به گزارش بنیان به نقل از EurekAlert زایمان طبیعی موجب ایجاد صدماتی به مادر مانند بی اختیاری ادرار وابسته به استرس (SUI) می گردد. بی اختیاری ادرار در 4 تا 35 درصد مادرانی که زایمان طبیعی دارند، مشاهده می گردد.  درمان های امروزی مانند جراحی و فیزیوتراپی خیلی مؤثر نمی باشد. به منظور یافتن روش درمان مناسب تر دانشمندان به رت های آزمایشگاهی که دچار صدمات زایمان شده بودند سلول های بنیادی مزانشیمی تزریق کردند و قرار گیری این سلول ها و توانایی ترمیم نواحی آسیب دیده را در آنها بررسی کردند. سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های بنیادی چند توانی می باشند که در بافت پیوندی یافت می شوند و توانایی تمایز به انواع مختلف سلولی مانند استخوان، غضروف و سلول های چربی را دارند.

به گفته دکتر Damaser درمان توسط سلول های بنیادی امروزه به عنوان یک روش درمانی امید بخش در بیماری بی اختیاری ادرار محسوب می شود. این روش درمانی بسیار عملی تر و با تهاجم کمتری نسبت به روش های امروزی می باشد. این مطالعه نتایج تحقیقات قبلی را که بر روی جایگیری سلول های بنیادی مزانشیمی در طحال انجام شده بود، گسترش می دهد. سلول های پیوند زده شده زمانی که فاکتورهای تغذیه ای را آزاد می کنند، می توانند اثرات بهتری را نشان دهند. این فاکتورها عوامل القای تمایز و بقای سلول ها هستند که می توانند وارد عضله صاف واژن و مجرای خروجی ادرار شوند.

در این مطالعه در رت هایی که سلول های بنیادی مزانشیمی را دریافت کرده بودند، این سلول ها وارد مجرای خروجی ادرار و واژن شده و بهبود صدمات را تسهیل می کنند. دانشمندان از انواع دیگری از سلول های بنیادی با منشأ متفاوت جهت درمان بی اختیاری ادرار استفاده کردند. پیوند اتولوگ سلول های بنیادی مشتق از عضله، پتانسیل درمانی این بیماری را در مدل های موشی و بالینی نشان داد. سلول های بنیادی مزانشیمی از لحاظ سیستم ایمنی دارای امتیاز هستند و موجب رد پیوند نمی شوند. استفاده از سلول های بنیادی بالغ انسانی و بسط نتایج بدست آمده در مدل های موشی نیاز به مطالعات آتی دارد.

این مطالعه شواهدی را فراهم کرد که سلولهای بنیادی مزانشیمی عوارض جانبی زایمان و پیری را با ترشح فاکتورهایی که بر مجاری خروجی ادرار و واژن تأثیر می گذارد، جهت درمان بی اختیاری ادراری تحت تأثیر قرار می دهد. جهت تأیید این نتایج در انسان مطالعات بیشتری نیاز است.

پایان مطلب/