به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ناهنجاری‌های جمجمه صورت (CFDs) به دنبال برداشتن انکولوژیک، تروما یا اختلالات مادرزادی ایجاد می‌شوند. تروما یکی از پنج علت اصلی مرگ و میر در جهان است که میزان آن از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. آن‌ها منجر به یک زخم بافت مرکب غیر التیام بخش می‌شوند زیرا در بافت‌های نرم یا سخت تخریب می‌شوند. تقریباً یک سوم بیماری‌های دهان و دندان ناشی از بیماری لثه است. با توجه به پیچیدگی ساختارهای آناتومیکی در منطقه و انواع نیازهای بافتی خاص، درمآن‌های CFD چالش‌های زیادی را ایجاد می‌کنند. بسیاری از روش های درمانی برای CFD ها امروزه در دسترس هستند، مانند داروها، پزشکی احیا کننده (RM)، جراحی و مهندسی بافت. 

بیماری‌های جمجمه و صورت و دندان
دیستروفی جمجمه-صورتی (CFD) ممکن است یکی از عوامل زمینه‌ای باشد که باعث مال اکلوژن می‌شود. سندرم‌های جمجمه‌ای از دو عامل ایجاد می‌شوند: شکاف کام و کرانیوسینوستوز. تکنیک‌های جراحی با توجه به مسائل خاصی که باید به آن پرداخته شود متفاوت است. سینوستوز جمجمه یک بیماری مادرزادی است که زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند بخیه جمجمه به طور پیش از موعد ادغام شوند. یک فرآیند مورفولوژیکی و سلولی گام به گام بر تعاملات متقابل اپیتلیال - مزانشیمی که باعث رشد دندان می‌شود، کنترل می‌کند. علاوه بر بسیاری از بیماری‌های دهان و دندان، پالپیت، پریودنتیت، پوسیدگی دندان و ترومای CF شایع ترین هستند. برخی از افراد با CFD یا سرطان دهان به دنیا می‌آیند. مشکلات دندانی یک موضوع پیش پا افتاده نیست، به خصوص زمانی که بین بیماری‌های دهان و سیستمیک ارتباط وجود دارد. بیماران به دلیل اکثر شرایط دهان به ناچار بافت خود را از دست خواهند داد و هدف از درمان دندانی بازگرداندن عملکرد جمجمه صورت و بهبود بافت است.
بیماری‌های فک پایین و فک بالا
علیرغم نادر بودن آن، استئومیلیت فک بالا ممکن است حتی در افراد دارای سیستم ایمنی به دلیل تامین عروق جامد فک بالا نیز رخ دهد. قارچ Rhizopus، Rhizomucor و Cunninghamella از خانواده Mucoraceae مسئول میکوز زبان، بینی و سینوس های پارانازال هستند. در سال 1885، Paultauf اولین کسی بود که موکورمایکوزیس را به عنوان یک بیماری در انسان شناسایی کرد. موکورمایکوزیس یک بیماری قارچی فرصت طلب است که توسط قارچ‌های ساپروفیت (Phycomycetes) ایجاد می‌شود. پارستزی ناحیه بینی و صورت، سلولیت اطراف چشم، رینوره، رینوره با و بدون تب، پوسته شدن بینی، گرفتگی و اپیستاکسی، آرترالژی و کاهش وزن برخی از علائم اولیه و به دنبال آن تشکیل اسکار و نکروز هستند.
سرطان
در ایالات متحده، سرطان دهان از نظر بروز در رتبه ششم قرار دارد و همچنین ششمین مرگبار است. بیشتر سرطان‌های دهان، کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. بیوپسی تهاجمی، مطالعات بیوشیمیایی و معاینه بالینی جامع می‌تواند بدخیمی‌های دهان را تشخیص دهد. نشانگرهای زیستی، مانند آن‌هایی که در خون، ادرار و بزاق یافت می‌شوند، ممکن است به تشخیص زودهنگام بیماری کمک کنند. بزاق یک ابزار امیدوارکننده برای تشخیص زودهنگام سرطان ارائه می‌دهد که آسان و غیر تهاجمی است زیرا می‌توان آن را بدون روش‌های تهاجمی از بیمار جمع آوری کرد. بزاق کل دهان علاوه بر پروتئین‌ها، پپتیدها، الکترولیت‌ها، نمک‌های آلی و معدنی، و کمک‌های مکمل مایعات شکاف لثه و ترانسودات‌های مخاطی، حاوی بسیاری از عناصر بیولوژیکی دیگر است.
دیسپلازی فیبری
دیسپلازی فیبری (FD) یک بیماری خوش خیم پراکنده نادر استخوان است که در آن استخوان اسفنجی طبیعی با بافت فیبرو استخوانی و استخوان زایی نابالغ جایگزین می‌شود. FTD بر تحلیل استخوان و تولید استخوان تأثیر می‌گذارد. آدنیلیل سیکلاز و مسیر سیگنال AMP حلقوی توسط جهش‌های ژنتیکی در ژن GNAS فعال می‌شوند که باعث تشکیل بافت فیبری و استخوان نابجا (بافته شده) می‌شود. 
اختلالات مادرزادی انسان
دیستوزهای آکروفسیال و دیستوزهای صورت فک پایین (MFD) به جهش‌های ژن فاکتور پیرایشی مربوط می‌شوند. ناهنجاری‌های مادرزادی که با رشد معیوب حلق مشخص می‌شوند MFDs هستند، در حالی که ناهنجاری‌های اندام به عنوان AFD شناخته می‌شوند. سینوستوز جمجمه، یک وضعیت پاتولوژیک جمجمه صورت، زمانی اتفاق می‌افتد که یک یا چند بخیه جمجمه (کلواری) دوباره به هم بچسبند. ساختار جمجمه‌ای سالم متکی به بخیه‌های سالم و سلول‌های مزانشیمی غیر استخوانی است که ساختارهای فیبری مفصلی را تشکیل می‌دهند: تشنج، آسیب مغزی، ناتوانی ذهنی، ناهنجاری‌ها، استرابیسم، و مشکلات تنفسی و بینایی. 
بیماری پریودنتال
بیماری پریودنتال یک بیماری التهابی اطراف استخوان است که باعث آسیب غیر قابل برگشت به چسبندگی دندان می‌شود. سیگار کشیدن و آسیب پذیری ارثی متغیرهایی هستند که پاسخ ایمنی میزبان را به کلونیزاسیون میکروبی پریودنتیوم تغییر می‌دهند و باعث بیماری پریودنتال می‌شوند. وجود بیماری‌های پریودنتال با ایجاد بیماری‌های سیستمیک زمینه‌ای مختلف مرتبط است. بر اساس طبقه بندی سنتی پریودنتیت، این اختلال دو نوع دارد: اشکال تهاجمی و مزمن. علاوه بر این، پریودنتیت ممکن است به عنوان یک اختلال التهابی مزمن با دلایل متعدد، یک وضعیت التهابی مزمن چند علتی، پیچیده و مزمن طبقه بندی شود.
درمان جراحی فعلی در بیماری‌های جمجمه و صورت
قبل از بسته شدن زخم ضروری است که زخم را به طور کامل تمیز و دبرید کنید و تمام مواد خارجی را خارج کنید. اگر هر بافتی نتواند زنده بودن آن را تعیین کند، باید به حال خود رها شود. در روزهای بعد، دبریدمان سریال باید هر 48 ساعت انجام شود. سپس باید اصلاحاتی را روی اسکلت صورت انجام داد. تثبیت خارجی معمولاً زمانی استفاده می‌شود که از دست دادن استخوان قابل توجهی همراه با آسیب جزئی بافت نرم وجود داشته باشد. فیکساسیون داخلی معمولاً برای از دست دادن شدید استخوان با آسیب محدود بافت نرم استفاده می‌شود. موضوع پیوند استخوان عروقی از تاج ایلیاک یا نازک نی برای رفع نقص در قسمت میانی صورت و فک بلندتر از 5 سانتی متر همچنان مورد بحث است.
طب ترمیمی در بیماری‌های جمجمه و صورت
یکی از اهداف RM درمان بافت‌ها یا اندام‌های آسیب دیده است. پیچیدگی بدن انسان چالش‌های قابل‌توجهی را ایجاد می‌کند، حتی اگر اخیراً پیشرفت قابل‌توجهی صورت گرفته است. بافت‌ها، اندام‌ها و سیستم‌های بدن ما بر روی سلول‌های بنیادی ساخته شده‌اند که در مرکز استراتژی RM قرار دارند. چهار نوع سلول بنیادی وجود دارد: چند توان، پرتوان و همه توان. تنها یک سلول بنیادی قدرتمند در انسان وجود دارد، زیگوت، که اساس کل ارگانیسم را تشکیل می‌دهد. با توجه به ویژگی‌های بازسازی سلول‌های بنیادی، آن‌ها به عنوان سلول‌های بنیادی جنینی (ESCs)، سلول‌های بنیادی پیش ساز اختصاصی بافت (TPSSCs)، سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، سلول‌های بنیادی بند ناف (UCSCs)، سلول‌های بنیادی مغز استخوان (سلول‌های بنیادی مغز استخوان) طبقه بندی می‌شوند. 
درمان با سلول‌های بنیادی در بیماری‌های جمجمه صورت
سلول‌های بنیادی دهان می‌توانند به طور موثری جایگزین BMSC ها با پتانسیل بالا برای تولید استخوان شوند. سلول‌های بنیادی از پاپیلای آپیکال (SCAP) و سلول‌های بنیادی از دندآن‌های شیری لایه‌برداری شده انسان قبل از استفاده نیاز به آزمایش انسانی در آزمایش‌های بالینی دارند. خطر فلج صورت به دنبال TBF تقریباً 7-6٪ است. 25٪ فلج کامل فوری را تجربه می‌کنند، در حالی که 75٪ فلج جزئی یا ناقص را تجربه می‌کنند. هنگامی که عصب صورت آسیب دیده است، بیماران مبتلا به فلج کامل صورت با شروع حاد باید بین 3 تا 7 روز بعد ارزیابی شوند و زمان برای دژنراسیون والر در نظر گرفته شود. بسته به شدت آسیب، ارزیابی بالینی را می‌توان با استفاده از تحریک عصب صورت با استفاده از محرک هیلگر، الکترومیوگرافی (EMG) یا الکترونوروفیزیولوژی (ENOG) انجام داد. به نظر می‌رسد که سنتز سلولی شوان در شرایط آزمایشگاهی در شرایط آزمایشگاهی امکان‌پذیر است، به‌ویژه زمانی که با پل‌های مادی جفت شود، زیرا مطالعات حیوانی سلول‌های عصبی و ADSC را بررسی کرده‌اند.
طب ترمیمی در بیماری‌های پریودنتال
برای از بین بردن یا تسکین بیماری پریودنتال می‌توان از چندین روش درمانی و دارو استفاده کرد. لثه ناشی از طاعون با تمیز کردن مکانیکی، از بین بردن پلاک و تمیز کردن دندان‌ها پیشگیری می‌شود. بیماری پریودنتال و اثرات مخرب آن با این روش قابل درمان نیست. درمان‌های جایگزین برای دستیابی به نتایج بهتر مورد نیاز است. به عنوان مثال، دهان شویه‌ها و خمیر دندان به عنوان عوامل از بین بردن پلاک عمل می‌کنند. علاوه بر روش‌های مکانیکی می‌توان از این محصولات نیز استفاده کرد. کاهش قابل توجه آماری در پلاک و التهاب لثه در یک مطالعه نشان داده شد. با توجه به مطالعه دوم، بهترین خمیر دندان زمانی که حاوی کلرهگزیدین و تریکلوزان باشد، پلاک را به طور موثر کاهش می‌دهد.
مهندسی بافت و رویکردهای فعلی RM در جراحی زیبایی صورت و ترمیم و بازسازی جمجمه صورت، راه‌هایی را برای ترمیم ناهنجاری‌های مادرزادی یا اکتسابی انواع بافت، مانند اعصاب، بافت نرم، رگ‌های خونی، استخوان و غضروف ارائه می‌کنند. با این حال، پیشرفت قابل توجهی حاصل شده است و نتایج کارآزمایی های بالینی و بالینی امیدوارکننده به نظر می‌رسد. اختلاف در برخی از طرح‌های مطالعاتی ممکن است نتایج نادرستی ایجاد کند، بنابراین نمی‌توان از آن‌ها در آزمایش‌های بالینی استفاده کرد. برخی تحقیقات موفقیت با TE غضروف و استخوان را نشان داده‌اند. 
پایان مطلب/