به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، جفت با عملکرد خوب برای سلامت جنین و مادر در طول بارداری ضروری است. در همین راستا دانشمندان دانشگاه اکستر با همکاران خود در نروژ و دانمارک برای رهبری یک همکاری بین‌المللی در مقیاس بزرگ که رشد جفت را با بیشترین جزئیات بررسی می‌کرد، کار کردند. آنها اولین مطالعه ارتباط ژنومی را در مورد وزن جفت در هنگام تولد انجام دادند و به تعدادی یافته جدید دست یافتند. در میان یافته‌های منتشر شده در Nature Genetics، تیم به این نتیجه رسیدند که رشد سریع‌تر جفت می‌تواند در خطر ابتلا به پره اکلامپسی و زایمان زودرس نوزاد نقش داشته باشد. پروفسور Pål Njølstad، از دانشگاه برگن در نروژ، که این مقاله را رهبری می‌کرد، گفت: "جفت یک اندام مهم در دوران بارداری است که یک پیوند پیچیده و حیاتی بین مادر و نوزاد ایجاد می‌کند. مطالعه ما 40 تغییر را در این مقاله شناسایی کرده است. کد ژنتیکی مرتبط با بزرگی جفت است که درک ما را از این اندام حیاتی در انسان بهبود می‌بخشد. چندین مورد از این تغییرات ژنتیکی بر وزن نوزاد نیز تأثیر می‌گذارند، اما برخی به نظر می‌رسد که عمدتاً به رشد جفت مربوط می‌شوند.

توضیح عملکرد جفت

جفت عضوی است که در رحم در کنار جنین رشد می‌کند که توسط بند ناف به آن متصل می‌شود. جفت اکسیژن و مواد مغذی را برای جنین در حال رشد فراهم می‌کند و مواد زائد را با رشد کودک دفع می‌کند. عملکرد ضعیف جفت با عوارض بارداری و خطر بعدی بیماری در کودک همراه است. علیرغم نقش کلیدی آن، هنوز اطلاعات کمی در مورد چگونگی تنظیم رشد جفت وجود دارد. بنابراین درک رشد جفت مهم است، زیرا نوزادانی که جفت‌های بسیار کوچک یا بزرگ دارند، در معرض خطر بیشتری برای عوارض هستند. زیرا ارتباط جفتی بین جنین و مادر، مواد مغذی و اکسیژن را برای جنین فراهم می‌کند و مواد زائد را از خون جنین خارج می‌کند. جفت هورمون‌ها، فاکتورهای رشد و سیتوکین‌ها را تولید می‌کند و به آنتی‌بادی‌های ایمونوگلوبولین G (IgG) مادر اجازه می‌دهد به جنین منتقل شود و به نوزادان ایمنی ذاتی می‌دهد. جفت نامطلوب می‌تواند منجر به محدودیت رشد داخل رحمی، سقط جنین، زایمان زودرس  و پره اکلامپسی شود. وزن جفت (PW) به راحتی اندازه گیری می‌شود و اغلب در مطالعات اپیدمیولوژیک  برای افزایش رشد و عملکرد جفت استفاده می‎شود.

جفت بزرگ و احتمال خطر پره اکلامپسی در مادر

این تیم دریافتند که در جایی که کد ژنتیکی جنین به این معنی است که احتمال بزرگتر شدن جفت بیشتر است، خطر پره اکلامپسی در مادر بیشتر است. این می‌تواند به این دلیل باشد که جفت خیلی سریع رشد می‌کند، که می‌تواند تعادل بین نیاز کودک به منابع و میزان توانایی مادر را بر هم بزند، بنابراین می‌تواند عاملی برای پره اکلامپسی باشد که در اواخر بارداری رخ می‌دهد.پروفسور ریچل فریتی، از دانشکده پزشکی دانشگاه اکستر، که توسط Wellcome تامین مالی می شود، یکی از رهبران این مقاله است. وی گفت: پره اکلامپسی عارضه ای است که ممکن است در بارداری ایجاد شود که باعث افزایش فشار خون می‌شود. برخی از اندام‌های مادر مانند کلیه‌ها و کبد به درستی کار نمی‌کنند و تشخیص زودهنگام آن برای جلوگیری از مشکلات شدید سلامتی ضروری است. ولی هنوز به طور کامل درک نشده است که چگونه پره اکلامپسی در مادر و نوزاد ایجاد می‌شود. مطالعه ما نشان می‌دهد که رشد سریع تر جفت منجر به افزایش خطر ابتلا به پره اکلامپسی در مادر می‌شود. بنابراین باید به ژنتیک وزن نوزاد نگاه کرد." جفت دارای رشد سریع‌تر با مدت بارداری کوتاه‌تری همراه است. محقق ارشد، رهبر گروه Bjarke Feenstra، از بیمارستان دانشگاه کپنهاگ و موسسه سرم Statens، دانمارک، که همچنین سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: "ما دریافتیم که نوزادانی که کد ژنتیکی برای جفت بزرگتر دارند، بیشتر احتمال دارد زودتر به دنیا بیایند. بر اهمیت بررسی بیولوژی جفت در مطالعات مدت بارداری و زمان زایمان تاکید می کند."

شیوه مطالعاتی

در این مطالعه ما با استفاده از وزن جفت به عنوان نماینده ای برای رشد جفت، ما تجزیه و تحلیل ارتباط ژنومی را در ژنوم‌های جنین (n = 65,405)، مادر (n = 61,228) و پدر (n = 52,392) گزارش کردیم، که 40 سیگنال ارتباط مستقل را به همراه دارد. بیست و شش سیگنال به عنوان جنین، چهار سیگنال به عنوان مادر و سه سیگنا به عنوان جنین و مادر طبقه بندی شدند. همبستگی ژنتیکی و تجزیه و تحلیل‌های کولوکالیزاسیون نشان می‌دهد که این سیگنال‌ها با ژنتیک وزن هنگام تولد همپوشانی دارند، اما ۱۲ جایگاه به‌عنوان فقط تأثیرگذار بر وزن جفت، با ارتباط با رشد جفت و مورفولوژی، و انتقال آنتی‌بادی‌ها و اسیدهای آمینه طبقه‌بندی می‌شوند. تجزیه و تحلیل تصادفی سازی مندلی نشان می‌دهد که وزن جفت بالاتر جنین با واسطه ژنتیکی به طور علّی با خطر پره اکلامپسی و مدت زمان بارداری کوتاه تر همراه است. علاوه بر این، این تجزیه و تحلیل‌ها از نقش انسولین جنین در تنظیم وزن جفت پشتیبانی می‌کنند و ارتباط کلیدی بین رشد جنین و جفت را فراهم می‌کنند.

ارتباط میان قندخون و جفت بزرگ

یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه مربوط به انسولین است که قند خون را تنظیم می‌کند. جنین در پاسخ به گلوکز دریافتی از مادر انسولین تولید می‌کند که این انسولین به عنوان یک عامل رشد عمل می‌کند. این تیم دریافتند که این انسولین همچنین با رشد جفت مرتبط است، که به توضیح اینکه چرا جفت در بارداری‌هایی که در آن مادر به دلیل دیابت قند خون بالایی دارد، بزرگ می‌شوند، کمک می‌کند.  در حالی که این یافته‌ها برای اولین قدم عالی است، ولی وزن نهایی جفت فقط می‌تواند مقدار محدودی در مورد عملکرد آن به ما بگوید. مطالعات بیشتری برای بررسی شکل و تکامل جفت در طول بارداری مورد نیاز است. کار ما فقط نقطه شروعی برای تحقیقات آینده است که می‌تواند به ما کمک کند تا بیشتر در مورد نقش جفت در رشد نوزاد و خطر عوارض بارداری درک کنیم.

این مطالعه شامل همکاری گسترده‌تری شامل دانشمندانی از استرالیا، کانادا، ایالات متحده و سایر نقاط اروپا بوده است. در انگلستان، توسط مؤسسه ملی تحقیقات بهداشت و مراقبت از مرکز تحقیقات بیومدیکال Exeter پشتیبانی شد. یافته‌های این مطالعه در Nature Genetics منتشر شده است.

پایان مطلب/.