به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تیمی از دانشمندان موسسه تحقیقات زیست پزشکی (IRB Barcelona) با همکاری مرکز ملی آنالیز ژنومی (CNAG) کشف کرده‌اند که پروتئین IL-17 نقش اصلی در پیری پوست را دارد. این مطالعه که توسط دکتر گیومار سولاناس، دکتر سالوادور آزنار بنیتا، هر دو در IRB بارسلونا و دکتر هولگر هین، در CNAG رهبری شد، روند پیری با واسطه IL-17 را به یک حالت التهابی نشان دادند.

پیری پوست

پیری ناشی از تجمع آسیب سلولی به دلیل متابولیسم ناکارآمد، تغییرات نامنظم ساعت شبانه روزی و افزایش التهاب سیستمیک است که منجر به اختلال عملکرد و در نهایت فروپاشی نظم ارگانیسم می‌شود. پوست حاوی یک اپیدرم چند لایه است که با فولیکول‌های مو و غدد چربی در هم آمیخته است. بیرونی ترین لایه پوست، اپیدرم، یک اپیتلیوم طبقه بندی شده است که یک محافظ غیرقابل نفوذ برای ارگانیسم ایجاد می‌کند. تجدید روزانه اپیدرم توسط سلول‌های بنیادی اپیدرمی بین فولیکولی تغذیه می‌شود در حالی که سلول‌های بنیادی فولیکول مو فولیکول‌های مو را با تولید دوره ای ساقه‌های موی جدید حفظ می‌کنند. در درم، یک شبکه سازمان‌یافته از ماتریکس خارج سلولی (ECM) که با انواع سلول‌های متمایز تعبیه شده است، جایگاه تمام سلول‌های بنیادی اپیدرمی را تشکیل می‌دهد. پیری اپیدرم با تغییر در پتانسیل بازسازی و عملکردهای سد مشخص می‌شود علاوه بر این، تغییرات مربوط به سن در ترکیب سلولی پوست و خواص ECM بر عملکرد آن تأثیر می‌گذارد، در پوست ماتریکس خارج سلولی هم به عنوان یک داربست ساختاری و هم به عنوان یک طاقچه برای سلول‌های بنیادی اپیدرمی عمل می‌کند که در نتیجه این تغییرات منجر به کندتر شدن عملکرد اپیدرمی ، شکسته شدن سد دفاعی و کیفیت پایین تر بهبود زخم می‌شود که همه اینها به افزایش بروز عفونت‌ها و ویژگی‌های مزمن در سالمندان می‌شود.

فرایند دخیل در پیری پوست

پیری پوست با یک سری تغییرات ساختاری و عملکردی مشخص می‌شود که به تدریج به زوال و شکنندگی مرتبط با افزایش سن کمک می‌کند. پوست مسن دارای ظرفیت کاهش یافته برای بازسازی، توانایی درمان ضعیف و عملکرد مانع کاهش یافته است. این تغییرات احتمالاً به تغییرات ذاتی سلول‌های بنیادی که توسط ریزمحیط‌های پیش التهابی که تغییرات پلوتروپیک را هدایت می‌کنند، بستگی دارد. ماهیت این نشانه های التهابی مرتبط با سن، یا اینکه چگونه بر پیری بافت تاثیر می گذارند، ناشناخته است.این کار که در ژورنال Nature Aging منتشر شده است، تغییراتی را که انواع مختلف سلول‌ها با افزایش سن متحمل می‌شوند، توصیف می‌کند و مشخص می‌کند که چگونه برخی از سلول‌های ایمنی در پوست سطوح بالایی از IL-17 را بیان می‌کنند. از نظر مکانیکی، IL-17 ناهنجار از طریق NF-kB در سلول‌های اپیدرمی سیگنال می‌دهد تا عملکرد هموستاتیک را مختل کند و در عین حال حالت التهابی را تقویت کند.

IL-17 در عملکردهای مختلف مربوط به پیری نقش دارد

Interleukin-17  ((IL-17 یک سایتوکین پیش التهابی ضروری است که عمدتاً توسط سلول‌های T کمکی CD4+ (سلول‌های Th17) و زیر مجموعه‌های سلول‌های لنفوئیدی ذاتی ترشح می‌شود. IL-17A با پاتوژنز بیماری‌های التهابی، از جمله پسوریازیس، درماتیت آتوپیک، هیدرادنیت چرکی، آلوپسی آره آتا، پیتریازیس روبرا پیلاریس، پمفیگوس و اسکلروز سیستمیک مرتبط است. اینترلوکین 23 (IL-23) با فعال کردن سلول‌های Th17 نقشی اساسی در تحریک تولید IL-17 ایفا می‌کند. محور IL-23/IL-17 یک مسیر مهم برای درمان هدفمند برای بیماری های التهابی است .دکتر آزنار بنیتا، محقق ICREA و رئیس آزمایشگاه سلول های بنیادی و سرطان در IRB Barcelona توضیح داد نتایج ما نشان می‌دهد که IL-17 در عملکردهای مختلف مربوط به پیری نقش دارد. ما مشاهده کرده ایم که مسدود کردن عملکرد این پروتئین باعث کند شدن ظاهر کمبودهای مختلف مرتبط با پیری پوست می شود. این کشف فرصت‌های جدیدی را برای درمان برخی از بیماری‌ها باز می‌کند. به عنوان مثال، علائم یا تسهیل بهبودی پوست پس از جراحی. در مجموع با توجه به اینکه پوست پیر نشانه‌هایی از التهاب مزمن را نشان می‌دهد. بنابراین افزایش سیگنال‌دهی IL-17 می‌تواند برای جلوگیری از بیماری‌های پوستی مرتبط با سن مورد هدف قرار گیرد.

مشاهده ترکیبات پوست با توالی یابی تک سلولی

"توالی یابی تک سلولی به ما این امکان را می‌دهد تا عمیقاً در پیچیدگی انواع سلول‌ها و حالت‌های تشکیل دهنده پوست و چگونگی تغییر آنها در طول عمر غوطه ور شویم. ما نه تنها تفاوت‌هایی را در ترکیب پوست پیر پیدا کردیم، بلکه تغییراتی را در وضعیت‌های فعالیت سلولی نیز مشاهده کردیم. به ویژه دکتر هولگر هین، رئیس آزمایشگاه ژنومیکس تک سلولی در CNAG می‌گوید سلول‌های ایمنی پروفایل‌های مرتبط با سن خاصی را نشان می‌دهند که می‌توانیم با تجزیه و تحلیل هزاران سلول در یک زمان مشخص کنیم.

سلول‌های ایمنی، التهاب و پیری

پوست علاوه بر طیف وسیعی از سلول‌های اپیتلیال، سلول‌های فولیکول مو و سایر اجزا، خانه سلول‌های ایمنی است که نقش مهمی در پیشگیری از عفونت و محافظت در برابر آسیب‌های مختلف دارند. این مطالعه توضیح می‌دهد که چگونه در طول افزایش سن، حضور برخی از این سلول‌های ایمنی، یعنی سلول‌های گاما دلتا T، سلول‌های لنفوئیدی ذاتی و سلول‌های CD4+ T، به طور قابل توجهی در پوست افزایش می‌یابد. همین سلول‌ها همچنین شروع به بیان سطوح بسیار بالایی از سیتوکین پیش التهابی IL-17 می‌کنند. دکتر پالوما سولا، نویسنده اول مقاله، همراه با دکتر الیزابتا توضیح می‌دهد: "پیری با التهاب خفیف اما مداوم همراه است و در پوست، مشخصه آن افزایش قابل توجه IL-17 است که باعث زوال پوست می‌شود."

معکوس کردن علائم پیری در پوست

دکتر گیومار سولاناس، محقق IRB بارسلونا می‌گوید: مطالعات قبلی توضیح داده بودند که IL-17 با برخی از بیماری‌های پوستی خود ایمنی مانند پسوریازیس مرتبط است و درمان‌های موجودی وجود دارد که این پروتئین را مسدود می‌کند. تیم محققان واکنش جنبه‌های مختلف به مسدود کردن فعالیت IL-17 از جمله رشد فولیکول مو، از دست دادن آب از طریق پوست، بهبود زخم و نشانگرهای ژنتیکی پیری را بررسی کردند. این چهار پارامتر پس از درمان بهبودی نشان دادند، زیرا کسب این صفات پیری به طور قابل توجهی به تاخیر افتاد. پروتئین IL-17 برای عملکردهای حیاتی بدن مانند دفاع در برابر میکروب‌ها و بهبود زخم ضروری است، بنابراین مسدود کردن دائمی آن یک گزینه نیست.

کار آینده محققان بر روشن کردن فرآیندهای پیری مرتبط با حالات التهابی در پوست و چگونگی ارتباط آنها با IL-17 متمرکز خواهد بود. این تیم همچنین بررسی خواهد کرد که آیا IL-17 در پیری و زوال سایر بافت‌ها و اندام‌ها دخیل است یا خیر.

پایان مطلب/.