به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، صرفا بوی غذاهای دریایی می‌تواند کسانی را که به آن آلرژی دارند به شدت بیمار کند – و بنابراین احتمال بیشتری دارد که از آن اجتناب کنند. همان رفتار اجتنابی را افرادی که پس از خوردن یک وعده غذایی خاص دچار مسمومیت غذایی می‌شوند، نشان می‌دهند. در همین راستا دانشمندان مدت‌هاست می‌دانستند که سیستم ایمنی نقش کلیدی در واکنش‌های ما به آلرژن‌ها و عوامل بیماری‌زا در محیط بازی می‌کند، اما مشخص نبود که آیا نقشی در تحریک این نوع رفتارها نسبت به محرک‌های آلرژیک داشته است یا خیر. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط Yale که در 12 ژوئیه در مجله Nature منتشر شد، مشخص شد که سیستم ایمنی نقش مهمی در تغییر رفتارهای ما دارد. روسلان مدژیتوف، نویسنده مطالعه ، پروفسور ایمونوبیولوژی در دانشکده پزشکی ییل، محقق موسسه پزشکی هاوارد هیوز و کارشناس ارشد، گفت: «ما متوجه شدیم که تشخیص ایمنی رفتار را کنترل می‌کند، به ویژه رفتارهای دفاعی در برابر سمومی که ابتدا از طریق آنتی بادی‌ها و سپس به مغز ما منتقل می‌شود.

شناخت ایمونولوژی سلولی و زیست شناسی سیتوکین

در چند سال اخیر پیشرفت ما در درک ایمونولوژی به ویژه ایمونولوژی سلولی و زیست شناسی سیتوکین منجر به تغییرات عظیمی در عمل پزشکی شده است. در واقع، روشن شدن مسیرهای دخیل در تنظیم سلول‌های T منجر به دستکاری در مجموعه ای از عوامل درمانی به نام «مهارکننده های نقطه بازرسی» شده است که انقلابی در درمان سرطان ایجاد می‌کنند. به طور مشابه، توسعه درمان‌های بیولوژیکی که سیتوکین‌ها و سایر واسطه‌های پاسخ التهابی را هدف قرار می‌دهند، چشم‌انداز درمان اختلالات خودایمنی و التهابی را تغییر داده است. این پیشرفت‌ها زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار داده است و برخی از مهم ترین دستاوردهای پزشکی مدرن را نشان می‌دهد. جای تعجب نیست که انقلاب در ایمونولوژی با درک فزاینده ای از نقش سیستم ایمنی در سلامت و بیماری مغز راه خود را به علوم اعصاب پایه و بالینی باز کرده است. زیرا سیستم ایمنی به عنوان یک تنظیم کننده اصلی عملکرد عصبی را در طول چرخه زندگی توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است، به اندازه ای که می‌تواند موضوع خاص خود را در بررسی‌های مختلف شناختی و درمانی تضمین کند. از طرفی تاکنون به موضوع فعل و انفعالات مغز-ایمنی و ارتباط آنها با پاسخ‌های ایمنی ذاتی تهاجمی و رفتارهای اجتنابی و هشدار دهنده مرتبط، کمتر پرداخته شده است.

سیستم ایمنی رفتاری (BIS)

سیستم ایمنی رفتاری (BIS) مکانیسم‌های روان‌شناختی را توصیف می‌کند که نشانه‌های پاتوژن‌های عفونی را در محیط نزدیک شناسایی می‌کند، پاسخ‌های مرتبط با بیماری را تحریک می‌کند و اجتناب/فرار رفتاری را نیز تسهیل می‌کند. فعال‌سازی BIS باعث ایجاد آسیب‌پذیری در برابر بیماری می‌شود که این موضوع خود می‌تواند منجر به انطباق با هنجارهای اجتماعی شود. با این حال، پاسخ به نشانه‌های سطحی می‌تواند منجر به پاسخ‌های تنفر آمیز به افرادی شود که هیچ تهدیدی واقعی ندارند، و منجر به بیزاری از دیگران ناآشنا و احتمال تعصب نا به‌جا شود. بنابراین، رفتارهای خنثی کننده پاتوژن، پیامدهایی برای تعامل اجتماعی و همچنین رفتارهای بیماری و پاسخ به ارتباطات سلامت دارند. از طرفی گسترش روزافزون شبکه ارتباطی سیستم ایمنی محیطی و مغز می‌تواند به دلیل تعاملات هم افزایی بین مغز و سیستم ایمنی باشد. در واقع، درحال حاضر دیدگاه دیرینه مبنی بر اینکه به دلیل عدم وجود سلول‌های ایمنی در گردش خون در حال نفوذ به مغز، مغز را از سیستم ایمنی محیطی جدا می‌کند به سرعت در حال تغییر است.

شواهد جمع آوری شده

علاوه بر عملکرد متعارف محافظت در برابر عوامل بیماری زا، سیستم ایمنی همچنین می‌تواند رفتار را تغییر دهد. ولی دامنه و مکانیسم تغییرات رفتاری توسط سیستم ایمنی هنوز به خوبی شناخته نشده است. تیمی در آزمایشگاه مدژیتوف به سرپرستی استر فلورشیم که در آن زمان محقق فوق دکتری در دانشگاه ییل و اکنون استادیار دانشگاه ایالتی آریزونا بود و با همراهی ناتانیل باچتل، دانشجوی فارغ التحصیل دانشکده پزشکی، موش‌هایی را که به این بیماری حساس شده بودند مورد مطالعه قرار دادند. زیرا مشاهده شده بود که موش‌ها به تخم مرغ، پروتئین موجود در تخم مرغ، واکنش‌های آلرژیک دارند. همانطور که انتظار می‌رفت، این موش‌ها تمایل داشتند از آبی که با تخم مرغ بسته شده بود اجتناب کنند، در حالی که موش‌های کنترل منابع آبی حاوی تخم مرغ را ترجیح می‌دادند. آنها دریافتند که بیزاری از منابع آبی با تخم مرغ در موش‌های حساس ماه‌ها ادامه داشت.

یافته‌های مطالعه

در اینجا، با استفاده از مدل‌های موش آلرژی غذایی، نشان دادیم که حساسیت آلرژیک باعث رفتار اجتنابی خاص به آنتی‌ژن می‌شود. زیرا مصرف آلرژن نواحی مغزی را فعال می‌کند که در پاسخ به محرک‌های بد، از جمله هسته tractus solitarius، هسته parabrachial و آمیگدال مرکزی نقش دارند. اجتناب از آلرژن به آنتی بادی های IgE و ماست سل ها مرتیط است که قبل از ایجاد التهاب آلرژیک روده این اجتناب اتفاق می‌ا‌فتد. توانایی IgE و ماست سل‌های اختصاصی آلرژن برای ترویج اجتناب به سیستینیل لوکوترین و فاکتور رشد و تمایز 15 (GDF15) نیاز دارد. در نهایت، مقایسه سویه‌های موش C57BL/6 و BALB/c تأثیر قوی پس‌زمینه ژنتیکی را بر رفتار اجتناب نشان داد. بنابراین، این یافته‌ها به اصلاحات رفتاری خاص آنتی ژن اشاره می‌کنند که احتمالاً برای ارتقای انتخاب جایگاه برای جلوگیری از محیط‌های نامطلوب تکامل یافته‌اند.

دستکاری متغیرهای سیستم ایمنی

سپس تیم بررسی کردند که آیا می‌توانند رفتار موش‌های حساس را با دستکاری متغیرهای سیستم ایمنی تغییر دهند یا خیر. برای مثال، آنها دریافتند که اگر آنتی بادی های ایمونوگلوبولین E (IgE) که توسط سیستم ایمنی تولید می‌شود، مسدود شود، موش‌هایی که به تخم مرغ حساسیت دارند، بیزاری خود را نسبت به پروتئین موجود در آب از دست دادند.

ارتباط آنتی بادی‌های IgE با مناطقی از مغز

آنتی بادی‌های IgE باعث آزادسازی ماست سل‌ها می‌شوند، نوعی از گلبول‌های سفید خون که همراه با سایر پروتئین‌های سیستم ایمنی، نقش مهمی در برقراری ارتباط با مناطقی از مغز که رفتار بیزاری و اجتناب را کنترل می‌کنند، ایفا می‌کند. زیرا بدون IgE به عنوان آغازگر، انتقال اطلاعات قطع شد، به طوری که موش‌ها دیگر از آلرژن اجتناب نمی‌کردند.

سرکوب واکنش‌ها به بسیاری از آلرژن‌ها

مدژیتوف گفت که این یافته‌ها نشان می‌دهد که چگونه سیستم ایمنی برای کمک به حیوانات برای جلوگیری از طاقچه‌های خطرناک اکولوژیکی تکامل یافته است. او افزود که درک اینکه چگونه سیستم ایمنی خطرات بالقوه را به خاطر می‌سپارد، می‌تواند روزی به سرکوب واکنش‌های بیش از حد به بسیاری از آلرژن‌ها و سایر عوامل بیماری‌زا کمک کند.

پایان مطلب/.