به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) سلول T یک نوع ایمونوتراپی سرطان است. این به سیستم ایمنی بدن خود کمک می‌کند تا سلول‌های سرطانی را پیدا کرده و به آنها حمله کند. بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شد، محققان اعلام کردند بیماران مبتلا به مولتیپل میلوم تحت درمان با ایدکابتاژن ویکلوسل، معروف به "ide-cel"، یک درمان گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) با سلول‌هایT، هیچ تفاوتی در نتایج کلی بقا بدون توجه به نژاد و قومیت نداشتند.  Idecabtagene vicleucel (ide-cel) اولین درمان گیرنده آنتی ژن کایمریک با سلول T بود که تاییدیه FDA را برای بیماران مبتلا به میلوم مولتیپل عودکننده/ مقاوم (RRMM) به دست آورد. لورا پرز، دکترا، MPH، اپیدمیولوژیست در مرکز سرطان موفیت و نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد: «با این مطالعه، می‌بینیم که بیماران سیاه‌پوست و سفیدپوست مبتلا به مولتیپل میلوما هر دو به خوبی به ide-cel پاسخ می‌دهند. ما امیدواریم که این یافته‌ها استفاده از سلول ایده‌آل را در تمام بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما ایجادکند.

آنتی ژن کایمریک CAR-T

در سال‌های اخیر، سلول درمانی گیرنده آنتی ژن کایمریک CAR-T به عنوان یک ایمونوتراپی بسیار امیدوارکننده ظاهر شده است و چشم انداز درمان بدخیمی‌های خونی را عمیقاً تغییر داده است. برای تولید سلول‌های CAR-T که می‌توانند به طور خاص آنتی ژن‌های سطح تومور را تشخیص دهند، سلول‌های T از بیماران یا اهداکنندگان سالم به طور ژنتیکی با یک گیرنده هدفمند تومور خاص، که به عنوان گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) شناخته می‌شود، اصلاح می‌شوند. ساختار CAR شامل یک قطعه متغیر تک زنجیره ای (scFv) است که منجر به شناسایی خاص آنتی ژن‌های سطح تومور بدون ارائه آنتی ژن محدود شده با MHC می‌شود. این روش امید جدیدی را برای بیماران R/R MM به ارمغان آورده است.

درمان با سلول CAR T برای مولتیپل میلوما

مولتیپل میلوما، یک بدخیمی سلول‌های پلاسما است که با تکثیر کلونال سلول‌های پلاسما بدخیم در مغز استخوان، همراه با تولید بیش از حد پروتئین ایمونوگلوبولین مون سوکلونال (موسوم به پروتئین M) و متعاقب آن آسیب اندام انتهایی مشخص می‌شود. تقریباً 10 درصد از بدخیمی‌های خونی با درک روزافزون پاتوژنز MM و با استفاده از عوامل درمانی جدید، مانند مهارکننده‌های پروتئازوم (بورتزومیب، ایگزازومیب و کارفیلزومیب)، داروهای تعدیل کننده ایمنی (تالیدومید، لنالیدومید، و پومالیدومید)، و آنتی بادی‌های مونوکلونال (داراتوموزیماب)  توانسته اند نتایج بقای بیماران MM را تا حد زیادی به بهبودی برسانند. این بیماری دومین سرطان شایع خون در ایالات متحده است که نرخ بقای پنج ساله آن 56 درصد است. در میان جمعیت‌های سیاه پوست و اسپانیایی، این شایع ترین سرطان خون است. در حالی که چندین روش درمانی وجود دارد، این وضعیت غیرقابل درمان است و اکثر بیمارانی که به بهبودی می‌رسند در نهایت عود می‌کنند. در درمان‌های CAR T-cell، سلول‌های T بیمار از خون او حذف می‌شوند و ژنی برای گیرنده‌ای که به پروتئین خاصی روی سلول‌های سرطانی متصل می‌شود اضافه می‌شود تا به آنها کمک کند سلول‌های سرطانی را پیدا کرده و از بین ببرند. سپس سلول های اصلاح شده دوباره به بیمار تزریق می‌شوند. در سال 2021، ide-cel اولین درمان با سلول‌های CAR T بود که تأییدیه سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) را برای درمان مولتیپل میلوم عودکننده (RR) دریافت کرد - نسخه‌ای از سرطان خون که به درمان یا پاسخ نداده ویا پس از درمان دوباره علایم بیماری در آنها برگشته است.

شیوه مطالعاتی

پرز تاکید کرد: "افراد سیاه پوست غیر اسپانیایی دو برابر بیشتر از همتایان سفید پوست خود در معرض ابتلا به مولتیپل میلوما هستند." ما همچنین می‌دانیم که بیماران سیاه پوست کمتر احتمال دارد این درمان‌های جدید با سلول CAR T را دریافت کنند و کمتر در کارآزمایی‌های بالینی حضور دارند. بنابراین، با این مطالعه، ما می‌خواستیم ببینیم که چگونه نتایج بین گروه‌های نژادی و قومی متفاوت است.» برای انجام این مطالعه، پرز و تیم تحقیقاتی او داده‌هایی را از 207 بیمار در 11 موسسه که در کنسرسیوم تحقیقاتی مولتیپل میلوما (MMRC) شرکت داشتند، جمع‌آوری کردند. 149 (72 درصد) از بیماران به عنوان سفید پوست غیر اسپانیایی، 30 (17 درصد) به عنوان سیاه پوست غیر اسپانیایی و 22 (11 درصد) به عنوان اسپانیایی شناخته شده بودند. بیماران مبتلا به مولتیپل میلوم RR، ide-cel را دریافت کردند و محققان نرخ بهبودی، بقای کلی و شیوع عوارض مرتبط با سلول‌های CAR T را تحت نظر داشتند و بیماران را حدود 9 ماه پس از درمان پیگیری کردند.

یافته‌ها و پیامدهای مطالعه

یافته‌های پرز نشان می‌دهد که بیماران سیاه‌پوست غیر اسپانیایی بیشتر احتمال دارد به سندرم آزادسازی سیتوکین - یک عارضه جانبی خطرناک درمانی که باعث التهاب می‌شود - نسبت به بیماران سفیدپوست اسپانیایی تبار و غیر اسپانیایی تبار (به ترتیب 97 درصد در مقابل 77 درصد در مقابل 85 درصد) دچار شوند. با این حال، تیم هیچ تفاوت قابل توجهی در احتمال ابتلا به عوارض شدید هنگام مقایسه نتایج بر اساس نژاد و قومیت پیدا نکرد. به طور مشابه، آنها هیچ تفاوت قابل توجهی در بروز بستری شدن در ICU، احتمال بهبودی کامل یا بقای کلی بین بیماران سیاه و سفید پیدا نکردند. در حالی که میزان پاسخ کلی - درصد بیمارانی که به CAR T پاسخ نسبی، بسیار خوب یا جزئی می‌دهند - در بین بیماران اسپانیایی تبار در مقایسه با بیماران سیاه و سفید غیر اسپانیایی کمتر بود. محققان گمان می‌کنند که این می‌تواند تا حدی به تعداد محدودی از بیماران اسپانیایی تبار که در این مطالعه وارد شده اند نسبت داده شود. پرز گفت: «این نتایج نیاز به گروه‌های مختلف بیماران را در تحقیقات و آزمایش‌های بالینی نشان می‌دهد. کارآزمایی‌های بالینی اغلب به دلایل زیادی از جمله ملاحظات مالی، بی‌اعتمادی پزشکی و عدم حساسیت فرهنگی، تنوع ندارند. از طرفی معیارهای سختگیرانه صلاحیت آزمایشی اغلب اقلیت‌های نژادی و قومی را نیز حذف می کنند. در واقع، 75 درصد از جمعیت مورد مطالعه ما واجد شرایط کارآزمایی که منجر به تایید FDA از ID-cel می‌شد، نبودند. به همین خاطر فقدان نمایش کارآزمایی بالینی می‌تواند دسترسی گروه‌های کم‌برخوردار را به مراقبت‌های نجات‌بخش محدود کند.»

در انتها ما اولین و بزرگترین تحقیق در مورد نتایج بالینی SOC Ide-cel بر اساس نژاد و قومیت را ارائه دادیم. با وجود تفاوت در ایمنی و پاسخ به ide-cel، یافته‌های ما استفاده از ide-cel را در تمام بیماران RRMM تشویق می‌کند. اما این یافته‌ها باید در نمونه‌های بزرگتر از بیماران RRMM متنوع با زمان پیگیری طولانی تر تأیید شود.

پایان مطلب/.