به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، یک مطالعه که به صورت آنلاین در مجله Occupational & Environmental Medicine منتشر شده است، نشان می‌دهد که آرایشگران و حسابداران از جمله مشاغل خاصی هستند که ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط باشند. افرادی که در صنایع فروش مواد، خرده‌فروشی، پوشاک و ساخت‌وساز کار می‌کنند نیز ممکن است آسیب‌پذیر باشند، در حالی که این یافته‌ها نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض تجمعی بالا با عوامل خاصی از جمله پودر تالک، آمونیاک، گازهای پیشران، بنزین و سفیدکننده‌ها ممکن است نقش مهمی داشته باشد.

سرطان تخمدان چیست؟

سرطان تخمدان وضعیتی است که در آن برخی از سلول‌های تخمدان به طور غیرقابل کنترلی رشد می‌کنند و بافت‌های سالم اطراف را تخریب می‌کنند. تخمدان‌ها یک جفت غده کوچک هستند که در هر طرف رحم قرار دارند. آنها هر ماه یک تخمک (تخم) تولید می‌کنند و هورمون‌های استروژن و پروژسترون را می‌سازند. سرطان تخمدان با جراحی و شیمی درمانی درمان می‌شود. سرطان تخمدان گروهی از شرایط را در بر می‌گیرد که منشاء آن در تخمدان‌ها یا لوله‌های فالوپ یا صفاق (پوشش بافتی که اندام‌های شکم را می‌پوشاند) دارد. هنگامی که سلول‌های بدخیم یا سرطانی در این اندام ها تشکیل می‌شود، به عنوان سرطان تخمدان تعریف می‌شود. هر فردی که با تخمدان به دنیا می آید ممکن است به سرطان تخمدان مبتلا شود، اما معمولاً بعد از 50 سالگی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از آنجایی که علائم سرطان تخمدان همیشه آشکار نیست، این بیماری در اغلب موارد در مراحل دیررس تشخیص داده می‌شود.

عوامل دخیل در افزایش و کاهش خطر ابتلا به سرطان تخمدان

تاکنون هیچ دلیل ثابت و شناخته شده ای برای اکثر موارد سرطان تخمدان وجود ندارد. یک فرضیه این است که آسیب بافتی و ترمیم بعدی تخمدان که در طی هر تخمک گذاری رخ می‌دهد، ممکن است خطر ابتلا به سرطان را به دلیل خطاهای تکثیر ژن در طول فرآیند ترمیم بافت افزایش دهد . فرضیه دیگر این است که سرطان تخمدان ممکن است با نوسان سطوح هورمون‌های درون زا یا سطوح درون زا بالاتر هورمون‌های جنسی خاص در برخی افراد سبب بیماری شود . بنابراین خطر ابتلا به سرطان تخمدان اپیتلیال در زنان ممکن است تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل قرار گیرد. اعتقاد بر این است که تقریباً 10 تا 20 درصد از سرطان‌های تخمدان توسط عوامل ارثی آغاز می‌شوند. سهم نسبی سایر عوامل خطر به خوبی شناخته نشده است و 80 تا 90 درصد موارد باقی‌مانده به دلایل ناشناخته (یعنی ایدیوپاتیک) نسبت داده می‌شوند .عوامل مرتبط با افزایش خطر سرطان تخمدان عبارتند از افزایش سن. طولانی تر شدن قاعدگی (یعنی شروع قاعدگی قبل از 12 سالگی یا یائسگی بعد از 52 سالگی). چاقی؛ هورمون درمانی پس از یائسگی؛ سابقه خانوادگی سرطان تخمدان، کولورکتال یا پستان؛ و سابقه شخصی سرطان پستان  عوامل مرتبط با کاهش خطر ابتلا به سرطان تخمدان عبارتند از: سابقه باروری (خطر با هر بارداری کامل در زنان زیر 35 سال کاهش می‌یابد)، استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی، و جراحی‌های زنان مانند بستن لوله‌ها یا هیسترکتومی .

مطالعات انجام شده در خصوص عوامل خطر ابتلا به سرطان تخمدان

عوامل خطر ثابت شده برای سرطان تخمدان، از جمله سابقه خانوادگی سرطان تخمدان، جهش‌های ژنتیکی، عدم شیردهی و استفاده کوتاه مدت از داروهای ضد بارداری خوراکی، به راحتی قابل تغییر نیستند. مطالعات روی مهاجران نشان داده است که میزان بروز سرطان تخمدان و میزان مرگ و میر در مهاجران وارد شده در کشور میزبان را تغییر می‌دهد، این خود نشان می‌دهد که عوامل محیطی ممکن است در سرطان زایی تخمدان نقش داشته باشند. محیط شغلی ممکن است منبع مواجهه باشد. از طرفی نقش زنان در جامعه در طول قرن گذشته به شدت تغییر کرده است، که نمونه آن افزایش نرخ مشارکت زنان در نیروی کار است، که ممکن است منجر به قرار گرفتن بیشتر در معرض عوامل سرطان‌زای بالقوه در محیط کار شود. به طور کلی، مطالعات نسبتا کمی خطرات شغلی کارگران زن را در مقایسه با کارگران مرد ارزیابی کرده اند. تحقیقات گذشته در مورد محیط شغلی و خطر سرطان تخمدان، مشاغل، صنایع و مواجهه‌های شغلی خاص را مورد بررسی قرار داده است. اما بیشتر این تحقیقاتی اطلاعاتی در مورد عوامل مخدوش‌کننده این مهم نداشتند. در تمام این تحقیقات، مشاغلی که در آنها خطر ابتلا به سرطان تخمدان گزارش شده است شامل معلمان، پرستاران، آرایشگران، کارگران و افراد مشغول در صنعت چاپ، یقه سفیدها و مشاغل حرفه‌ای است.

مطالعه موردی دو عامل دخیل در ایجاد سرطان تخمدان

در این مطالعه چند عامل خطر قابل اصلاح برای سرطان تخمدان شناسایی شده است. به گفته محققان، عوامل محیطی، از جمله عوامل مرتبط با محل کار، ممکن است این خطر را افزایش دهند، اما مطالعات نسبتا کمی خطرات شغلی زنان را ارزیابی کرده است. و آنهایی که چنین کرده‌اند، اغلب نتوانسته‌اند عوامل بالقوه تأثیرگذار، سابقه شغلی قبلی را توضیح دهند یا شرکت‌کنندگان نسبتاً کمی را شامل شده‌اند، بنابراین همین کم کاری‌ها یافته‌ها را محدود می‌کند. برای جلوگیری از این مسائل، محققان از تاریخچه اشتغال مادام‌العمر از یک مطالعه مورد-شاهدی مبتنی بر جمعیت استفاده کردند تا یک تحلیل اکتشافی با نگاهی به دو بعد محیط کار انجام دهند: اشتغال در یک نقش یا صنعت خاص و مواجهه‌های شغلی خاص.

شیوه مطالعاتی

شرایط بیماران برای ورود به طرح بدین صورت بود که: افراد شرکت کننده در مطالعه پیشگیری از سرطان تخمدان همگی 18 تا 79 ساله بودند و پس از تشخیص سرطان تخمدان اپیتلیال بین سال های 2010 تا 2016 از هفت بیمارستان مونترال استخدام شده بودند. در مجموع، 491 نفر از این زنان که معیارهای ورود به مطالعه حاضر را داشتند، از نظر سن و منطقه فهرست انتخاباتی با 897 زن که سرطان تخمدان نداشتند همسان شدند. اطلاعات از همه شرکت کنندگان در زمینه سوابق جمعیت شناختی، سابقه پزشکی، داروهای تجویز شده، سابقه باروری، وزن و قد، عوامل سبک زندگی و سابقه اشتغال مادام العمر جمع آوری شد. تعداد بیشتری از زنان مبتلا به سرطان تخمدان نسبت به زنان در گروه مقایسه، پیشرفت تحصیلی پایین‌تری داشتند، از روش‌های ضد بارداری خوراکی کوتاه‌تر استفاده می‌کردند و یا بچه کمتری داشتند. اینها همه عوامل خطر بالقوه برای بیماری هستند. برای هر شغل حداقل 6 ماه، شرکت کنندگان عنوان شغل را گزارش کردند: تاریخ شروع و پایان. ساعات کار، از جمله نوبت کاری؛ و وظایف اصلی انجام شده شرح داده شد. ماتریس قرار گرفتن در معرض شغل کانادایی (CANJEM) برای محاسبه قرار گرفتن شرکت کنندگان در معرض عوامل خاص در محل کار استفاده شد و سپس رابطه بین قرار گرفتن در معرض هر یک از 29 عامل رایج و خطر سرطان تخمدان مورد ارزیابی قرار گرفت.

معرفی عوامل بالقوه تأثیرگذار برای افزایش خطر ابتلا به بیماری

پس از محاسبه عوامل بالقوه تأثیرگذار، محاسبات نشان داد که چندین نقش شغلی ممکن است با افزایش خطر ابتلا به بیماری مرتبط باشد. به طور خاص، کار به مدت 10 سال یا بیشتر به عنوان آرایشگر و در نقش‌های مرتبط با فروش و کارکردن با مواد شیمیایی با خطر ابتلای سه برابری همراه بود، در حالی که اشتغال به مدت 10 سال یا بیشتر در حسابداری با دو برابر شدن ریسک و کار در ساخت و ساز با سه برابر شدن ریسک همراه بود.  به طور مشابه، کار طولانی مدت در صنعت پوشاک، از جمله گلدوزی، با 85٪ افزایش خطر ابتلا به این بیماری همراه بود در حالی که کار در فروش یا خرده فروشی به ترتیب با خطرات 45٪ و 59٪ همراه بود. علاوه براین در معرض قرار گرفتن 18 عامل مختلف. مانند پودر تالک بود. آمونیاک؛ آب اکسیژنه؛ گرد و غبار مو؛ الیاف مصنوعی؛ الیاف پلی استر؛ رنگ ‌ا و رنگدانه‌های آلی؛ سلولز؛ فرمالدئید؛ گازهای پیشران؛ مواد شیمیایی طبیعی در بنزین و سفید کننده‌ها نیز خطر ابتلا 40 درصدص را به همراه دارد. در واقع می‌توان گفت که آرایشگران و کارگران مرتبط با کار این مواد، مشاغلی بودند که بیشتر در معرض 13 عامل از جمله آمونیاک، پراکسید هیدروژن، رنگ‌ها و رنگدانه‌های ارگانیک و سفیدکننده‌ها و دومین شغل متداول در معرض پودر تالک بودند. به گفته محققان، با این حال، مشخص نیست که آیا این ارتباطات توسط یک عامل واحد، ترکیبی، یا سایر عوامل محل کار هدایت شده است یا خیر و با توجه به تعداد تحلیل‌های انجام‌شده، برخی از ارتباط‌های آماری معنی‌دار مشاهده‌شده احتمالاً به دلیل شانس بوده است. آنها تاکید می‌کنند که مطالعات بیشتری برای تکرار یافته ها مورد نیاز خواهد بود.

نتایج کسب شده از مطالعه

اما با این وجود آنها نتیجه گرفتند که نتایج آنها "نشان می‌دهد که اشتغال در مشاغل خاص و قرار گرفتن در معرض شغلی خاص ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط باشد. دکتر ملیسا فریسن و لورا بین فریمن از موسسه ملی سرطان ایالات متحده در یک تفسیر مرتبط می‌نویسند." مطالعه حاضر "به ما یادآوری می‌کند که در حالی که فقدان نمایندگی زنان در مطالعات سرطان شغلی - و در واقع، حتی استراتژی‌های بالقوه برای پرداختن به این موضوع - مدت هاست به رسمیت شناخته شده است، ولی هنوز نیاز به بهبود در مطالعه خطرات شغلی زنان وجود دارد.  در آخر آنها اینطور نتیجه گرفتندکه: «با حذف زنان، فرصت شناسایی عوامل خطر سرطان‌های خاص زنان، ارزیابی اینکه آیا تفاوت‌های جنسی در خطر رخ می‌دهد یا خیر، و مطالعه قرار گرفتن در معرض در مشاغلی که عمدتاً توسط زنان رخ می‌دهد را از دست می‌دهیم».

پایان مطلب/.