یادداشت
حامل داروی جدید و سرطان سلول سنگفرشی دهان
محققان کارایی یک حامل جدید دارورسانی درون توموری را در درمان کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی بررسی میکنند.
امتیاز:
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سرطان دهان که به عنوان اورال کنسر هم شناخته میشود، معمولاً به صورت یک توده یا زخم در دهان ظاهر میشود و از بین نمیرود. این سرطان ممکن است در بخشهای مختلف دهان ایجاد شود. سرطان دهان جز ششمین سرطان شایع جهان است و افراد بالای 40 سال بیشتر در معرض ابتلا به این نوع سرطان هستند. کارسینوم (سلول سنگفرشی) شایعترین نوع سرطان دهان است و 90 درصد سرطانهای دهان از این نوع هستند. سلولهای سنگفرشی در اکثر از نقاط بدن به ویژه روی پوست و داخل دهان تشکیل میشوند. آدنوکارسینوم در داخل غدد بزاقی ایجاد میشود. سارکوم به دلیل رشد سلولها از داخل استخوان، غضروف یا ماهیچه بروز میکند. به تازگی در مطالعه اخیری که در ساینتیفیک ریپورت منتشر شده، گروهی از محققان کارایی یک حامل جدید دارورسانی درون توموری را در درمان کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (OSCC)، برای افزایش درمان هدفمند و به حداقل رساندن عوارض جانبی سیستمیک مورد بررسی قرار دادند.
پیش زمینه
پیشرفتهای پزشکی جنگ طولانیمدتی را علیه سرطان به راه انداخته است، اما تأثیر مخرب آن بر زندگیها همچنان ادامه دارد. شیمیدرمانیهای تهاجمی، اگرچه در حال بهبود هستند، اما همچنان عوارض جانبی شدیدی را بر بیماران وارد میکنند. تحویل هدفمند دارو برای به حداکثر رساندن اثربخشی درمان و به حداقل رساندن اثرات نامطلوب ضروری است، و نانوتکنولوژی راهحلهای امیدوارکنندهای را برای هدفگیری تومور از طریق نانوذرات (NPs) مملو از دارو ارائه میکند و سمیت سیستمیک را کاهش میدهد. NPها توزیع، ثبات و کارایی دارو را بهبود میبخشند، به ویژه بافتهای تومور را هدف قرار میدهند. تحویل دارو به داخل ضایعه، قرار گرفتن در معرض محل ضایعه را محدود میکند و اثرات سیستمیک را کاهش میدهد. نانوذرات پلیمری مورد تایید سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) مانند نمونههای پوشش داده شده با پلی اتیلن گلیکول (PEG)، پایداری و رهایش پایدار دارو را نشان میدهند. نانوذرات پلیاتیلن گلیکول-پلیلاکتید (PEG-PLA) هدفدار تومور با درمانهای خاص، اثربخشی بهبود یافته و اندازههای کوچکتر تومور را در مدل موشی OSCC نشان دادند.
درباره مطالعه
در مطالعه حاضر، از 48 موش سفید برای بررسی تغییرات سطح پشتی زبان پس از درمان استفاده شد. موشها روزانه معاینه و هر هفته تحت بیهوشی وزن شدند. این مطالعه از دستورالعملهای تحقیقات حیوانی گزارش آزمایشات In Vivo (ARRIVE) پیروی کرد و تأییدیه اخلاقی را از دانشگاه منصورا دریافت کرد. موشها با استفاده از یک ماده سرطانزای محلول در آب، (4-نیتروکینولین 1-اکسید (4-NQO) ) با OSCC القا شدند. زبان با محلول 4-NQO روزانه به مدت نه ماه مسواک زده شد. بیوپسی در مراحل مختلف برای ارزیابی هیستوپاتولوژیک گرفته شد. همه موشها با درجات مختلف دیسپلازی و کارسینوم دچار OSCC شدند. سپس یک حامل دارو با استفاده از پیش پلیمر PLA پایان یافته با آسیل هالید (PLA-diCOCl) و PEG تهیه شد. علاوه بر این، کوپلیمر (کوپلیمر یا بسپار ناهمگن پلیمری مشتق شده از بیش از یک نوع مونومر است.) با استفاده از طیفسنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) مشخص شد. (طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (Fourier-transform infrared spectroscopy) یا بهطور مختصر FTIR روشی است برای به دست آوردن طیف فروسرخ جذبی یک ماده بر حسب طول موج یا بهطور دقیق تر عدد موج.) نانو میسلهای بدون دارو از کوپلیمر تولید و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفتند. نانوذرات حاوی دارو با استفاده از روش تبخیر حلال آب در روغن در آب (W/O/W) ساخته شدند. مشخصات رهاسازی دارو با تکان دادن نانوذرات با آب دیونیزه و اندازه گیری مقدار داروی آزاد شده با استفاده از طیف سنج مرئی فرابنفش تعیین شد. پس از 36 هفته، همه بیوپسیها درجات مختلفی از دیسپلازی و کارسینوم را نشان دادند. درمانها از طریق تزریق نانومیسلهای بارگذاری شده انجام شد. نیمی از موشها تزریق داخل وریدی سیس پلاتین، ستوکسیماب و میسلهای 5-فلوئورواوراسیل (5-FU) را دریافت کردند، در حالی که نیمیدیگر تزریق داخل ضایعه دریافت کردند. بیوپسیهای بعد از درمان گرفته شد و با نمونههای قبل از درمان مقایسه شد. گروه کنترل ترکیبی از بافت طبیعی، کارسینوم درجا، دیسپلازی و نکروز را نشان دادند. گروه آزمایش 50 درصد بافت طبیعی و 50 درصد نکروز را نشان داد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار کامپیوتری انجام شد و برای مقایسه از آزمونهای Chi-Square و Fischer exact استفاده شد.
نتایج مطالعه
مطالعه حاضر تجزیه و تحلیل عمیق FTIR از پیش پلیمر PLA را نشان داد، که باندهای موج خاصی مربوط به ارتعاشات مولکولی مختلف را نشان داد. ارتعاش کششی O-H در گروههای انتهایی -COOH در 3499 cm−1 تشخیص داده شد، در حالی که ارتعاش کششی C-H گروه های CH- و -CH3 در 2455 cm−1 و 2957 مشاهده شد. یک قله تیز در 1713 cm−1 به ارتعاش کششی گروه کربونیل استر نسبت داده شد. علاوه بر این، طیف FTIR کوپلیمر سهبلوک پلیاتیلن گلیکول-پلیلاکتید-پلیاتیلن گلیکول (PEG-PLA-PEG) تمام نوارهای جذب کننده پیشپلیمر PEG و PLA را نشان میدهد که نشاندهنده حضور هر دو جزء در کوپلیمر است. تجزیه و تحلیل FTIR پیش پلیمر PEG نواری را در 3448 cm−1، مشخصه ارتعاش کششی O-H در گروههای انتهایی -COOH، و نوارهایی در 2855 cm−1 به دلیل ارتعاش کششی C-H از -CH3 در گروههای CH- نشان داد. یک قله تیز در 1112 cm−1 به ارتعاش کششی گروه -C-O-C- اختصاص داده شد. نتایج تصویربرداری SEM میسلهای کوپلیمر سه بلوک ساختار کروی منظم با سطوح صاف، متفاوت در اندازه و ساختهشده از خوشههای کوپلیمری کوچک را نشان داد. اندازه متوسط ذرات بین 60 تا 201 نانومتر بود. پروفایل های آزادسازی دارو کتوکسیماب، 5-FU و سیس پلاتین فازهای آزادسازی متفاوتی را نشان دادند. ارزیابی هیستوپاتولوژیک بیوپسی های پانچ هماتوکسیلین و ائوزین نشان دهنده ایجاد دیسپلازی اپیتلیال و کارسینوم درجا در طول زمان بود. تجویز سیستمیک NPs درجه دیسپلازی و بدخیمی را کاهش داد، در حالی که کاربرد درون توموری NPs با حذف عناصر مهاجم و بازگرداندن اپیتلیوم به شرایط طبیعی، نتایج قابل توجهی بهتری را به همراه داشت.
نگاه عمیقتر
نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که حاملهای مبتنی بر فناوری نانو در قالب نانو میسلهای پلیمری راهحلهای امیدوارکنندهای را برای چالشهایی که در حال حاضر در درمان سرطان با آن مواجه است، ارائه میدهند. این حاملهای کوچک میتوانند عوامل شیمیدرمانی را مستقیماً به سلولهای سرطانی برسانند و آسیبهای غیرانتخابی ناشی از درمآنهای مرسوم را به حداقل برسانند. استفاده از پلیمرهای مبتنی بر تجزیهپذیر PLA، به ویژه هنگامیکه با پلیمرهای آبدوست و بیاثر مانند PEG کوپلیمریزه میشوند، دارورسانی هدفمند را افزایش میدهند. کوپلیمر سه بلوکی PEG-PLA-PEG خواص مطلوبی برای تحویل دارو از جمله زیست سازگاری و رهایش کنترل شده نشان میدهد. این نانو میسلها نفوذ موثر سلولهای سرطانی را نشان میدهند و نیاز به دوزهای بالای داروی سیستمیک را کاهش میدهند و سمیت بافت غیرسرطانی را کاهش میدهند. مطالعات حیوانی اثرات ضد سرطانی قابل توجهی را با کاهش عوارض جانبی در مقایسه با روشهای مرسوم دارورسانی نشان دادهاند.
پایان مطلب./