به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، عفونت هلیکوباکتر پیلوری طیف گسترده‌ای از بیماری از گاستریت بدون علامت، بیماری زخم معده تا سرطان معده را نشان می‌دهد. هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند دیس بیوز میکروبیوتای معده را در مسیر سرطان زایی القا کند و ریشه کنی موفق می‌تواند هموستاز معده را بازیابی کند. آزمایشات تشخیصی و درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با سابقه فعال یا قبلی زخم معده، سوء هاضمه مزمن، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مزمن (NSAID) یا مصرف آسپرین، ضایعات پیش سرطانی معده، سرطان معده، سرطان معده، مرتبط با مخاط توصیه می‌شود. 

شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری
شیوع جهانی عفونت هلیکوباکتر پیلوری به طور گسترده‌ای از 18.9٪ تا 87.7٪ بود که در سال 2015 حدود 4.4 میلیارد نفر در سراسر جهان آلوده شدند. مناطق با بالاترین شیوع هلیکوباکتر پیلوری آفریقا (70.1٪) و آمریکای جنوبی (69.4٪) هستند. در حالی که اقیانوسیه (4/24 درصد) و اروپای غربی (3/34 درصد) کمترین میزان شیوع را دارند. پیلوری به عنوان یک عامل خطر قوی برای سرطان معده شناخته شده است. بیش از 2 میلیارد بیمار هلیکوباکتر پیلوری مثبت و سه چهارم موارد سرطان معده جهانی در آسیا ساکن بودند. 

هلیکوباکتر پیلوری و میکروبیوم معده
معده انسان دارای تراکم میکروبی بسیار کمتری است [101-103 واحد تشکیل دهنده کلنی (CFUs)/g] نسبت به روده بزرگ (1010-1012 CFUs/g) به دلیل محیط بسیار اسیدی. (جنس Bifidobacterium)، Bacteroidetes (جنس Prevotella)، Firmicutes (جنس Lactobacillus، Streptococcus، Clostridium، Veillonella)، Fusobacteria، و .Proteobacteria فراوان ترین شاخه Firmicutes بوده در حالی که رایج ترین جنس‌ها Prevoteilus، Hememery، Streptocollacus هستند. Fusobacterium و Veillonella.22 مطالعه اخیر گزارش داد که هلیکوباکتر پیلوری تنها در بیماران مبتلا به ضایعات پیشرفته معده دارای تداخلات همکنون قوی با Fusobacterium، Neisseria، Prevotella، Veillonella و Rothia است. 

طیف بیماری عفونت هلیکوباکتر پیلوری
بیماری‌های دستگاه گوارش
سوء هاضمه
بیماران جوان مبتلا به سوء هاضمه بدون علائم هشداردهنده و بدون خطر سرطان معده توصیه می‌شود که از نظر عفونت هلیکوباکتر پیلوری با آزمایش غیرتهاجمی آزمایش شوند، در حالی که بیماران مسن باید به دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان معده، آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی (GI) انجام دهند. انجام آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی با توجه به شیوع سرطان معده بین کشورها متفاوت است. 
گاستریت
عفونت مداوم هلیکوباکتر پیلوری باعث گاستریت مزمن با شدت متفاوت می‌شود. هلیکوباکتر پیلوری به طور معمول باعث گاستریت غالب آنترال می‌شود. هنگامی که التهاب ادامه می‌یابد، تخریب سلول‌های جداری منجر به کاهش ترشح اسید می‌شود.
بیماری زخم معده
هلیکوباکتر پیلوری و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) از علل شایع زخم معده هستند. این دستورالعمل آزمایش عفونت هلیکوباکتر پیلوری را برای بیمارانی که سابقه بیماری زخم پپتیک فعال یا سابقه قبلی دارند (PUD) توصیه می‌کند. 
سرطان معده
هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند گاستریت مزمن را از طریق آبشار پیش سرطانی Correa به گاستریت آتروفیک، متاپلازی روده، دیسپلازی و در نهایت آدنوکارسینوم تبدیل کند. علاوه بر این، هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند تغییرات متیلاسیون DNA را القا کند و باعث انحرافات اپی ژنتیکی در سلول‌های اپیتلیال معده شود. هیپرمتیلاسیون محرک E-cadherin، یک ژن سرکوبگر تومور، با ایجاد سرطان معده مرتبط است. مردان، گروه‌های اقلیت نژادی و قومی غیرسفید پوست، و سیگاری‌ها با خطر بالاتر سرطان معده در بیماران مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری مرتبط بودند. 
لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط
عفونت هلیکوباکتر پیلوری با بیش از 90 درصد لنفوم‌های بافت لنفوئیدی مرتبط با مخاط (MALT) مرتبط است. از بیماران (80%) با لنفوم MALT معده با درجه پایین که ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری را دریافت می‌کنند، می‌توانند به بهبودی کامل با نرخ عود سالانه 5% دست یابند. زیرا این امر می‌تواند در 29.3 درصد بیماران باعث بهبودی کامل شود.

بیماری‌های خارج معده
نارسایی کمبود آهن
عفونت هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند با مکانیسم‌های مختلفی از جمله از دست دادن خون مخفی مزمن گوارشی، اختلال در جذب آهن به دلیل کاهش اسیدیته داخل معده و غلظت اسید اسکوربیک، و افزایش جذب آهن برای رشد باکتری‌ها، باعث تخلیه ذخایر آهن شود. مطالعه قبلی گزارش داد که شیوع گاستریت مزمن مرتبط با هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به کم خونی فقر آهن غیر قابل توضیح (IDA) در مقایسه با 43 درصد از گروه کنترل بدون IDA (01/0 > P) 60 درصد بود. 
تست‌های تشخیصی عفونت هلیکوباکتر پیلوری
دستورالعمل‌های بالینی آزمایش‌های تشخیصی برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری را در بیماران مبتلا به شرایط زیر توصیه می‌کنند: (1) سابقه فعال یا قبلی زخم معده، (2) سوء هاضمه مزمن، (3) مصرف مزمن NSAID یا آسپرین، (4) ضایعات پیش سرطانی معده، (5) سرطان معده، (6) لنفوم MALT، (7) سابقه خانوادگی سرطان معده در بستگان درجه اول، (8) سابقه خانوادگی زخم معده، (9) داشتن یکی از اعضای خانواده با عفونت فعال هلیکوباکتر پیلوری، (10) IDA غیر قابل توضیح، (11) ITP و (12) کمبود ویتامین B12.

تست‌های تهاجمی
بافت شناسی
معاینه بافت شناسی به عنوان استاندارد طلایی در تشخیص هلیکوباکتر پیلوری با حساسیت و ویژگی بالا به ترتیب 95% و 99% در نظر گرفته می‌شود.
تست اوره آز سریع
نمونه‌های بیوپسی معده در محیطی حاوی اوره و نشانگر pH قرار می‌گیرند. اوره آز از هلیکوباکتر پیلوری اوره را به آمونیاک تبدیل می‌کند که باعث افزایش pH و در نتیجه تغییر رنگ نشانگر pH می‌شود. 
کشت
کشت نسبت به تست سریع اوره آز یا بافت شناسی حساسیت کمتری دارد (95-85%)، اما ویژگی آن تقریباً 100% است.
واکنش زنجیره‌ای پلیمراز
هلیکوباکتر پیلوری را می‌توان با واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) در انواع مختلفی از نمونه‌ها مانند شیره معده، بیوپسی معده، مدفوع و بزاق تشخیص داد. PCR دارای حساسیت بالای 100% و 98% برای نمونه برداری معده و نمونه مدفوع بود، در حالی که ویژگی برای هر دو نمونه 98% بود. 

تست‌های غیر تهاجمی
تست تنفس اوره
اوره نشاندار شده با 13C به صورت خوراکی تجویز می‌شود و توسط اوره آز هلیکوباکتر پیلوری تولید آمونیاک و نشاندار CO2 هیدرولیز می‌شود که متعاقباً بازدم شده و به عنوان نمونه تنفسی جمع آوری می‌شود. تا کنون، تست تنفس اوره (UBT) با حساسیت بالا (96%) و ویژگی (93%)، محبوب ترین و دقیق ترین تست غیرتهاجمی برای تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری بوده است.
آزمایش آنتی ژن مدفوع
دو نوع آزمایش آنتی ژن مدفوع وجود دارد که آنتی ژن‌های هلیکوباکتر پیلوری را با استفاده از آنتی بادی‌های مونوکلونال یا پلی کلونال شناسایی می‌کند. تست آنتی ژن مدفوع مونوکلونال حساسیت ترکیبی بالاتری داشت (94% در مقابل 83%) نسبت به تست آنتی ژن مدفوع پلی کلونال اما ویژگی قابل مقایسه (97% در مقابل 96%) بود. 
آزمایش آنتی بادی در سرم، ادرار و بزاق
تست‌های سرولوژیک ارزان و غیر تهاجمی هستند. سنجش سرولوژیک آنتی H را تشخیص می‌دهد. پیلوری IgG در سرم، که به طور کلی 3 هفته پس از عفونت هلیکوباکتر پیلوری مثبت می‌شود و تا 6 تا 12 ماه پس از ریشه کنی باقی می‌ماند. آزمایش‌های آنتی بادی ادرار و بزاق کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. 
تایید درمان
برای جلوگیری از عوارض بیشتر عفونت هلیکوباکتر پیلوری و جلوگیری از انتقال آن به سایر اعضای خانواده، تایید ریشه کنی موفقیت آمیز باید انجام شود. تست‌های پس از درمان عبارتند از UBT، آزمایش آنتی ژن مدفوع، یا تست مبتنی بر بیوپسی. UBT به عنوان بهترین گزینه برای تایید درمان توصیه می‌شود. زمان مناسب برای آزمایش باید حداقل 4 هفته پس از اتمام درمان باشد.

الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی
الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی با کشت هلیکوباکتر پیلوری و تست حساسیت ضد میکروبی (AST) تعیین می‌شود. این آزمایش به روش مناسب بیوپسی معده، حمل و نقل نمونه کارآمد، و تخصص میکروبیولوژیک نیاز دارد. توالی‌یابی نسل بعدی (NGS) یک آزمایش مبتنی بر مولکولی جدید است که مقاومت آنتی‌بیوتیکی را با شناسایی جهش‌ها یا واریانس‌های DNA هلیکوباکتر پیلوری تعیین می‌کند. اکثر مناطق WHO دارای شیوع بالای مقاومت اولیه و ثانویه به مترونیدازول بودند.
عفونت هلیکوباکتر پیلوری یک عامل خطر اصلی برای سرطان معده است. آزمایش‌های تشخیصی و درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری توصیه می‌شود. برای دستیابی به سرکوب اسید کافی باید از PPI قوی با دوز بالا یا فونوپرازان استفاده شود. درمان همزمان چهارده روزه یا BQT 14 روزه به عنوان رژیم ریشه کنی خط اول در ناحیه با مقاومت بالای کلاریترومایسین توصیه می‌شود، در حالی که درمان سه گانه 14 روزه یا BQT 14 روزه در ناحیه مقاومت کم کلاریترومایسین توصیه می‌شود. AST باید در بیماران با شکست‌های متعدد درمانی انجام شود تا بهترین درمان را ارائه دهد و موفقیت ریشه کنی را افزایش دهد.
پایان مطلب/.