به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پره اکلامپسی، دیابت حاملگی و سقط مکرر خود به خودی از عوارض شایع بارداری مادر هستند که جان و سلامت زنان را به طور جدی به خطر می‌اندازند و سال به سال بروز آن‌ها در حال افزایش است. بر خلاف بیومارکرهایی که آزادانه در بافت‌ها یا مایعات بدن یافت می‌شوند، اگزوزوم‌ها در یک محیط نسبتاً مستقل وجود دارند و سطح بالاتری از ثبات را ارائه می‌دهند. به عنوان مولکول‌های ستون فقرات، مولکول‌های هدایت کننده و مولکول‌های سیگنال دهنده در هسته، lncRNA ها می‌توانند بیان ژن را تنظیم کنند. در سیتوپلاسم، lncRNA ها می‌توانند با اصلاح پایداری mRNA، عمل به عنوان RNA های درون زا رقابتی برای اتصال miRNA ها و غیره، بر سطوح بیان ژن تأثیر بگذارند. lncRNA های اگزوزومی می‌توانند به طور نامحدود وجود داشته باشند و در ارتباطات بین سلولی و انتقال سیگنال مهم هستند. تغییرات در بیان lncRNA اگزوزوم سرم مادر می‌تواند به طور دقیق و به موقع منعکس کننده پیشرفت و پسرفت بیماری‌های مرتبط با بارداری باشد.

 
lncRNA اگزوزومی پتانسیل استفاده بالینی عالی را ارائه می‌دهد
از آنجا که اگزوزوم‌ها شامل شاخص‌های خاصی از بافت یا منشاء سلولی هستند، یکی از ویژگی‌های lncRNA های مشتق شده از اگزوزوم به عنوان نشانگرهای زیستی است. فعالیت RNase در محیط خارج سلولی بالا است، اما ncRNAهای خارج سلولی در پلاسما نسبتاً پایدار می‌مانند، که نشان می‌دهد ncRNAهای در حال گردش ممکن است از شرایط سخت محافظت و دور زده شوند. اگزوزوم‌ها در مایعات بدن در حالت پایدار باقی می‌مانند و RNA به دلیل محافظت از غشاهای دولایه لیپیدی که در آن آنزیم‌ها نمی‌توانند به راحتی محتویات اگزوزوم‌ها را هضم کنند، به طور قابل توجهی در معرض قرار نمی‌گیرند. اگرچه بیان lncRNA در برخی از سلول‌ها کم است، اما در اگزوزوم‌های ترشح شده آن‌ها به شدت بیان می‌شود و با پیشرفت بیماری ارتباط دارد.

ارتباط lncRNA اگزوزومی با بارداری
تحمل آندومتر
لقاح، لانه گزینی، متافاز آندومتر، رشد جفت و تولد جنبه‌های مهم، پیچیده و غیرقابل برگشت بارداری در انسان و سایر پستانداران هستند. ناهنجاری‌ها یا شکست هر یک از این فرآیندها می‌تواند بر نتیجه بارداری تأثیر بگذارد. با تأثیر مستقیم بر رشد جنینی و تنظیم بیان مولکول‌های مهم چسبندگی، آندومتر می‌تواند اگزوزوم‌ها را به داخل مایع رحم نشت کند و لانه گزینی را کنترل کند. h19 یک lncRNA طبیعی است که به طور گسترده تولید می‌شود، از نظر رشد کنترل می‌شود و بر ژن های هدف Let-7 تأثیر می‌گذارد. کاهش بیان ژن H19 و پروتئین ITG-3 در گروه شکست مکرر لانه گزینی (RIF) مشاهده شد، که ثابت می‌کند بیان lncRNAH19 به طور مثبت با پروتئین ITG-3 مرتبط است، تحمل آندومتر را کاهش می‌دهد و در نهایت باعث لانه گزینی می‌شود. 

ایجاد تحمل ایمنی در سطح مشترک مادر و جنین را ترویج دهید
رابط مادر و جنین، که از بافت‌های خارج جنینی و مکونیوم تشکیل شده است، یک جزء حیاتی است که به سیستم ایمنی مادر کمک می‌کند تا در دوران بارداری با جنین سازگار شود. سلول‌های تروفوبلاست با راه‌اندازی مسیرهای سیگنال دهی JNK و p38 در ماکروفاژهای مکونیوم از طریق RNA lncRNA اگزوزومی RNA آنتی‌سنس 1 (ZEB2-AS1) با اتصال E-box انگشت روی انگشت روی، سلول‌های تروفوبلاست می‌توانند ریزمحیط تحمل ایمنی مادر و جنین را ایجاد و حفظ کنند. این باعث افزایش پلاریزاسیون ماکروفاژها به سمت فنوتیپ مهاری M2 می‌شود. به منظور حمایت از رشد منظم یک بارداری معمولی، M2 القایی می‌تواند روی سلول‌های تروفوبلاست عمل کند و همزمان تکثیر و تمایز آن‌ها را تشویق کند. کاهش در ماکروفاژ M2 متافاز بیماران سقط خودبخودی مکرر ممکن است به دلیل بیان کم ZEB2-AS 1 در اگزوزوم تروفوبلاست آن‌ها باشد.

ترویج کاشت موفق جنین
لانه گزینی جنین، مرحله‌ای حیاتی در بارداری، فرآیندی است که طی آن بلاستوسیست با رحم در شرایط پذیرا در حالی که در حالت فعال قبل از تماس نزدیک با آندومتر است، تعامل می‌کند. تولید مثل پستانداران به لانه گزینی موفقیت آمیز جنین در مادر بستگی دارد. بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی، اگزوزوم مشتق از جفت (PEXO) می‌تواند توسط سلول‌های اپیتلیال و استرومایی در مکونیوم بلعیده شود و محیط ایمونولوژیک منطقه‌ای را تغییر دهد. برای شروع و حفظ بارداری، ارتباط سلول به سلول در رابط مادر و جنین بسیار مهم است. اگزوزوم‌هایی که جنین برای کمک به لانه گزینی ترشح می‌کند، سازگاری طبیعی جنین را افزایش می‌دهد و از لانه گزینی موفق و شروع بارداری حمایت می‌کند و به جنین اجازه می‌دهد رشد خود را کنترل کند.

lncRNA اگزوزومی و حاملگی پاتولوژیک
اگزوزوم‌ها حاوی پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک مختلفی هستند که به عنوان نشانگرهای تشخیصی برای بیماری‌های مامایی با ویژگی بالا عمل می‌کنند. مطالعه lncRNA اگزوزوم می‌تواند پاتوژنز بیماری‌های مختلف در حاملگی پاتولوژیک، نشانگرهای زیستی را بررسی کند و پایه‌ای اساسی جدید برای تشخیص و درمان بیماری‌ها ارائه دهد. بسیاری از lncRNA های مرتبط با عملکرد سلول‌های تومور نیز ممکن است نقش‌های تنظیمی قابل توجهی را برای تروفوبلاست‌ها ایفا کنند زیرا تروفوبلاست‌های جفت ویژگی‌های مشترکی با سلول‌های تومور در طول تکثیر، مهاجرت و تهاجم دارند. این امر به ویژه برای مسیرهای درگیر در رگزایی، تنظیم چرخه سلولی، مهاجرت سلولی و تهاجم صادق است.

lncRNA اگزوزومی و پره اکلامپسی
اگزوزوم‌ها در بروز PE شرکت می‌کنند. پره اکلامپسی یک مشکل بارداری است که بیش از هفته 20 بارداری با پروتئینوری، فشار خون بالا یا سایر آسیب‌های سیستمیک تظاهر می‌کند. برای کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان و افزایش سلامت مادر و نوزاد، تشخیص زودهنگام پره اکلامپسی بسیار مهم است. تصور می‌شود که تعداد اگزوزوم‌های جفت، تغییرات در ترکیب آن‌ها و تأثیر آن‌ها بر سیستم ایمنی مادر، راه‌های کلیدی کمک PEXO به پاتوژنز پره اکلامپسی باشد. بیماران پره اکلامپسی کاهش بیان پروتئین‌های عملکردی مانند ماتریکس متالوپروتئیناز (MMP) 2 و MMP9، و همچنین افزایش سطح فسفاتیدیل سرین (PS) و سطوح پایین تر اسید فسفاتیدیک و فسفاتیدیل گلیسرول در اگزوزوم‌ها را در مقایسه با گروه حاملگی طبیعی نشان می‌دهند.

lncRNA اگزوزومی و سقط خودبخودی مکرر
ظهور سقط خودبخودی مکرر ارتباط نزدیکی با lncRNA اگزوزومی دارد دو یا چند سقط خودبه‌خودی متوالی باعث بروز سقط‌های خودبه‌خودی مکرر می‌شود. لانه گزینی سطحی اولیه جفت، مهاجرت و تهاجم ضعیف تروفوبلاست، و تشکیل ریز عروقی معیوب جفت، سه علت پاتوفیزیولوژیک مهم برای ایجاد سقط خودبخودی مکرر هستند که همگی در حال افزایش هستند. lncRNA های اگزوزومی در تنظیم ظرفیت تهاجمی تروفوبلاست، بیان کینازهای وابسته به سیکلین (CDKs) و فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف مانند متابولیسم لیپید و سنتز پروتئین شرکت می‌کنند. این اقدامات بر روی کاشت اولیه جنین تأثیر می‌گذارد. اگزوزوم‌های تولید شده توسط سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌توانند روی سلول‌های تروفوبلاست عمل کنند و باعث ترشح MMP شوند که به نوبه خود تروفوبلاست‌ها را تهاجمی‌تر می‌کند.
lncRNA های اگزوزومی دارای پتانسیل وسیعی برای بررسی هستند. lncRNA های اگزوزومی قدرت کنترل طیف وسیعی از فرآیندهای بیولوژیکی سلولی، از جمله ریخته گری مجدد شریان‌های مارپیچ، پاسخ التهابی، کنترل ایمنی، متابولیسم سلولی و اتوفاژی را دارند. lncRNA های اگزوزومی نسبت به lncRNA های مشتق شده از سرم بادوام تر و کمتر مستعد تخریب هستند و به آن‌ها اجازه می‌دهد بدون تغییر از "منشا" به "مقصد" خود حرکت کنند و عملکردهای مورد نظر خود را انجام دهند. در مطالعات متعدد نشان داده شده است که lncRNA های اگزوزومی در رابط مادر و جنین نقش اساسی در بیماری‌های خاص بارداری دارند و از لانه گزینی و نگهداری جنین پشتیبانی می‌کنند. از این رو، لازم است به این موضوع پرداخته شود که چگونه می‌توان اگزوزوم‌هایی را که با دقت بیشتری محیط سلولی را در داخل بدن به تصویر می‌کشد، پرداخت. اختلالات خاص بارداری با تغییرات غیرطبیعی در اگزوزوم‌های مشتق از جفت که در خون محیطی زنان باردار دیده می‌شود مرتبط است، اگرچه اندازه نمونه‌های بزرگتر هنوز برای تایید کاربرد آن‌ها به عنوان نشانگرهای زیستی برای آزمایش بالینی مورد نیاز است. اگزوزوم‌ها همچنین می‌توانند پتانسیل رشد جنینی را پیش‌بینی کنند و به‌زودی، استفاده از اگزوزوم‌ها به‌عنوان نشانگر در آزمایش‌های بالینی، یک آزمایش غیرتهاجمی امیدوارکننده و قابل توجه خواهد بود.
پایان مطلب/.