشای ساعت میانجی در این سه متغیر است. "این فعالیتی نیست که در تسهیل توانایی به خواب رفتن مفید باشد؛ هر چه استرس بیشتری داشته باشید، زمان سخت تری برای به خواب رفتن خواهید داشت." محققان همچنین از شرکت کنندگان در مورد سرخوردگی ناشی از TMB و خود TMB سوال کردند، به این معنی که آن‌ها می‌توانند این سرخوردگی را به استفاده از دارو برای خواب بهتر ارتباط دهند. شواهد قابل توجهی برای این فرضیه وجود دارد که تماشای ساعت، در درجه اول به این دلیل که ناامیدی ناشی از آن باعث بدتر شدن بی خوابی می‌شود، استفاده از خواب آور‌ها را تحریک می‌کند.

داوسون می‌گوید: " ما دریافتیم که نظارت بر زمان عمدتا بر مصرف داروهای خواب تاثیر دارد، زیرا علائم بی‌خوابی را تشدید می‌کند." با این حال TMB تنها محرک مصرف دارو نبود. محققان خاطرنشان کردند که ناامیدی از اینکه قادر به خوابیدن نیست، به همان اندازه در مورد مقابله با بی‌خوابی مهم است. محققان درمان‌های خاص، بازسازی شناختی یا پرداختن به پردازش عاطفی، را برای کاهش بیشتر ناامیدی و در نتیجه کاهش بیشتر استفاده از داروهای خواب توصیه کردند. این تحقیق به عنوان بخشی از یک نگاه وسیع تر به استفاده مکرر از داروهای خواب، هم بر روی نسخه و هم بر روی پیشخوان انجام شد. این داروها با نگرانی‌هایی در مورد خطرات سلامتی و اثربخشی طولانی مدت همراه هستند. به عبارت دیگر، هرچه افراد کمتری از آن‌ها استفاده کنند، بهتر است. اگر بتوان این عدد را از طریق مداخلات ساده مانند چک کردن ساعت کمتر هنگام خواب کاهش داد، ارزش بررسی دارد. علاوه بر توصیه مطالعات آینده در مورد TMB در گروه‌های بزرگ تر و افراد بیشتر در دوره‌های زمانی طولانی‌تر، محققان پیشنهاد می‌کنند که انجام اقداماتی برای از بین بردن وسوسه چک کردن زمان ممکن است مفید باشد. داوسون می‌گوید: " یکی از کارهایی که افراد می‌توانند انجام دهند این است که ساعت خود را بچرخانند یا آن را بپوشانند، ساعت هوشمند را کنار بگذارند، گوشی همراه را برندارند تا به سادگی زمان را چک نکنند."

پایان مطلب./