به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بیماری کرون چهار میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری علائم ناتوان کننده‌ای مانند خستگی مزمن، کاهش وزن و سوء تغذیه را ایجاد می‌کند.لایم و سمپتوم بیماری شامل اسهال مزمن، کاهش وزن و درد شکم است. بیماری می‌تواند با آبسه، فیستول، تنگی و انسداد روده همراه باشد و گاهی برای تشخیص، نیاز به آزمایش سرولوژی وکولونوسکوپی می‌باشد. این بیماری می‌تواند همراه با خون‌ریزی همراه با مدفوع یا به‌طور جدا از مدفوع یا همراه با رگه‌های خون روی مدفوع همراه باشد. سایر علائم این بیماری می‌تواند، بی‌اشتهایی، نفخ، دفع ناقص و دفعات زیاد اجابت مزاج و بی‌اختیاری نیز باشد. هنگامی که علائم ایجاد می‌شود، کرون یک بیماری مادام العمر است . و در حالی که راه‌هایی برای مدیریت علائم در هنگام تشدید علائم وجود دارد، در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد. علل دقیق بیماری کرون ناشناخته است و احتمالاً به دلیل تعدادی از عوامل پیچیده و همپوشانی است. از جمله ژنتیک، نشانه‌های محیطی (مانند سیگار کشیدن) و سیستم ایمنی که در روده بیش از حد فعال است.

تحقیقات همچنین نشان داده است که میکروبیوم روده نقش مهمی در این بیماری دارد. میکروبیوم روده مجموعه‌ای از تریلیون‌ها باکتری، ویروس و قارچ است. این میکروب‌ها از بدو تولد وجود دارند و نقش مهمی در تضمین عملکرد سلول‌های روده و روده‌های ما دارند. باکتری‌های موجود در روده ما همچنین به سلول‌های ایمنی ما کمک می‌کنند تا آن‌طور که باید عمل کنند و در نهایت از موثر بودن آن اطمینان حاصل کنند. بسیاری از مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به بیماری کرون دارای تنوع کمتری از باکتری‌های روده هستند. آنها همچنین دارای سطوح بالاتری از انواع خاصی از باکتری‌ها هستند که می توانند باعث التهاب روده شوند. اما فقط باکتری‌های روده نیستند که علائم اختلال عملکرد را در افراد مبتلا به بیماری کرون نشان می‌دهند. به طور غیر منتظره، تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که باکتری‌های موجود در دهان نیز ممکن است در این شرایط التهابی مهم باشند.

میکروبیوم دهان

وقتی در رحم هستیم، روده ما عاری از میکروب است. اما میکروبیوم روده ما از لحظه تولد شروع به رشد می‌کند. ابتدا پس از تماس با باکتری‌های واژن در هنگام تولد، سپس از منابع دیگر مادر مانند شیر مادر و پوست و همچنین محیط اطراف ما. زمانی که ما بالغ می‌شویم، روده ما به جامعه‌ای پررونق از تریلیون‌ها باکتری تبدیل می‌شود که بر اساس برخی تخمین‌ها، تعداد آنها 10:1 از سلول‌های ما بیشتر است. بیشتر باکتری‌هایی که وارد روده ما می‌شوند ابتدا باید از طریق دهان ما عبور کنند. به این ترتیب، دهان ما بعد از روده دارای بیشترین تعداد باکتری است. و ما روزانه این میلیون ها باکتری را در بزاق خود می‌بلعیم. میکروبیوم دهان پیچیده است. هر قسمت از دهان ما،  چه زبان، گونه یا بزاق ما،  بسته به عواملی مانند سطح pH و سطح اکسیژن از میکروب‌های مختلفی تشکیل شده است. این جوامع از میکروب‌ها می‌توانند ساختارهای پیچیده‌ای به نام بیوفیلم را تشکیل دهند که در آن باکتری‌ها خود را بر روی سطوح دهان سازماندهی می‌کنند (پلاک دندانی یک مثال است). سپس باکتری‌ها با یکدیگر و سلول‌های ایمنی بدن ما تعامل می‌کنند تا یک وضعیت سلامت هماهنگ ایجاد کنند. چند دلیل وجود دارد که چرا محققان فکر می‌کنند میکروبیوم دهان ممکن است در بیماری کرون نقش داشته باشد. اول، مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به بیماری کرون در مقایسه با افراد بدون این بیماری، باکتری‌های متفاوتی در دهان خود دارند. این می‌تواند نشان دهد که گونه‌های خاصی از باکتری‌های موجود در دهان ممکن است در بیماری کرون نقش داشته باشند. ثانیاً، تعدادی از گونه‌های باکتری که معمولاً در روده افراد مبتلا به بیماری کرون در مقایسه با افراد سالم به‌وفور یافت می‌شوند، در دهان نیز وجود دارند. با توجه به اینکه مسیر ورود باکتری به روده تحتانی عموماً از طریق دهان است، شاید تعجب آور نباشد. در واقع، غیرمعمول نیست که افراد مبتلا به بیماری کرون، در کنار زخم‌هایی که معمولا در روده دیده می‌شوند، در دهان ایجاد کنند .تحقیقات روی انسان‌ها همچنین نشان می‌دهد که یک باکتری دهان به ویژه به نام Veillonella parvula در روده افراد مبتلا به بیماری کرون فراوان است. این باکتری با بیماری‌هایی مانند پریودنتیت و حتی مننژیت مرتبط است. این معمولا در میکروبیوم دهان یافت می‌شود، اما یک مطالعه قابل توجه نشان داده است که راهی برای زندگی در قسمت پایین روده ایجاد کرده است. اگر سایر مقصران باکتریایی کرون که در روده یافت می‌شوند نیز در دهان یافت شوند، این ممکن است به محققان اجازه دهد تا آزمایشات بهتری را ایجاد کنند که فقط به نمونه بزاق برای تشخیص بیماری نیاز دارند. این بسیار ساده تر از نیاز به بیماران برای ارائه نمونه مدفوع یا بافت روده است. محققان همچنین باید بررسی کنند که آیا میکروبیوم دهان ممکن است باعث کرون شود یا خیر. تحقیقات روی موش‌ها نشان می‌دهد که التهاب (که زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی توسط یک عامل بیماری‌زا تحریک می‌شود) رشد انواع خاصی از باکتری‌ها را آسان‌تر می‌کند و منجر به التهاب حتی بیشتر و فعال شدن بیش از حد سلول‌های ایمنی می‌شود. اگر همین موضوع در مورد باکتری‌های دهان مرتبط با بیماری کرون صادق باشد، می‌تواند نشان دهد که رشد بیش از حد باکتری‌ها و التهاب در دهان یکی از دلایل اصلی احتمالی کرون است.

نقش باکتری دهان در بیماری‌های دیگر

محققان نشان داده‌اند که دو ماده شیمیایی سمی تولید شده توسط باکتری دهانی Porphyromonas gingivalis (که در بیماری لثه نقش دارد) در بیش از 96 درصد از شرکت‌کنندگان در نواحی مغز مرتبط با حافظه یافت شد. به طور قابل توجهی، این مواد شیمیایی سمی از سلول‌های انسان تغذیه می‌کنند. در سرطان سینه، باکتری دهان Fusobacterium nucleatum با تسریع رشد تومور و گسترش سلول های سرطانی مرتبط است. همچنین بسیاری از مطالعات نشان داده اند که همان باکتری اغلب در بافت های سرطان روده بزرگ یافت می شود. علاوه بر این، یک ایده طولانی مدت وجود دارد که باکتری های دهان ممکن است تأثیر قابل توجهی بر بیماری های قلبی عروقی داشته باشند، جایی که میکروب‌ها ممکن است به جریان خون نشت کنند و در پلاک‌های قلب ساکن شوند که منجر به التهاب می شود. و در نتیجه احتمال پارگی یا رگ خونی بیشتر می‌شود. انسداد اگرچه میکروبیوم دهان با پیشرفت و پیشرفت بیماری کرون مرتبط است، اما تحقیقات به طور کامل روش دقیقی را که توسط آن باکتری‌ها از دهان به قسمت‌هایی از روده حرکت می‌کنند، مشخص نکرده است. و اگرچه داده‌های زیادی از مطالعات موش‌ها وجود دارد، تحقیقات بیشتری برای نشان دادن این ارتباط در انسان مورد نیاز است. درک بهتر اینکه چگونه باکتری‌های دهان در بیماری کرون دخیل هستند و اینکه کدام گونه ممکن است درگیر باشدبه ایجاد تشخیص و درمان بهتر، نه تنها برای بیماری کرون بلکه بسیاری از شرایط دیگر نیز کمک می کند.

پایان مطلب./