به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، آسیب عصب محیطی (PNI) به طور جدی بر کیفیت زندگی افراد تأثیر می‌گذارد. درمان با سلول‌های بنیادی یک گزینه جدید امیدوارکننده برای درمان بالینی PNI در نظر گرفته می‌شود. سلول‌های بنیادی دندانی، به ویژه سلول‌های بنیادی پالپ دندانی (DPSCs)، سلول‌های بنیادی پرتوان بالغ مشتق شده از نورواکتودرم هستند. و نرخ رد پیوند پایین است. DPSCها به طور گسترده در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی، از جمله برای درمان آسیب عصب سیاتیک، آسیب عصب صورت، آسیب نخاع و سایر بیماری‌های عصبی استفاده می‌شود.

مقاله جدیدی که در مجله جهانی سلول‌های بنیادی منتشر شده است، کاربردهای بالقوه سلول‌های بنیادی پالپ دندان (DPSCs) و مشتقات آن‌ها را در زمینه بازسازی اعصاب بررسی می‌کند. ابتدا، این مقاله وضعیت فعلی درمان‌های سلول‌های بنیادی را برای آسیب عصب محیطی (PNI) توصیف می‌کند و مزایای DPSC‌ها را در این زمینه مورد بحث قرار می‌‌دهد. سپس، وضعیت تحقیقات در مورد توانایی بازسازی عصبی DPSCها و مشتقات آنها را بررسی می‌کند. در نهایت، این تحقیق پتانسیل DPSC‌ها را در درمان PNI و مکانیسم زیربنایی، با هدف ارائه راهنمایی‌‌های ارزشمند و مبنایی برای تحقیقات آینده، خلاصه می‌کند.

DPSC ها به دلیل مزایای متعددی که دارند، مانند جداسازی آسان، پتانسیل چند تمایز، ایمنی‌زایی کم و نرخ رد پیوند پایین، پتانسیل قابل توجهی در زمینه مهندسی بافت عصبی دارند. این مقاله تحقیقات مربوط به DPSCها و مزایای آنها در درمان PNI را بررسی می‌کند، با هدف خلاصه کردن پتانسیل درمانی DPSCها برای PNI و مکانیسم‌های اساسی و ارائه راهنمایی‌های ارزشمند و پایه‌ای برای تحقیقات آینده است. گزارش شده است که تقریباً 2.8 درصد از بیماران تروما از آسیب عصب محیطی (PNI) رنج می‌برند که منجر به ناتوانی دائمی می‌شود. PNI می‌تواند منجر به از دست دادن عملکرد عضلانی، اختلال حسی و نوروپاتی دردناک شود. در حالی که پیوند عصب اتولوگ یک گزینه درمانی استاندارد است، معایب آن مانند مشکل در به دست آوردن اعصاب اهداکننده، نیاز به روش‌های جراحی برای به‌دست‌آوردن اعصاب دهنده، بدشکلی‌های ثانویه در محل اهداکننده، و مشکلات احتمالی عدم تطابق، استفاده گسترده از آن را محدود می‌کند. با پیشرفت در بیومواد و بازسازی بافت، پیشرفت قابل توجهی در تکنیک‌های رشد مجدد عصبی حاصل شده است. بازیابی عملکرد پس از آسیب از اهمیت بالایی برخوردار است و آزمایشات روی سلول‌های بنیادی نشان داده است که آنها می‌توانند بازسازی عصب را تسریع کنند. در مقایسه با سایر انواع سلول‌های بنیادی، سلول‌های بنیادی پالپ دندانی (DPSCs) مزیت بیشتری دارند، زیرا می‌توان آنها را از طریق عملیات غیرتهاجمی به‌دست آورد، در طولانی‌مدت در دمای پایین نگهداری کرد، استفاده از آنها ساده است، با مشکلات اخلاقی کمی همراه است و ایمنی‌زایی پایینی دارند، بنابراین مواد ایده آلی برای مهندسی بافت هستند. DPSCهای انسانی (hDPSCs) قابلیت‌های خود نوسازی، تمایز چند‌خطی و شبیه‌سازی قابل‌توجهی را نشان می‌دهند. این سلول‌ها نقش مهمی در بازسازی عصبی دارند و سلول‌های بنیادی با منشاء جنینی مشابه سلول‌های شوان ابزار مناسبی برای درمان PNI هستند.

DPSCها از سلول‌های تاج عصبی منشا می‌گیرند و با سلول‌های شوان همسانی دارند. بنابراین، به دلیل تمایز عصبی منحصر به فرد و توانایی‌های بازسازی عصبی DPSC ها، سلول های شوان مشتق شده از DPSCs ابزاری مناسب برای دستیابی به بازسازی عصبی پس از PNI در شرایط آزمایشگاهی هستند. هدف اصلی این بررسی، ارائه اطلاعاتی در مورد کاربردهای اخیر DPSCها در درمان PNI، با تمرکز خاص بر روی درمان‌های سلولی و درمان‌های غیر سلولی شامل DPSCها است. علاوه بر این، بررسی اثرات درمانی DPSCها و کاربردهای بالقوه آینده آنها در درمان PNI را مورد بحث قرار می‌دهد.

پایان مطلب./