به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، اخیراً، در تحقیقات زیادی دیده شده که ترکیب ایمونوتراپی و شیمی‌درمانی (شیمی‌ایمونوتراپی) می‌تواند پاسخ درمانی امیدوارکننده‌ای را در بیماران مبتلا به سرطان عودکنند، نشان دهد. در همین راستا دانشمندان موسسه تحقیقات سرطان کودکان سنت آنا و دانشگاه ابرهارد کارلز توبینگن نشان داده اند که ایمونوتراپی پس از پیوند سلول‌های بنیادی به طور موثر با تومورهای عصبی خاص در کودکان مبارزه می‌کند. بسیار مهم است که سلول‌های بنیادی والدین سیستم ایمنی جدیدی را برای کودکان فراهم کند تا به ایمنی روش‌های درمانی پاسخ بسیار بهتری دهد. نتایج این کارآزمایی بالینی اولیه در مجله Clinical Oncology منتشر شد.

بیماری نوروبلاستوما

نوروبلاستوما، سرطان سیستم عصبی سمپاتیک که از سلول‌های تاج عصبی منشأ می‌گیرد، شایع‌ترین بدخیمی جامد خارج جمجمه‌ای است که در کودکان رخ می‌دهد و تقریباً 10 درصد از مرگ و میرهای ناشی از سرطان کودکان را تشکیل می‌دهد. مانند بسیاری از بدخیمی های دوران کودکی، نوروبلاستوما یک بیماری اختلال رشد است، به این معنی که بدخیمی ناشی از بیان نابجا در تنظیم پروتئین‌های تکوینی است. مدارهای تنظیمی اصلی محرک نوروبلاستوما از پروتئین‌های طبیعی انسانی تشکیل شده است که در طول رشد جنینی بیان می‌شوند اما تا حد زیادی پس از تولد در بافت‌های طبیعی خاموش می‌شوند. تصور می‌شود که سیستم ایمنی تطبیقی قادر به هدف قرار دادن این آنتی‌ژن‌های به اصطلاح انکوفتال نیست زیرا سلول‌های T با میل ترکیبی بالا و خود واکنش‌پذیر در طول دوره بیماری حذف می‌شوند تا از خودایمنی جلوگیری شود.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی به عنوان یک انقلاب جدید در درمان بدخیمی‌ها شناخته شده است، زیرا با استفاده از داروها به سیستم ایمنی بدن خود بیمار کمک می‌کند تا سلول‌های سرطانی را به طور موثرتر شناسایی کند و از بین ببرد. در حال حاضر چندین نوع ایمونوتراپی برای استفاده در برابر نوروبلاستوما مورد مطالعه قرار گرفته است. آنتی بادی‌های مونوکلونال نسخه‌های آزمایشگاهی پروتئین‌های سیستم ایمنی هستند که می‌توانند به یک هدف بسیار خاص روی سلول‌های بدن بچسبند. این آنتی بادی‌ها را می‌توان به خون تزریق کرد تا سلول‌های سرطانی را جستجو کرده و به آنها بچسبد. بسیاری از سلول‌های نوروبلاستوما دارای مقادیر زیادی ماده به نام GD2 بر روی سطوح خود هستند. آنتی بادی‌های مونوکلونال که به GD2 متصل می‌شوند می‌توانند به سیستم ایمنی بدن کمک کنند تا این سلول‌های سرطانی را پیدا کرده و از بین ببرد.

انجام کارآزمایی فاز I/II ایمنی درمانی

بیماران مبتلا به نوروبلاستوما پرخطر عود کننده (rHR-NB) پیش آگهی بدی دارند. ما فرض کردیم که اثرات پیوند در مقابل نوروبلاستوما را می‌توان با پیوند سلول‌های بنیادی هاپلودیکال (haplo-SCT) با بهره برداری از عملکردهای سیتوتوکسیک سلول‌های کشنده طبیعی و فعال شدن آنها توسط آنتی بادی ضد GD2 dinutuximab beta (DB) ایجاد کرد. این کارآزمایی فاز I/II ایمنی، امکان‌پذیری و نتایج ایمونوتراپی با DB به همراه اینترلوکین-2 زیر جلدی (scIL2) را پس از هاپلو-SCT در بیماران مبتلا به rHR-NB ارزیابی کرده است.

شانس درمان تومورهای دوران کودکی

تومورهای دوران کودکی سیستم عصبی که به عنوان نوروبلاستوما شناخته می شوند، در صورتی که تومور به عنوان یک نوع پرخطر طبقه بندی شود، با پیش آگهی نامطلوب همراه است. زیرا شانس درمان، به ویژه برای بیماران در مرحله عود ضعیف است. در این مورد، ایمونوتراپی پس از پیوند سلول‌های بنیادی اکنون با بقای طولانی مدت در بخش قابل توجهی از بیمارانی که در یک مطالعه اخیر وارد شده اند، همراه است. زیرا در مقایسه با مطالعه قبلی، میزان بقا افزایش یافته بود. پروفسور روث لادنشتاین،  در موسسه تحقیقات سرطان کودکان سنت آنا و استاد گروه اطفال و پزشکی نوجوانان در MedUni وین، که نقش کلیدی را به عنوان نویسنده اول ایفا کرده است به عنوان سرپرست این مطالعات اینطور توضیح می‌دهد: "پس از پیوند سلول‌های بنیادی از والدین، بیماران به یک سیستم ایمنی جدید مجهز می‌شوند. بنابراین این امر پاسخ ایمنی بهتر به ایمونوتراپی بعدی را ممکن می‌سازد و به وضوح نتیجه را بهبود می‌بخشد." زیرا نتایج نشان داد که بقای طولانی مدت بیش از 50 درصد است.

نتایج حاصل از پیگیری وضعیت بیماران

پروفسور لادنشتاین گزارش می‌دهد: «پس از یک پیگیری متوسط حدود هشت ساله، می‌بینیم که بیش از نیمی از بیماران مورد مطالعه پنج سال یا بیشتر با بیماری خود زندگی می‌کنند» (بقای کلی 5 ساله: 53٪). اما در مقایسه با بقای کلی 5 ساله بیماران در یک مطالعه قبلی، که در آن پیوند سلول‌های بنیادی توسط ایمونوتراپی دنبال نشد، تنها 23 درصد بود. بنابراین نتایج نشان داد که  آن دسته از بیمارانی که به درمان قبلی پاسخ کامل یا جزئی نشان دادند، بقای قابل توجهی بهتر داشتند. پروفسور لادنشتاین می‌گوید: «به طور خلاصه، ایمونوتراپی با دینوتوکسیماب بتا پس از پیوند سلول‌های بنیادی از اهداکنندگان خانواده همسان، نتایج قابل‌توجهی را در زمانی که بیماران حداقل پاسخ نسبی به درمان قبلی داشتند، به همراه داشت. "در مطالعه ما، هیچ عارضه جانبی غیرمنتظره ای وجود نداشت و میزان بیماری پیوند در مقابل میزبان کم بود."

تقویت سلول‌های کشنده طبیعی

Dinutuximab beta یک آنتی بادی است که به یک مولکول خاص (GD2) در سطح سلول‌های تومور متصل می‌شود و آنها را برای تخریب توسط سیستم ایمنی مشخص می‌کند. متعاقبا، سلول‌های ایمنی خاص، که به سلول‌های کشنده طبیعی معروف هستند، می‌توانند به تومور حمله کنند. با این حال، شیمی درمانی‌های قبلی ممکن است توانایی‌های خاصی از سلول‌های کشنده طبیعی را مختل کند. "بنابراین، پیوند سلول‌های کشنده طبیعی دست‌نخورده از اهداکنندگان خانواده همسان، قبل از انجام ایمونوتراپی منطقی به نظر می‌رسد. سلول‌های کشنده طبیعی پیوندی جدید اکنون قادرند سلول‌های تومور را از طریق یک واکنش وابسته به آنتی‌بادی به طور موثرتری هدف قرار دهند .

داروی Naxitamab ( ناکسیتاماب )

این آنتی بادی مونوکلونال همراه با سیتوکین (هورمون سیستم ایمنی) GM-CSF داده می‌شود تا به سیستم ایمنی بدن کمک کند تا سلول‌های نوروبلاستوما را شناسایی و از بین ببرد. Naxitamab را می‌توان در بیمارانی استفاده کرد که حداقل یک سال دارند و دارای نوروبلاستوم پرخطری هستند که در استخوان یا مغز استخوان آنها وجود دارد و پس از پاسخ اولیه به درمان دوباره برگشته یا شروع به رشد کرده است. این دارو به صورت انفوزیون داخل ورید (IV) طی 30 تا 60 دقیقه در روزهای 1، 3 و 5 از هر چرخه 4 هفته ای تجویز می‌شود. داروهای دیگر قبل و در طول هر انفوزیون برای کمک به عوارض جانبی احتمالی مانند درد یا واکنش‌های انفوزیون تجویز می‌شوند.

ترکیب شیمی درمانی مرسوم با ایمونوتراپی

به گفته نویسندگان، مطالعات بیشتری برای تعیین اجزای فردی رویکردهای درمانی مورد نیاز است. اخیراً، شیمی درمانی مرسوم نیز با ایمونوتراپی در اوایل استراتژی درمانی ترکیب شده است که منجر به بهبود نرخ پاسخ مشابه شده است. با این حال، امید این است که مفهوم یک سیستم ایمنی تجدید شده از طریق یک والدین سالم در ترکیب با روش پیوند توصیف شده بتواند نرخ بقا را افزایش دهد: "در نتیجه رویکرد ما می‌تواند منجر به کنترل قوی تر و طولانی تر تومور شود. بنابراین برای اثبات علمی مزایای بالقوه اضافی یک سیستم ایمنی جدید در زمینه درمان انجام یک مطالعه تصادفی ضروری است.

پایان مطلب/.