به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سندرم فیبرومیالژیا اختلالی است که ویژگی اصلی آن درد عضلانی ـ اسکلتی گسترده همراه با خستگی مزمن و اختلالات خلقی، حافظه و خواب است. به طور فزاینده‌ای به‌طور بالقوه با سایر بیماری‌ها از جمله اختلالات روماتیسمی، روده، عصبی و سلامت روان شناخته می‌شود. پزشکان معتقداند که سندرم فیبرومیالژی حس‌های دردناک را به دلیل اثر گذاشتن بر روش پردازش پیام‌های دردناک و غیردردناک توسط مغز و نخاع تشدید می‌کند.علائم غالباً پس از رویدادهایی مانند آسیب فیزیکی، جراحی، عفونت یا استرس روانی شدید شروع می‌شود.علائم در بعضی موارد به تدریج انباشته می‌شود و هیچ رویداد محرک مشخصی وجود ندارد. بانوان بیشتر از آقایان مستعد ابتلا به فیبرومیالژیا هستند. بسیاری از بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا از سردردهای تنشی، اختلال‌های مفصل فکی ـ گیجگاهی (TMJ)، سندرم روده تحریک‌پذیر، اضطراب و افسردگی نیز رنج می‌برند. هرچند سندرم فیبرومیالژیا درمان قطعی ندارد، اما داروهای مختلفی برای کنترل علائم تجویز می‌شود. فیبرومیالژیا با افزایش خطر مرگ مرتبط است. از تصادفات، عفونت‌ها و به‌ویژه خودکشی، تجزیه و تحلیل داده‌های تلفیقی نشان می‌دهد، نظارت منظم بر سلامت جسمی و روانی برای به حداقل رساندن این خطرات ضروری است. این یافته‌ها محققان را بر آن می‌دارد تا برای به حداقل رساندن این خطرات، نظارت منظم بر سلامت جسمی و روانی بیماران انجام دهند.

پیشینه تحقیق

به گفته محققان، مشخص نیست که چه چیزی باعث فیبرومیالژیا می‌شود، اما شیوع آن در حال افزایش است و به رسمیت شناخته شده است که این بیماری اغلب همزمان با سایر مشکلات سلامتی، از جمله اختلالات روماتیسمی، روده، عصبی و سلامت روان وجود دارد. با توجه به وسعت دردی که این افراد تجربه می‌کنند و احتمال سایر شرایط دردناک و ناتوان کننده در این بیماران، تصور می‌شود که آن‌ها احتمالاً در معرض خطر مرگ قبل از زمان خود هستند. برای تقویت این فرضیه، محققان یافته‌های 8 مطالعه مرتبط را که بین سال‌های 1999 تا 2020 منتشر شده بود، از مجموع 33 مورد اولیه بررسی کردند. شرایط همزیستی تجزیه و تحلیل نشان داد که فیبرومیالژیا با افزایش 27 درصدی خطر مرگ ناشی از همه علل در طول زمان همراه است، اگرچه این برای کسانی که با معیارهای 1990 تشخیص داده شده‌اند صادق نیست. اما معیارهای تشخیصی فیبرومیالژیا از سال 1990 همراه با افزایش درک از مجموعه علائم بالینی مرتبط با این بیماری تکامل یافته است. و در نتیجه آن‌ها در سالهای 2010، 2011 و 2016 مورد بازنگری قرار گرفتند. به طور خاص، تجزیه و تحلیل نشان داد که خطر مرگ ناشی از سرطان 12 درصد کمتر از جمعیت عمومی همسن و تنها به میزان کمی (5 درصد) برای تصادفات بیشتر است. اما برای عفونت‌ها، از جمله ذات‌الریه و سپتی سمی، 44 درصد و برای خودکشی بیش از 3 برابر بیشتر بود. محققان توجه داشته باشند که آیا این خطر افزایش یافته به دلیل خود فیبرومیالژیا است یا شرایط همراه آن و این مشخص نیست، زیرا تحقیقات آن‌ها برای ارزیابی این موضوع طراحی نشده است. اما آن‌ها تاکید می‌کنند که این موضوع مهمی است که تحقیقات بیشتر باید به آن پرداخته شود. و آن‌ها هشدار می‌دهند که یافته‌های آن‌ها باید با توجه به طرح‌های متفاوت و تعداد کم شرکت کنندگان در مطالعات موجود در تجزیه و تحلیل آن‌ها تفسیر شود.

عدم قطعیت

محققان می‌گویند، به دلیل ناهمگونی قابل توجه در سراسر مطالعات، که تعداد آن ها نیز کم بود، هیچ نتیجه گیری روشنی را نمی توان از داده های موجود به دست آورد. آن‌ها می‌افزایند:" با این حال، ممکن است برای زیرگروه بیمارانی که بر اساس معیارهای 1990 تشخیص داده شده‌اند، خطر مرگ و میر افزایش نیابد، و برای بیمارانی که با نسخه‌های بعدی تشخیص داده شده‌اند، این خطر افزایش می‌یابد." و آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که توضیحات قابل قبولی برای یافته‌های آن‌ها وجود دارد. یافته‌های افزایش مرگ و میر مرتبط با تصادفات می‌تواند ناشی از خستگی، خواب ناکافی، و مشکلات تمرکزی باشد که همراه با فیبرومیالژیا است و جزء معیارهای تشخیصی آن از سال 2010 است. شواهد بیشتر و بیشتری از دخالت سیستم ایمنی و التهاب در پاتوفیزیولوژی فیبرومیالژیا حمایت می‌کند که می‌تواند افزایش مرگ و میر ناشی از عفونت ها را توضیح دهد. همرفت فیزیکی ممکن است توضیح دیگری باشد.و کا‌هش خطر مرگ ناشی از سرطان ممکن است به دلیل استفاده گسترده این بیماران از خدمات بهداشتی باشد."

جدی گرفتن این وضعیت

آن‌ها خاطرنشان می‌کنند که خطرات شناسایی شده در تجزیه و تحلیل آن‌ها با توجه به شیوع بالای این بیماری می‌تواند نشان دهنده یک مشکل جدی بهداشت عمومی باشد که پزشکان همیشه آن را جدی نمی‌گیرند. آن‌ها می‌نویسند: " مطالعات نشان داده است که کارکنان پزشکی تمایلی به پذیرش فیبرومیالژیا به عنوان یک بیماری پزشکی ندارند، و آن‌ها با مشکلات عاطفی و روانی در تعامل با این بیماران و مقابله با اختلال آن‌ها مواجه هستند." فیبرومیالژیا اغلب یک وضعیت خیالی  نامیده می‌شود، با بحث‌های مداوم در مورد مشروعیت و سودمندی بالینی این تشخیص آن‌ها نتیجه گیری می‌کنند: " بررسی ما شواهد بیشتری فراهم می‌کند که بیماران فیبرومیالژیا باید جدی گرفته شوند، با تمرکز ویژه بر غربالگری برای افکار خودکشی، پیش گیری از حوادث، و پیش گیری و درمان عفونت‌ها."

پایان مطلب./