به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، آلوپسی یا طاسی یک تشخیص رایج در عمل بالینی است. آلوپسی می‌تواند زخمی یا غیر زخمی، منتشر یا تکه تکه باشد. شایع ترین نوع آلوپسی، آلوپسی بدون اسکار است که اکثر موارد آن آلوپسی آندروژنتیک (AGA) یا آلوپسی آره آتا (AA) است. AGA به طور سنتی با ماینوکسیدیل و فیناستراید درمان می‌شود، در حالی که AA با تعدیل کننده‌های ایمنی درمان می‌شود. با این حال، هر دو درمان دارای معایب قابل توجهی هستند. این معایب ما را وادار می‌کند تا درمان‌های احیا کننده را که نسبتاً عاری از اثرات نامطلوب هستند، بررسی کنیم. 

چرخه رشد مو و تنظیم کننده‌های آن
مو زائده پوست است. واحد پوست و مو از نظر ساختاری به سه زیر واحد، یعنی اپیدرم بین فولیکولی (IFE)، فولیکول مو (HF) و غده چربی (SG) تقسیم شده است. درست در زیر غده چربی، نزدیک غلاف خارجی ریشه، می‌توانیم «برآمدگی» را که انباری از سلول‌های بنیادی است، ببینیم. این سلول‌های بنیادی دارای خاصیت ذاتی خود نوسازی نامتقارن برای تولید سلول‌های ماتریکس تقویت کننده عبوری هستند که سلول‌های مزانشیمی را در بر می‌گیرد. این انتقال سلول‌های ماتریکس تقویت‌کننده به سمت سطح حرکت می‌کنند تا به کراتینوسیت‌های اپیدرمی تمایز پیدا کنند و به سمت پایین به سمت ماتریکس فولیکول مو حرکت می‌کنند تا تکثیر شوند و در ساقه مو متمایز شوند. HF بزرگسالان همیشه بخشی از یک چرخه ثابت مو است که شامل سه مرحله است، یعنی (الف) کاتاژن - فاز دژنراسیون، (ب) تلوژن - فاز استراحت و (ج) آناژن - مرحله رشد.

درمان آلوپسی بدون اسکار و عوارض جانبی
به طور معمول، درمان‌های AGA با استفاده از 5 مهارکننده آلفا ردوکتاز، ماینوکسیدیل و فیناستراید، یک بازکننده کانال پتاسیم، سطح دی هیدروکسی تستوسترون را کاهش می‌دهند. ماینوکسیدیل (محلول/فوم 5 درصد موضعی) و فیناستراید (خوراکی 1 میلی گرم در روز) خط اول درمان برای AGA هستند. فیناستراید یک مهارکننده 5 آلفا ردوکتاز نوع 2 است که باعث کاهش غلظت DHT در سرم و پوست سر و در نتیجه افزایش رشد مو می‌شود. باید حداقل 1 سال مصرف شود تا متوجه رشد مو شوید و برای حفظ رشد مو باید ادامه دهید. اگر دارو به مدت 6 تا 9 ماه قطع شود، اثر رشد مجدد از بین خواهد رفت. اختلال نعوظ و انزال از جمله اثرات منفی فیناستراید است. ژنیکوماستی، درد بیضه و افسردگی از عوارض نادر فیناستراید هستند. فیناستراید ممکن است با سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) تداخل داشته باشد، نشان داده شده است که سطح PSA در بیمارانی که فیناستراید مصرف می‌کنند به طور قابل توجهی کاهش می یابد. ماینوکسیدیل یک بازکننده کانال پتاسیم است. این یک گشادکننده عروق است و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) را برای افزایش عروق و اندازه پاپیلاهای پوستی القا می‌کند.

سلول درمانی
سلول‌های بنیادی بزرگسالان
سلول‌های بنیادی مزانشیمی پویاترین، نابالغ ترین، متنوع ترین و چندتوان ترین سلول‌های پیش ساز استرومایی هستند. آن‌ها مورفولوژی شبیه به فیبروبلاست‌ها دارند و ظرفیت تمایز ترانس به طیف وسیعی از بافت‌های اکتودرم، اندودرم و مزودرم را دارند. ناهمگنی کلونال MSC از نظر تمایز متغیر، بازسازی و قابلیت تکثیر در مطالعات in vivo و in vitro نشان داده شده است. سلول‌های بنیادی مزانشیمی نشانگرهای غیرمتمایز سطح سلولی مانند CD146 یا CD200 را بیان می‌کنند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی در مغز استخوان، جفت، بند ناف، چربی، خون قاعدگی، دندان‌های مولر و مایع آمنیوتیک یافت می‌شوند. از آنجایی که منابع متعددی برای MSC ها وجود دارد، تعریف MSC از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
سلول‌های مشتق از بافت چربی
سلول‌های بنیادی مزانشیمی به طور سنتی از مغز استخوان به‌دست می‌آمدند، اما با پیشرفت‌های تحقیقاتی، سلول‌های بنیادی مشتق از چربی (ADSCs) که در بافت‌های چربی از جمله بافت چربی زیر جلدی قرار دارند، اکنون در مقایسه با سایر منابع MSCs به راحتی قابل دسترسی هستند. بافت زیر جلدی عمدتاً از سلول‌های چربی همراه با سلول‌های دیگر مانند سلول‌های بنیادی مزانشیمی، فیبروبلاست‌ها و سلول‌های اندوتلیال تشکیل شده است. بافت چربی انباری از مولکول‌های احیاکننده است، محصولات بازسازی‌کننده مختلفی که می‌توانند از بافت چربی استخراج شوند عبارتند از: نانو چربی، بخش عروقی استرومایی (SVF)، سلول‌های بنیادی مزانشیمی، سلول‌های بنیادی مشتق شده از چربی (ADSC-CM) و وزیکول‌های خارج سلولی (EV). نانو چربی به پیوند چربی با اندازه کمتر از 400 تا 600 میکرون اطلاق می‌شود. آن‌ها با قطعه قطعه شدن مکانیکی و فیلتراسیون به دست می آیند.

سلول‌های بنیادی فولیکولی مو
سلول‌های بنیادی بالغ دارای توانایی ذاتی برای بازسازی سلول‌های آسیب دیده یا پیر هستند که از طریق مکانیسم‌های ذاتی انجام می‌شود که به نوبه خود بیان ژن‌ها را از طریق رونویسی کنترل می‌کند. سلول‌های بنیادی با پاسخ به خود سیگنال دهی محیطی و محیطی به هموستاز دست می‌یابند. این فعل و انفعالات بین سلول‌های بنیادی و ریزمحیط، رشد سلولی، تمایز و همچنین تجدید و نگهداری استخر سلول‌های بنیادی را تا زمان مرگ بافت تعدیل می‌کند. HFSCهای یافت شده در ناحیه برآمدگی فولیکول مو شامل سلول‌های بنیادی اپیتلیال و ملانوسیت هستند. آن‌ها عمدتاً غیرفعال هستند، اما توانایی ذاتی مهاجرت، تکثیر و تمایز را برای حفظ هموستاز دارند. HFSCهای نهفته در ناحیه برآمدگی، "سلول‌های بنیادی اولیه" (که به عنوان سلول‌های پیش ساز اولیه نیز شناخته می‌شوند) تولید می‌کنند که بعداً سلول‌های پیش ساز تولید می‌کنند. در ماتریکس مو، این سلول‌های پیش ساز به سرعت در حال تکثیر هستند.

سلول‌های مشتق از مغز استخوان
مغز استخوان منبع مرسوم سلول‌های بنیادی مزانشیمی است. بسیاری از مدل‌های حیوانی پس از تزریق داخل پوستی سلول‌های مزانشیمی مشتق از مغز استخوان (BM-MSCs) پیشرفت از تلوژن به فاز آناژن را نشان داده‌اند و همچنین ژن‌های دخیل در رشد مجدد مو را القا کردند. هم BM-MSCها و هم ADSCها غنی از MSCها هستند، اما توانایی تمرکز و تمایز آن‌ها متفاوت است. BM-MSCها پتانسیل استخوان زایی بیشتری دارند و ADSCها عمدتاً رگ زا هستند. بازیابی BM-MSCs نسبتاً تهاجمی است و از این رو برای ترمیم مو کمتر از آن استفاده می‌شود.

MSCهای پری ناتال
سلول مشتق از خون بند ناف
یکی از منابع شناخته شده MSCها بند ناف است. سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از خون بند ناف انسان (hUCB-MSCs) ظرفیت ترمیم بافت را دارند. آن‌ها می‌توانند مستقیماً سلول آسیب دیده و پیر را جایگزین کنند یا از طریق ترشحات خود به روش پاراکرین عمل کنند. این عمل پاراکرین مکانیسم اصلی است که توسط آن سلول‌های بنیادی مزانشیمی hUCB-MSC عمل می‌کنند. اثربخشی درمانی آن‌ها بر اساس عمل بر روی DPCها است. سلول‌های بنیادی مزانشیمی hUCB-MSC از ورید نافی جدا می‌شوند.

سلول مشتق شده از ژله وارتون
رگ‌های بند ناف در ژله وارتون، نوعی بافت همبند، محصور شده‌اند. این بافت همبند انباری از سلول‌های بنیادی مزانشیمی UC-MSC است که به عنوان سلول‌های بنیادی مزانشیمی ژله ای وارتون (WJ-MSCs) نیز شناخته می‌شود و ماتریکس آن غنی از فاکتورهای رشد مانند IGF، FGF و TGF-β است [122،123،124،125،126،127]. ژله وارتون را می توان از سه قسمت مختلف بند ناف استخراج کرد: زیر آمنیوتیک، دور عروقی و بین عروقی، ساختار، عملکرد و ایمونوهیستوشیمی آن‌ها همه متفاوت است. زمان دو برابر شدن آن‌ها با شاخص تکثیر بالا در شرایط بیرونی کمتر است، تا 300 برابر بازده با شش تا هفت پاساژ. جالب توجه است که بدون کاریوتایپ غیرطبیعی  WJ-MSCها دارای ژن‌های سرکوبگر تومور به وفور هستند و با هیچ تراتومی مرتبط نیستند. آن‌ها همچنین به ترشح سیتوکین‌های خونساز معروف هستند.

سلول مشتق از مایع آمنیوتیک
آمنیون به کیسه‌ای گفته می‌شود که جنین در حال رشد را در بر می‌گیرد، کیسه با مایع آمنیوتیک (AF) پر شده است. ترکیب و مقدار AF با سن حاملگی متفاوت است. در اوایل بارداری، گرادیان اسمزی AF را حفظ می‌کند و در نیمه آخر آن شامل ادرار جنین و ترشحات دستگاه تنفسی است. AF دارای سلول‌های مختلفی از جنین است (غشای آمنیوتیک، دستگاه تناسلی-ادراری، دستگاه گوارش و تنفس). جزء سلولی AF به تدریج با سن حاملگی افزایش می‌یابد.اجزای سلولی شامل آمنیوسیت‌ها، اپیتلوئیدها و سلول‌های فیبروبلاستیک است. مطالعات اخیر سلول‌های بنیادی مایع آمنیوتیک (AFSC) و مایع آمنیوتیک-MSCs (AF-MSCs) را جدا کرده‌اند. آن‌ها را می‌توان از اجزای سلولی کشت داد. AFSC ها 1% از سلول‌ها را تشکیل می‌دهند.
آلوپسی یک بیماری دشوار برای درمان است زیرا ریزش مو با قطع درمان‌های رایج مورد تایید FDA عود می‌کند. برای درک بهتر و کاربرد بالینی، محققان درمان‌های بازسازی‌کننده موجود ("طبقه‌بندی A La Mode") را به‌عنوان غنی از فاکتور رشد و غنی از سلول‌های بنیادی به طور گسترده طبقه‌بندی کردند. تقریباً تمام مطالعاتی که از درمان‌های سلولی استفاده می‌کنند، بهبود قابل توجهی را در رشد مجدد مو بدون هیچ گونه عوارض جانبی نشان داده‌اند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی به دلیل عملکرد رگ زایی و تعدیل کننده سیستم ایمنی، هسته این سلول درمانی هستند که به رشد مجدد مو کمک می‌کند. 
پایان مطلب/.