به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، اگرچه بارداری کاملاً عاری از خطر نیست، اما تقریباً در تمام بیمارانی که حتی به پیچیده ترین اشکال بیماری مادرزادی قلبی مبتلا هستند، می‌توان بارداری را مدیریت کرد. با این حال در بیماران مبتلا به هر نوع فشار خون شریانی ریوی توصیه نمی‌شود. بارداری حتی در بیمارانی که قلب تک بطنی آن‌ها به گردش خون فونتان تبدیل شده است قابل کنترل است. 
سازگاری سیستم قلبی عروقی در دوران بارداری
در اوایل هفته ششم بارداری، قلب اولیه شروع به تپیدن می‌کند. به همین ترتیب، افزایش حجم خون که در طول بارداری آشکار می‌شود، ابتدا در هفته‌های اولیه بارداری تشخیص داده می‌شود و تا ماه چهارم/پنجم بارداری به سرعت افزایش می‌یابد و متعاقبا با سرعت کمتری پیشرفت می‌کند. همزمان، مقاومت عروقی سیستمیک تقریباً 30٪ در مقایسه با سطح پایه کاهش می‌یابد که هم به دلیل تأثیر هورمون‌های بارداری و هم به دلیل رشد بعدی جفت است. این به نوبه خود باعث کاهش تون عروق و در نتیجه کاهش فشار خون سیستمیک (BP) می‌شود. این اتساع عروق حدوداً جبران می‌شود. 30-50٪ برون ده قلبی (CO) را در مقایسه با پایه افزایش داد. این افزایش خروجی نتیجه افزایش حجم سکته و ضربان قلب است، که دومی عمدتاً در سه ماهه سوم رخ می‌دهد. این تغییرات همودینامیک با افزایش حجم بطن انتهای سیستولیک و انتهای دیاستولیک بار اضافی بر قلب وارد می‌کند. 
طبقه بندی ریسک
خطر شروع عوارض قلبی مرتبط با بارداری را می‌توان با استفاده از یک سری سیستم‌های امتیازدهی مانند CARPREG (بیماری قلبی در بارداری) و ZAHARA پیش بینی کرد. بنابراین بیماران به این صورت طبقه بندی می‌شوند: بسیار کم خطر (کلاس I)، خطر کم تا متوسط (کلاس II)، پرخطر (کلاس III)، که در آن بارداری توصیه نمی‌شود، و در نهایت، بسیار پرخطر (کلاس IV) حاملگی منع مصرف دارد.
تترالوژی فالوت
تترالوژی فالوت (TOF) یک بیماری قلبی مادرزادی سیانوتیک شایع است که حدوداً 5-6٪ از تمام بیماری‌های مادرزادی قلبی به آن مبتلا است. انجمن قلب آمریکا TOF را به عنوان یک بیماری قلبی نسبتاً پیچیده طبقه بندی می‌کند. در حضور TOF، خطرات حاملگی با ترمیم بالقوه جراحی، وجود نقایص باقیمانده و وضعیت کلی بالینی بیمار مرتبط است. کارکنان مراقبت‌های بهداشتی درگیر در مراقبت از بیمار باید به طور کامل آموزش ببینند تا سناریوهای مختلفی را که ممکن است ارائه شوند تشخیص دهند. در صورت عدم وجود نقایص باقیمانده قابل توجه یا عوارض پس از ترمیم و وجود عملکرد طبیعی بطن، حاملگی کم خطر در نظر گرفته می‌شود.
ناهنجاری ابشتاین
ناهنجاری ابشتاین، یک اختلال مادرزادی قلبی نسبتا پیچیده، کمتر از 1٪ از تمام بیماری‌های مادرزادی قلبی را تشکیل می‌دهد. به دلیل دررفتگی دریچه سه لتی، این ناهنجاری همواره با درجاتی از نارسایی دریچه‌ای همراه است که بسته به درجه دیسپلازی دریچه تریکوسپید از حداقل تا شدید متغیر است. مشکلات اصلی مربوط به ناهنجاری ابشتاین عبارتند از نارسایی دریچه سه لتی، نارسایی قلبی، شروع آریتمی و سیانوز که به طور متغیر به دلیل وجود مداوم نقص تیغه بین دهلیزی یا فورامن اوال باز و متعاقب آن شنت راست به چپ خون غیراشباع آشکار می‌شود. به بیمارانی که سطوح اشباع کمتر از 85% و/یا نارسایی قلبی را نشان می‌دهند باید توصیه شود که حاملگی را آغاز نکنند.
بطن راست سیستمیک
بیماران مبتلا به بطن راست سیستمیک با جابجایی شریان بزرگ متولد شدند که یا به طور مادرزادی اصلاح شد (cc-TGA) و یا تحت اصلاح با استفاده از جراحی تسکین دهنده قرار گرفتند. مورد دوم در مورد جابجایی دکسترو شریان های بزرگ (d-TGA) است که با استفاده از سوئیچ دهلیزی با استفاده از روش Mustard یا Senning (شامل اصلاح فیزیولوژیکی، اما نه آناتومیکی، نقص) اصلاح شده است. اگرچه هر دو نقص با هم توضیح داده شده‌اند، باید تاکید کرد که آن‌ها در واقع دو حالت متمایز هستند. بطن راست سیستمیک به عنوان CHD با پیچیدگی زیاد درجه بندی می‌شود. بیماران مبتلا به cc-TGA عوارضی را نشان می‌دهند که با اختلال عملکرد دریچه دهلیزی راست، اختلال عملکرد بطن راست سیستمیک و اختلالات هدایت الکتریکی منجر به بلوک کامل AV در 30٪ موارد می‌شود.
فشار خون ریوی
فشار خون ریوی (PH) یک اختلال ثانویه است که به شرایط پاتولوژیک متعدد، از جمله بیماری مادرزادی قلبی، آشکار می‌شود. PH به عنوان افزایش در فشار متوسط ریوی > 20 میلی‌متر جیوه، افزایش مقاومت عروق ریوی ≥ 3 واحد وودز و فشار گوه ≤ 15 میلی‌متر جیوه تعریف می‌شود. یک طبقه بندی فرعی اضافی در زمینه فشار خون ریوی که به عنوان پیامد نقص‌های مادرزادی آشکار می‌شود، وجود دارد. گروه اول را بیماران مبتلا به سندرم آیزنمنگر تشکیل می‌دهند. به طور خاص، این شامل تمام نقایص داخل و خارج قلبی است که در ابتدا به صورت شانت ریوی سیستمیک ظاهر می‌شوند و در طول زمان برای تعیین افزایش شدید مقاومت عروق ریوی پیشرفت می‌کنند، در نتیجه منجر به شانت سیستمیک-ریوی یا دو طرفه می‌شود. گروه دوم شامل بیماران مبتلا به پرفشاری خون ریوی شریانی مرتبط با شانت غالب سیستمیک-ریوی، صرف نظر از قابلیت اصلاح است. گروه سوم شامل بیماران با افزایش قابل توجه مقاومت عروق ریوی در حضور نقایص جزئی (VSD < 1 سانتی متر و ASD < 2 سانتی متر)، یا نقایصی است که تصادفاً تشخیص داده شده است که به تنهایی افزایش مقاومت عروق ریوی را تعیین نمی کند. 
گردش یک بطنی نوع فونتان
این وضعیت به عنوان یک بیماری قلبی بسیار پیچیده طبقه بندی می‌شود و با خطر بالاتر ناباروری همراه است، اگرچه با مدیریت صحیح ممکن است حاملگی تا پایان ترم ادامه یابد. برای کمک به بیمار در برنامه ریزی بارداری باید مشاوره مناسب در یک مرکز مراقبت‌های عالی ارائه شود. این نوع گردش خون با بروز بیشتر آریتمی، افزایش خطر ترومبوز و فشار بالای وریدی مشخص می‌شود. علاوه بر این، این بیماران به طور فزاینده‌ای مستعد ابتلا به عوارض طولانی مدت مانند آنتروپاتی از دست دادن پروتئین، برونشیت پلاستیکی و اختلال عملکرد سیستولیک و دیاستولیک بطن منفرد هستند. همانطور که قبلا ذکر شد، با توجه به تغییراتی که به طور معمول در طول بارداری رخ می‌دهد، بدیهی است که در این بیماران حاملگی به عنوان پرخطر (کلاس III و IV mWHO) برای مادر و جنین طبقه بندی می‌شود.
مصرف داروهای قلبی عروقی در دوران بارداری
بسیاری از داروهای قلبی برای استفاده در دوران بارداری و بعد از آن بی خطر به نظر می‌رسند. با این حال، شواهدی برای برخی از آن‌ها وجود ندارد. بسیاری از آن‌ها خطر عوارض جانبی را به همراه دارند. تصمیم‌گیری مشترک، با در نظر گرفتن خطرات و فواید داروها، برای کمک به زنان در ارزیابی خطرات احتمالی برای خود و نوزادان متولد نشده‌شان ضروری است. در مورد بتا بلوکرها، معمولاً توسط زنان باردار استفاده می‌شود. با این حال، برادی کاردی جنین، افت فشار خون و هیپوگلیسمی اغلب همراه با وزن کم هنگام تولد گزارش می‌شود. در مورد عوامل ضد آریتمی، آمیودارون ممکن است در شرایط خاص استفاده شود، اگرچه با خطر کم کاری تیروئید، گواتر، برادی کاردی، محدودیت رشد جنین و نارس بودن در هنگام تولد مرتبط است. دیورتیک‌ها مانند فوروزماید، بومتانید و هیدروکلروتیازید می‌توانند باعث ایجاد الیگوهیدروآمنیوس و عدم تعادل الکترولیت در جنین شوند. داروهایی که در بارداری منع مصرف دارند عبارتند از: مهارکننده‌های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین و مسدود کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (به دلیل خطر بالای ناهنجاری‌های جنینی) و اسپیرونولاکتون (برای خطر احتمالی ناهنجاری‌های دستگاه تناسلی خارجی).
خطر عود CHD در فرزندان زنان مبتلا به نقایص مادرزادی قلب، ناچیز نیست. به عنوان یک قاعده کلی، اکوکاردیوگرافی جنین به طور معمول برای بررسی قلب در حال رشد برای رد این خطر استفاده می‌شود، اگرچه ممکن است وجود CHD گاهی در اسکن سونوگرافی نادیده گرفته شود. در این تنظیمات، متابولومیک ممکن است یک تکنیک جدید برای استفاده در تشخیص CHD در رحم با حساسیت و ویژگی بالاتر از اکوکاردیوگرافی جنین باشد. به عنوان مثال، چندین مطالعه موفق به شناسایی اثر انگشت‌های متابولیک مختلف در هنگام تجزیه و تحلیل مایعات مادر (مایع آمنیوتیک، ادرار، خون) در سه ماهه اول، دوم و سوم بارداری شده‌اند. بارداری حتی در بیماران مبتلا به گردش خون فونتان قابل کنترل است. یک طبقه بندی ریسک شخصی باید انجام شود و بیمارانی که تحت تأثیر کلاس عملکردی پیشرفته NYHA قرار گرفته‌اند به طور مناسب در مورد خطرات بالقوه هشدار دهند.
پایان مطلب/.