به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دیابت یک اپیدمی جهانی است که عمدتاً زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و T2D شایع ترین نوع آن است که با کاهش حساسیت به انسولین و کاهش ترشح انسولین مشخص می‌شود. برعکس، T1D با مرگ خودایمنی سلول‌های بتا ترشح کننده انسولین در لوزالمعده مشخص می‌شود که منجر به تولید ناکافی انسولین می‌شود. ناهنجاری‌های متابولیک مرتبط با دیابت، پیش سازهای هورمونی و درمان‌ها ممکن است بر شانس ابتلا به سرطان سینه، شایع ترین سرطان در میان زنان تأثیر بگذارد. هیپرانسولینمی و مقاومت به انسولین در T1D کمتر شایع است، اگرچه دلایل این ارتباط نامشخص است. تحقیقات قبلی یا صرفاً بر بیماران دیابت نوع 2 متمرکز بود یا بین انواع دیابت تمایز قائل نشد، که منجر به داده‌های جمعیتی متنوعی شد که عوامل مخدوش کننده را در نظر نگرفتند.

بیماری دیابت

دیابت وضعیتی است که در آن بدن از گلوکز دریافتی به درستی استفاده نمی‌کند. این می‌تواند به دلیل کمبود هورمون انسولین باشد یا به این دلیل که انسولین موجود به طور موثر کار نمی‌کند. در دیابت به دلیل کمبود یا ناکافی بودن انسولین، گلوکز خون بالا است. گلوکز اضافی در خون می تواند به رگ های خونی آسیب برساند. این منجر به عوارض متعددی مانند بیماری قلبی، آسیب کلیه، آسیب عصبی، آسیب چشم و نابینایی، ناتوانی جنسی و سکته می شود. علائم اصلی دیابت سه علامت است - پلی دیپسی، پلی فاژی و پلی اوری. اینها به معنای افزایش تشنگی، افزایش گرسنگی و افزایش تکرر ادرار است. علاوه بر این بیماران از احساس خستگی و کاهش وزن و کاهش حجم عضلانی شکایت دارند. دیابت نوع 1 می تواند به سرعت، طی هفته ها یا حتی روزها ایجاد شود در حالی که دیابت نوع 2 ممکن است به تدریج ایجاد شود.

در دیابت چه اتفاقی می‌افتد؟

دیابت، زمانی که کنترل نشود، ممکن است تمایل به عفونت را افزایش دهد. عفونت اندام تحتانی در دیابت کنترل نشده شایع است. این ممکن است در صورت شدید بودن نیاز به قطع عضو داشته باشد. احتمال قطع عضو در افراد مبتلا به دیابت نیز 15 درصد بیشتر از افراد بدون این بیماری است.

پیشگیری، درمان و مراقبت

خطر عوارض دیابت را می‌توان با رعایت توصیه‌های پزشکی و تحت کنترل نگه داشتن دیابت کاهش داد. قند خون باید به طور مرتب کنترل شود تا هر گونه مشکلی به موقع تشخیص داده شود و درمان شود. درمان شامل رژیم غذایی سالم و ورزش و همچنین داروهای خوراکی برای تنظیم قند خون است. در همه افراد دیابتی نوع 1 و در دیابت نوع 2 شدید کنترل نشده ممکن است یک یا چند تزریق انسولین در روز مورد نیاز باشد.

شیوه مطالعاتی

در این مطالعه آینده‌نگر و مقیاس بزرگ حاضر، محققان بررسی کردند که آیا افراد مبتلا به دیابت نوع 1 یا 2 در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه هستند یا خیر. این مطالعه شامل زنان بین 40 تا 69 سال در طول استخدام از سال 2006 تا 2010 از گروه Biobank بریتانیا (بریتانیا) بود. مدل‌سازی مخاطرات متناسب کاکس چند متغیره برای تعیین نسبت‌های خطر تعدیل‌شده (aHRs) یا ارتباط دیابت و انواع آن، T1D و T2D، با سرطان پستان جدید انجام شد.

شرایط بیماران دارای سرطان وارد شده در طرح

برای ورود بیماران در طرح، متغیرهای کمکی برای سن، نژاد، فعالیت بدنی، شاخص توده بدنی (BMI)، عادات سیگار کشیدن و شاخص محرومیت تاونسند (TDI) تنظیم شدند. این تیم 229255 مرد را حذف کرد. 1262 نفر که خود بدخیمی را بدون سوابق ثبت مرتبط ثبت کردند یا کسانی که تومورهایی با رفتار ناشناخته یا نامشخص داشتند. 15348 نفر که سابقه سرطان داشتند یا بدون تاریخ تشخیص بدخیمی تشخیص داده شد. و 6469 نفر که قبل از شروع مطالعه تحت ماستکتومی قرار گرفتند یا اطلاعات تاریخ عمل را نداشتند. در نتیجه حجم نمونه 250312 زن بود. نسخه دهم کدهای طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD-10)، یا داده‌های مستند شده از مصاحبه‌های پایه و پرسش‌نامه‌های معتبر، برای شناسایی دیابت جدید و شایع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

شرایط بیماران دارای دیابت وارد شده در طرح

موارد شایع دیابت شامل کسانی بود که بیماری قبل از شروع مطالعه تشخیص داده شده بود، در حالی که موارد دیابت اتفاقی شامل افرادی بود که در پیگیری تشخیص داده شدند. سابقه خود مستند مصرف داروهای ضد دیابت در بین بیماران T2D به عنوان یک تجزیه و تحلیل ثانویه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه مطالعه اولیه اولین تشخیص سرطان پستان بود و موارد حادثه از طریق داده‌های مرتبط با ثبت سرطان در سراسر کشور شناسایی شد.

نحوه ارزیابی سطوح تستوسترون

از شرکت کنندگان برای ارزیابی سطوح تستوسترون، فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1)، گلوبولین اتصال به هورمون جنسی (SHBG)، پروتئین واکنشی C (CRP) و هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) گرفته شد. اطلاعات پیگیری تا 30 ژوئن 2018، 31 ژانویه 2019 و 30 ژوئن 2020 به ترتیب برای اسکاتلند، ولز و انگلیس به دست آمد که نشان دهنده زمان تشخیص نهایی سرطان پستان است.

نتایج کسب شده از مطالعه

این مطالعه شامل 575 بیمار T1D، 7891 بیمار T2D، 6821 زن مبتلا به دیابت نوع 2 در طی 11 سال پیگیری (متوسط) و 235025 زن که در طول دوره مطالعه به دیابت مبتلا نشدند، بود. در مجموع، 8182 مورد سرطان پستان در پیگیری تشخیص داده شد که 7745 مورد در بین زنان غیر دیابتی و 383 مورد در افراد دیابتی بود. خطر سرطان سینه در طول پنج سال اولیه پس از تشخیص دیابت نوع 2 بالاترین میزان بود (aHR, 3.9).

 با افزایش زمان، بیش از پنج سال پس از تشخیص دیابت نوع 2، خطر ابتلا به سرطان سینه کاهش مداوم را نشان داد. نکته جالب این بود که رابطه بین دیابت نوع 2 و خطر بدخیمی پستان پس از 10.0 سال از تشخیص T2D در جهت معکوس شد (aHR، 0.7). این ارتباط معکوس قوی را در بین افرادی که تشخیص T2D > 15.0 سال قبل از تشخیص بدخیمی پستان دریافت کرده بودند نشان داد (aHR، 0.4). در مقایسه با افراد غیر دیابتی، زنان مبتلا به دیابت احتمال بیشتری برای غیر سفیدپوست بودن، داشتن TDI بالاتر و عدم سابقه استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی داشتند. بیماران T1D احتمال کمتری برای انجام ماموگرافی، بچه دار شدن و یائسگی در شروع مطالعه داشتند. بیماران T1D بالاترین سطوح HbA1c و SHBG را نشان دادند، در حالی که بیماران T2D دارای SHBG پایین و سطوح CRP بالا بودند.

رابطه بین دیابت و خطر ابتلا به سرطان پستان

به طور کلی، بین دیابت و خطر ابتلا به سرطان پستان رابطه معنی داری وجود نداشت (aHR، 1.0). با طبقه بندی بر اساس نوع دیابت، بیماران T1D نسبت به افراد غیر دیابتی خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه داشتند (aHR، 1.5). T2D با خطر کلی سرطان سینه مرتبط نبود (aHR 1.0). با این حال، افزایش قابل توجهی در خطر در یک دوره کوتاه پس از تشخیص T2D وجود داشت. T1D با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان بالای 60 سال (aHR، 2.4)، که تحت ماموگرافی (aHR، 1.6)، که از داروهای جایگزین هورمون درمانی (aHR، 3.0)، زنان یائسه (aHR، 3.0) استفاده کرده بودند، مرتبط بود.) aHR، 1.7)، و  حتی مشاهده شد که چه کسانی صاحب فرزند شدند (aHR، 1.7). در نهایت اینکه با انجام آنالیزهای حساسیت، که با تجزیه و تحلیل فقط موارد دیابتی، بازتعریف هر دو نوع دیابت، و حذف موارد سرطان سینه که در 12 ماه پس از شناسایی دیابت و تداخل دیابت با BMI انجام می‌شوند، مجدد یافته‌های مشابهی را به دست آوردند.

نتیجه نهایی

به طور کلی، یافته‎های مطالعه هیچ ارتباطی بین دیابت و خطر ابتلا به سرطان سینه نشان نداد. با این حال، مدت کوتاهی پس از تشخیص دیابت نوع 2، افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مشاهده شد. علاوه بر این، یافته‌ها نشان داد که بیماران T1D ممکن است در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه باشند.

پایان مطلب/.