به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بازسازی قلب یک تلاش حیاتی در درمان بیماری‌های قلبی است که با هدف ترمیم و تقویت ساختار و عملکرد میوکارد آسیب دیده انجام می‌شود. مهندسی بافت با استفاده از مواد زیستی مصنوعی یا طبیعی، مهندسی تکه‌ها و پیوندهای قلبی با خواص مناسب، و ساخت بیوراکتورهای سطح بالا برای ایجاد ساختارهای کاربردی برای بازیابی قلب، نقش برجسته‌ای ایفا می‌کند.

درمان با سلول‌های بنیادی

درمان با سلول‌های بنیادی در سال‌های اخیر به دلیل پتانسیل آن برای ایجاد انقلابی در درمان بیماری‌های قلبی توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. سلول‌های بنیادی دارای قابلیت قابل توجهی برای تقسیم و تبدیل به سلول‌های تخصصی هستند که آن‌ها را برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده ایده آل می‌کند. به طور خاص، در صورت نارسایی قلبی و سایر بیماری‌های قلبی، سلول‌های بنیادی می‌توانند بافت‌های قلبی را بازسازی کنند و یک راه امیدوارکننده برای درمان ارائه دهند. یکی از مزایای اولیه استفاده از سلول‌های بنیادی درمانی برای بازسازی قلب در پتانسیل آن برای بازگرداندن عملکرد قلب از دست رفته است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که سلول‌های بنیادی می‌توانند با بازسازی بافت و بازگرداندن جریان خون، عملکرد قلب را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی افزایش دهند.

سلول‌های بنیادی بزرگسالان

سلول‌های بنیادی بالغ را می‌توان مستقیماً از بیماران دریافت کرد و با کاهش خطر رد ایمنی به همان افراد پیوند زد. این سلول‌های بنیادی در حال حاضر برای پتانسیل آن‌ها در درمان انفارکتوس حاد میوکارد و ایسکمی مزمن میوکارد در حال بررسی هستند. علاوه بر این، سلول‌های بنیادی بالغ مشتق شده از بافت‌های بالغ، نویدبخش بازسازی قلب هستند. آن‌ها توانایی تمایز به انواع مختلف سلول، از جمله سلول‌های ماهیچه قلب و سایر انواع سلول‌های قلبی را دارند. علاوه بر این، این سلول‌ها به سیگنال‌های محلی پاسخ می‌دهند و می‌توانند به سرعت با نشانه‌های محیطی در مقایسه با سلول‌های بنیادی پرتوان سازگار شوند.

میوبلاست‌های اسکلتی

میوبلاست‌های اسکلتی (SMs) در ابتدا برای درمان کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی مورد بررسی قرار گرفتند. SM ها سلول‌های پیش ساز عضله اسکلتی هستند و در پاسخ به آسیب عضلانی یا انحطاط عضلانی ناشی از بیماری فعال می‌شوند. آن‌ها را می‌توان از نمونه برداری از عضلات اسکلتی به دست آورد و در خارج از بدن برای پیوند اتولوگ گسترش داد. SM ها نرخ تکثیر بالاتری را نشان می‌دهند و همچنین در برابر ایسکمی میوکارد انعطاف پذیر هستند. مطالعات حیوانی نشان داده است که پیوند آن‌ها عملکرد بطن چپ را بهبود می‌بخشد و از بازسازی قلب جلوگیری می‌کند.

سلول‌های بنیادی خونساز

سلول‌های بنیادی خونساز (HSCs) نوعی از سلول‌های بنیادی چند توان هستند که همه انواع سلول‌های خونی را ایجاد می‌کنند. در حالی که به طور سنتی برای نقش آن‌ها در خون سازی شناخته می‌شود، مطالعات اخیر پتانسیل HSC ها را در بازسازی قلب مورد بررسی قرار داده‌اند. HSC ها از مزودرم در طول رشد جنینی مشتق می‌شوند و عمدتاً در مغز استخوان موجودات بالغ یافت می‌شوند. توانایی منحصر به فرد آن‌ها برای خود نوسازی و تمایز به دودمآن‌های مختلف سلول‌های خونی، آن‌ها را به کاندیدای جذابی برای مداخلات درمانی، از جمله ترمیم قلب تبدیل کرده است.

سلول‌های پیش ساز اندوتلیال

سلول‌های پیش ساز اندوتلیال (EPCs) یک نوع سلول امیدوارکننده برای بازسازی قلب هستند به دلیل توانایی آن‌ها در ترویج رگ زایی و ترمیم رگ‌های خونی آسیب دیده. EPC ها از منابع مختلفی از جمله مغز استخوان، خون محیطی و خون بند ناف مشتق می‌شوند. این سلول‌ها دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که آن‌ها را برای کاربردهای درمانی در بازسازی قلب جذاب می‌کند.

سلول‌های بنیادی مزانشیمی

یکی از مزایای کلیدی MSC ها جداسازی و گسترش نسبتا آسان آن‌ها در شرایط آزمایشگاهی است که امکان تولید در مقیاس بزرگ را فراهم می‌کند. علاوه بر این، آن‌ها ایمنی زایی پایینی از خود نشان می‌دهند و خطر رد ایمنی پس از پیوند را کاهش می‌دهند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی دارای خواص ضد التهابی هستند که می‌تواند به کاهش پاسخ ایمنی مضر مرتبط با آسیب قلبی کمک کند. علاوه بر این، آن‌ها فاکتورهای تغذیه‌ای ترشح می‌کنند که باعث افزایش رگ زایی، تعدیل فیبروز و افزایش بقای کاردیومیوسیت‌های موجود می‌شود.

سلول‌های پیش ساز قلبی

سلول‌های پیش ساز قلبی (CPCs) یک گروه تخصصی از سلول‌ها هستند که قادر به تمایز به انواع مختلف سلول‌های قلبی هستند و آن‌ها را به یک رویکرد امیدوارکننده برای بازسازی قلب تبدیل می‌کند. CPC ها از منابع مختلفی از جمله قلب جنینی، قلب جنین و قلب بالغ مشتق می‌شوند. این سلول‌ها در حال حاضر یک فنوتیپ شبیه به کاردیومیوسیت دارند و می‌توانند برای ساختن بافت قلب در شرایط آزمایشگاهی استفاده شوند. ماهیت چند توان و توانایی آن‌ها برای تولید بافت قلبی جدید چندین مزیت را برای بازسازی قلب فراهم می‌کند.

سلول‌های بنیادی پرتوان

سلول‌های بنیادی پرتوان ظرفیت قابل توجهی برای خود نوسازی از طریق تقسیم و توانایی تمایز به انواع سلول‌های موجود در ارگانیسم بالغ را نشان می‌دهند. پتانسیل خودبازسازی نامحدود و قابلیت کاردیومیوژنیک قطعی آن‌ها، سلول‌های بنیادی پرتوان را راهی بسیار امیدوارکننده برای درمان بازسازی‌کننده قلب می‌کند.

سلول‌های بنیادی پرتوان القایی

این فناوری برای ایجاد سلول‌های قلب تپنده در یک محیط آزمایشگاهی استفاده شده است و فرصتی ویژه برای ترمیم و جایگزینی بافت آسیب‌دیده قلب فراهم می‌کند. این پیشرفت فرصت‌هایی را برای ترمیم و جایگزینی بافت آسیب دیده قلب باز کرده است.

مهندسی بافت

حوزه پزشکی بازساختی در سال‌های اخیر شاهد پیشرفت‌های قابل‌توجهی بوده است، با ساخت‌های مهندسی شده قلبی به عنوان یک رویکرد امیدوارکننده برای رسیدگی به نیاز مبرم به درمآن‌های موثر برای بیماری‌های قلبی. این سازه‌ها که با دقت طراحی شده‌اند تا پیچیدگی‌های بافت قلبی بومی را تقلید کنند، پتانسیل ایجاد انقلابی در رویکردهای درمانی را دارند.

بیومواد

بیومواد با فراهم کردن یک محیط حمایتی برای رشد سلولی، تسهیل ترمیم بافت و ارتقای بازیابی عملکردی قلب، نقش مهمی در بازسازی قلب ایفا می‌کند. خواص منحصر به فرد بیومواد آن‌ها را برای کاربردهای بازسازی قلب مناسب می‌کند. در زمینه بازسازی قلب، بیومواد می‌توانند عملکردهای مختلفی را انجام دهند. آن‌ها می‌توانند به عنوان داربست عمل کنند و چارچوبی را برای اتصال، تکثیر و تمایز سلول‌های قلبی فراهم کنند.

ژن درمانی

ژن درمانی به عنوان یک روش پیشرفته و محبوب برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها ظهور کرده است که انقلابی در زمینه پزشکی ایجاد کرده است. در میان کاربردهای بالقوه گسترده آن، محققان توجه خود را به سمت کاوش در استفاده از ژن درمانی در مهندسی بافت قلب، با هدف غلبه بر محدودیت‌های درمان‌های مرسوم و ارائه گزینه‌های جدید برای رسیدگی به بیماری‌های قلبی معطوف کرده‌اند. مهندسی بافت قلب شامل فرآیند پیچیده استفاده از تکنیک‌های ژن درمانی برای ایجاد بافت قلب جدید یا بازسازی بافت آسیب‌دیده، در نتیجه جبران اثرات اختلالات یا آسیب‌های قلبی مختلف است. این رویکرد معمولاً شامل وارد کردن ژن‌های درمانی به ناحیه آسیب‌دیده، یا با تحویل مستقیم آن‌ها به بافت یا با استفاده از ناقل‌هایی مانند ذرات ویروسی برای انتقال و ادغام ژن‌ها در سلول‌ها است.

در نتیجه، بیماری قلبی عروقی همچنان یک مسئله مهم سلامت جهانی است و توسعه درمان‌های جدید برای رفع این بار بسیار مهم است. زمینه بازسازی قلب نویدبخش ارائه راه حل‌های بلند مدت برای درمان بیماری‌های قلبی عروقی است. پیشرفت‌های اخیر در درمان با سلول‌های بنیادی، بیومواد، بیوراکتورها و ژن درمانی به طور قابل توجهی به پیشرفت مهندسی بافت قلب کمک کرده است. درمان با سلول‌های بنیادی نتایج امیدوارکننده‌ای در تمایز سلول‌های بنیادی به سلول‌های قلبی و ترمیم بافت آسیب دیده قلب نشان داده است. مواد زیستی امکان ایجاد داربست‌هایی را فراهم کرده‌اند که از رشد و سازماندهی سلول‌های قلب حمایت می‌کنند و تشکیل بافت عملکردی قلب را تسهیل می‌کنند. کاربردهای بالینی مهندسی بافت در حال حاضر برای ترمیم بافت آسیب دیده قلب و بهبود طول عمر این مداخلات پزشکی استفاده می‌شود. علاوه بر این، توسعه سلول‌های قلبی عملکردی رشد یافته در آزمایشگاه، امکان درمآن‌های شخصی‌سازی شده را فراهم می‌کند که از نظر اثربخشی از روش‌های سنتی پیشی می‌گیرد.

پایان مطلب/.