به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، به گفته محققان، بینش جدید در مورد اختلالات ساعت بیولوژیکی که در آلزایمر مشاهده می‌شود، می‌تواند پتانسیل مهمی هم برای توسعه درمان‌ها و هم برای مدیریت علائم داشته باشد. این درک تازه از اختلالات ساعت بیولوژیکی در آلزایمر می‌تواند به ایجاد درمان‌ها و مدیریت علائم کمک کند. نور درمانی به طور بالقوه می‌تواند الگوهای خواب نامنظم ناشی از ریتم‌های شبانه روزی تغییر یافته را تنظیم کند. کاوش بیشتر در مورد اثرات این بیماری بر ساعت بیولوژیکی نیز ممکن است راهبردهای پیشگیرانه ارائه دهد. به عنوان مثال، مراقبان اغلب با الگوهای خواب نامنظم ناشی از ریتم شبانه روزی تغییر یافته بیماران آلزایمر، همانطور که چرخه طبیعی روزانه بدن شناخته شده است، دست و پنجه نرم می‌کنند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نور درمانی ممکن است ابزار موثری برای مدیریت آن باشد.

خواب و آلزایمر

 کیفیت پایین خواب در بزرگسالی یک عامل خطر برای آلزایمر است، زیرا مغز ما در حالت استراحت به طور طبیعی خود را از پروتئین‌های آمیلوئید بتا پاک می‌کند که تصور می‌شود در آلزایمر رگه‌های مضری ایجاد می‌کنند. تادئوس وایگل، محقق، دانشجوی فارغ التحصیل که با دکتر هیتر فریس، دکترای بخش غدد و متابولیسم دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا کار می‌کند گفت:" اختلالات شبانه روزی برای مدت طولانی در بیماری آلزایمر تشخیص داده شده است، اما ما هرگز درک خوبی از علت آن نداشتیم. این تحقیق به تغییرات حساسیت به نور به عنوان یک توضیح ممکن جدید و جالب برای برخی از این علائم شبانه روزی اشاره می‌کند". آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است که 50 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. ویژگی بارز آن از دست دادن تدریجی حافظه است، به حدی که بیماران می‌توانند عزیزان خود را فراموش کنند، اما می‌تواند بسیاری از علائم دیگر مانند بی‌قراری، پرخاشگری، قضاوت ضعیف و جستجوی بی پایان وجود داشته باشد. این علائم اغلب در عصر و شب بدتر می‌شود. فریس و همکارانش از مدل موشی آلزایمر استفاده کردند تا بهتر بفهمند چه اتفاقی برای ساعت بیولوژیکی در بیماری آلزایمر میافتد. آن‌ها اساساً با تغییر قرار گرفتن در معرض نور به موش ها جت لگ دادند، سپس بررسی کردند که چگونه بر رفتار آن‌ها تأثیر می‌گذارد. (پرواززدگی یا جت لگ یک وضعیت فیزیولوژیک است که از تغییرات ریتم شبانه‌ روزی بدن اتفاق می‌افتد و ناشی از مسافرت‌های طولانی (از شرق به غرب یا برعکس) است که در آن تنظیم خواب فرد به علت اختلاف ساعت مبدأ با مقصد پرواز به هم می‌ریزد) واکنش موش‌های آلزایمر بسیار متفاوت از موش‌های معمولی بود.

حساسیت به نور

دانشمندان دریافتند موش‌های آلزایمر نسبت به موش‌های کنترل، با تغییر زمان شش ساعته سریع‌تر سازگار شدند. دانشمندان گمان می‌کنند که این نتیجه افزایش حساسیت به تغییرات نور است. در حالی که ساعت‌های بیولوژیکی ما معمولاً نشانه‌هایی را از نور دریافت می‌کنند، این تنظیم به تدریج اتفاق می‌افتد، بنابراین، زمانی که ما مسافت‌های زیادی را طی می‌کنیم، جت لگ رخ می‌دهد. بدن ما برای سازگاری نیاز به زمان دارد. اما برای موش‌های آلزایمر، این تغییر به طور غیرعادی سریع اتفاق افتاد. پژوهشگران در ابتدا فکر می‌کردند که این ممکن است به دلیل التهاب در مغز (التهاب عصبی) باشد.  بنابراین آن‌ها به سلول‌های ایمنی به نام میکروگلیا نگاه کردند که به اهداف امیدوارکننده‌ای در تلاش‌های ما برای توسعه درمان‌های بهتر آلزایمر تبدیل شده‌اند. اما دانشمندان در نهایت این فرضیه را رد کردند و مشخص کردند که میکروگلیا تفاوتی در سرعت سازگاری موش‌ها ایجاد نمی‌کند. (این بدان معنا نیست که هدف قرار دادن میکروگلیا به دلایل دیگر مفید نخواهد بود.) شایان ذکر است، دانشمندان همچنین یک عامل بالقوه دیگر را رد کردند، تاو جهش یافته، یک پروتئین غیرعادی که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر پیچیدگی ایجاد می‌کند. وجود این گره‌ها نیز تفاوتی در نحوه سازگاری موش‌ها ایجاد نکرد.

در آخر

نتایج پژوهشگران در نهایت نشان می‌دهد که شبکیه چشم نقش مهمی در افزایش حساسیت به نور در آلزایمر دارد و این به محققان مسیر امیدوارکننده‌ای را برای دستیابی به روش‌های جدید برای درمان، مدیریت و پیشگیری از این بیماری می‌دهد. فریس گفت: "این داده‌ها نشان می‌دهد که کنترل نوع نور و زمان‌بندی نور می‌تواند کلیدی برای کاهش اختلالات شبانه‌ روزی در بیماری آلزایمر باشد. ما امیدواریم که این تحقیقات به ما کمک کند تا درمان‌های سبکی را توسعه دهیم که مردم بتوانند از آن‌ها برای کاهش پیشرفت بیماری آلزایمر استفاده کنند."

پایان مطلب./