به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در مطالعه‌ای، داروی روانگردان کتامین به بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی شدید تسکین عمیق و سریع داده است. اما این مطالعات یک نقص مهم دارند: شرکت‌کنندگان معمولاً می‌توانند بگویند که آیا به آنها کتامین داده شده است یا دارونما. حتی در کارآزمایی‌های کور که در آن به شرکت‌کنندگان گفته نمی‌شود چه چیزی را دریافت کرده‌اند، اغلب اوقات اثرات کتامین قابل درک است. در یک مطالعه جدید، محققان پزشکی استنفورد راه‌حلی هوشمندانه ابداع کردند تا خواص روان‌گردان یا تجزیه‌کننده این ماده بی‌حس‌کننده را پنهان کنند. محققان 40 شرکت کننده مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید را که برای جراحی معمول برنامه‌ریزی شده بودند، انتخاب کردند، سپس زمانی که شرکت‌کنندگان تحت عمل جراحی بودند و تحت بیهوشی عمومی بودند، دوز کتامین یا دارونما تجویز کردند. تمام محققان و پزشکان درگیر در این کارآزمایی نیز نسبت به درمان دریافتی بیماران نا آگاه بودند. درمان‌ها دو هفته بعد آشکار شد. محققان از دریافت این که هر دو گروه بهبود قابل توجهی در علائم افسردگی که معمولاً با کتامین مشاهده می‌شود، شگفت‌زده شدند. محققان این مطالعه از دیدن این نتیجه بسیار شگفت زده شدند، به خصوص وقتی با برخی از بیماران صحبت شد، گفتند که زندگی‌شان تغییر کرده است، قبلاً هرگز چنین احساسی نداشتند، اما جالب اینجاست که آنها در گروه دارونما بودند. این مطالعه در در Nature Mental Health منتشر شد. تنها یک روز پس از درمان، نمرات هر دو گروه کتامین و دارونما در مقیاس درجه‌بندی افسردگی مونتگومری-آسبرگ (یک معیار استاندارد از شدت افسردگی که اغلب به عنوان MADRS شناخته می‌شود) به طور متوسط به نصف کاهش یافت. نمرات آنها در طول دو هفته پیگیری تقریباً ثابت ماند.محققان این مطالعه خاطر نشان کردند، در نظر گرفتن این موضوع، آن‌ها را به یک دسته از افسردگی خفیف از سطوح ناتوان کننده افسردگی کاهش می‌دهد.

تاثیر مثبت کتامین در مطالعات قبلی

تاثیر کتامین در درمان افسردگی توسط محققان به اثبات رسیده است. یک نسخه ارزان قیمت از کتامین برای درمان افسردگی شدید در یک کارآزمایی دوسوکور که آن را با دارونما مقایسه می‌کند، به شدت تاثیرگذار عمل کرد. جدای از نتایج مثبت، یکی از مزایای برجسته استفاده از کتامین برای افسردگی مقاوم به درمان این است که بسیار ارزان‌تر از اسپری بینی S-ketamine ثبت شده، که در حال حاضر در استرالیا استفاده می‌شود. در تحقیقی که در مجله روانپزشکی بریتانیا منتشر شد، محققان دریافتند که بیش از یک نفر از هر پنج شرکت‌کننده پس از یک ماه تزریق دو هفته‌ای به بهبودی کامل علائم خود دست یافتند، در حالی که یک سوم علائمشان حداقل 50 درصد بهبود یافت. برای افراد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان، بنابراین کسانی که از روش‌های مختلف ‌درمانی، داروهای ضدافسردگی که معمولاً تجویز می‌شوند یا درمان شوک الکتریکی سودی نمی‌برند، بهبودی 20 درصدی واقعاً خوب است. محققان دریافتند که در این کارآزمایی، کتامین به وضوح بهتر از دارونما بود. 20 درصد گزارش کردند که در مقایسه با تنها 2 درصد در گروه دارونما، دیگر افسردگی بالینی نداشتند. این یک تفاوت بزرگ و بسیار آشکار است و شواهد قطعی را به ارمغان می‌آورد. محققان 179 فرد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان را انتخاب کردند. به همه آنها یک نوع عمومی از کتامین تزریق شد که در حال حاضر به طور گسترده در استرالیا به عنوان دارویی برای بیهوشی و آرامبخش در دسترس است. شرکت‌کنندگان هفته‌ای دو تزریق در کلینیک دریافت کردند که در آن حدود دو ساعت تحت نظر بودند در حالی که اثرات آرام‌بخش حاد معمولاً در یک ساعت اول از بین می‌رفت. درمان به مدت یک ماه ادامه یافت و از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا در پایان کارآزمایی و یک ماه بعد، خلق و خوی خود را ارزیابی کنند. به عنوان یک کارآزمایی دوسوکور، نه شرکت‌کنندگان و نه محققینی که دارو را تجویز می‌کردند، نمی‌دانستند که کدام بیماران کتامین عمومی یا دارونما دریافت کرده‌اند تا اطمینان حاصل شود که سوگیری‌های روانی به حداقل می‌رسد. نکته مهم این است که یک دارونما انتخاب شد که همچنین باعث آرامبخشی می‌شود تا پوشش درمانی را بهبود بخشد. میدازولام یک آرام بخش است که به طور معمول قبل از بیهوشی عمومی تجویز می‌شود، در حالی که در بسیاری از مطالعات قبلی دارونما سالین بود. از آنجایی که هیچ اثر ذهنی از سالین وجود ندارد، در مطالعات قبلی مشخص شد که چه افرادی کتامین و چه افرادی دارونما دریافت کردند. در استفاده از میدازولام که درمانی برای افسردگی نیست، اما باعث می‌شود کمی احساس بی‌حالی داشته باشند، شانس بسیار کمتری برای دانستن اینکه آیا کتامین دریافت کرده‌اند یا خیر دارند، که اثرات حاد مشابهی دارد. سایر ویژگی‌های کارآزمایی اخیر که آن را از مطالعات گذشته متمایز می‌کند شامل پذیرش افرادی در کارآزمایی بود که قبلاً درمان شوک الکتریکی (ECT) دریافت کرده بودند. در صورتی که همه درمان‌های دیگر بی‌اثر بوده‌اند، درمان ECT برای افسردگی به افراد توصیه می‌شود. بیشتر مطالعات، افرادی را که ECT انجام داده‌اند را از شرکت در مطالعه حذف می‌کنند، زیرا کارکرد یک درمان جدید در جایی که ECT انجام نشده است بسیار سخت است. تفاوت دیگر در مورد این کارآزمایی این بود که دارو به جای قطره به صورت زیر جلدی (تزریق به پوست) تحویل داده شد، بنابراین زمان و پیچیدگی پزشکی بسیار کاهش می‌یابد. این مطالعه همچنین بزرگترین مطالعه تا به امروز در جهان است که کتامین عمومی را با دارونما در درمان افسردگی شدید مقایسه می‌کند.

 اینها چه معنایی میدهد؟

محققان اعتراف کردند که مطالعه آنها، با تغییر غیرمنتظره‌ای، سوالات بیشتری را نسبت به پاسخ دادن به آنها ایجاد می کند. محققان تشخیص دادند که بعید است که جراحی‌ها و بیهوشی عمومی باعث بهبودی شوند، زیرا مطالعات نشان داده‌اند که افسردگی معمولاً پس از جراحی تغییر نمی‌کند. گاهی اوقات بدتر می‌شود .به گفته محققان، تفسیر محتمل‌تر این است که انتظارات مثبت شرکت‌کنندگان ممکن است نقش کلیدی در اثربخشی کتامین داشته باشد. در آخرین بازدید بعدی از شرکت‌کنندگان خواسته شد حدس بزنند که کدام مداخله درمانی را دریافت کرده‌اند. حدود یک چهارم گفتند که نمی‌دانند. بیش از 60 درصد از افرادکتامین را حدس زده‌اند. حدس‌های آن‌ها با درمانشان ارتباط نداشت، بلکه با احساس بهتری که داشتند مرتبط بود. آنهایی که در نمرات افسردگی خود بهبود بیشتری یافته بودند، به احتمال زیاد فکر می‌کردند که کتامین دریافت کرده‌اند، حتی زمانی که این حس مثبت را نداشتند، که به معنای برخی انتظارات مثبت از قبل از مصرف برای کتامین است.

انتظارات مثبت

این انتظارات مثبت را می‌توان سوگیری انتظار، اثر دارونما یا امید نامید. هر برچسبی که باشد، عوامل روانشناختی دخیل در درمان می‌توانند قدرتمند باشند. بنا به اظهارات محققان از برخی جهات، هیچ یک از این‌ها جدید نیست. دارونما احتمالاً تنها مؤثرترین و ثابت‌ترین مداخله در پزشکی است. این دارو در هر آزمایشی دیده می‌شود و احتمالاً باید به عواملی که باعث ایجاد آن می‌شوند توجه بیشتری داشت. این عوامل ممکن است شامل نحوه توصیف یک مطالعه باشد. تعامل با متخصصان مراقبت‌های بهداشتی؛ و در این مورد، تبلیغات اجتناب‌ناپذیر رسانه‌ای در مورد کتامین است. باید آزمایش‌های هوشمندانه‌تری ابداع شود تا تأثیرات دارویی مستقیم را از تأثیرات روان‌شناختی مصرف کتامین و سایر روان‌گردان‌ها جدا کند.

نه فقط دارونما

نکته اصلی نباید این باشد که کتامین فقط یک دارونما است. گفتن این فقط یک دارونما است، واقعاً تاثیر آن را کم می‌کند. این‌گونه نیست که فقط با تلقین بتوان بیمار را درمان کرد و به این معنی نیست که بیمار هیچ مشکلی نداشته است. در واقع، ممکن است بین اثر دارونما (به عبارت دیگر، امید) و نحوه عملکرد کتامین رزونانس فیزیولوژیکی وجود داشته باشد. مطالعات نشان می‌دهد که هر دو ممکن است تا حدی توسط گیرنده‌های μ-اپیوئیدی مغز که درد را پردازش می‌کنند، واسطه شوند. محققان افزودند به طور قطع یک مکانیسم فیزیولوژیکی وجود دارد، چیزی که بین گوش‌های شما اتفاق می‌افتد، زمانی که امید را القا می‌کنید. نتایج همچنین نشان می‌دهد که تجربه روانگردان ممکن است برای مزایای کتامین بسیار مهم نباشد، اگرچه احتمالاً انتظارات مثبت بیشتری را تشویق می‌کند. شاید با یک آنالوگ روانگردان غیر توهم‌زا بتوان بدون نیاز به داروهای دیگر، از فواید مشابه بهره‌مند شد.

پایان مطلب./